Andrzej Pilipiuk (ur. 20 marca 1974 w Warszawie) – polski pisarz fantastyczny i publicysta, laureat nagrody literackiej im. Janusza A. Zajdla za rok 2002. Z wykształcenia archeolog.

Pilipiuk najbardziej znany jest z wykazującego w pewnym stopniu cechy gawędy cyklu opowiadań o przygodach Jakuba Wędrowycza – zamieszkującego w Starym Majdanie koło Wojsławic plugawego degenerata, bimbrownika i egzorcysty.

Debiutował opowiadaniem Hiena ("Fenix" 2/1996), w którym po raz pierwszy pojawiła się postać Jakuba. Od tego czasu Pilipiuk napisał kilkadziesiąt innych opowiadań z tego cyklu, wydanych w siedmiu zbiorach (Kroniki Jakuba Wędrowycza (2001), Czarownik Iwanow (2002), Weźmisz czarno kure (2002), Zagadka Kuby Rozpruwacza (2004), Wieszać każdy może (2006), Homo Bimbrownikus (2009) i "Trucizna" (2012). Sam nazywa siebie "największym piewcą polskiej wsi od czasów Reymonta".

Innymi utworami Pilipiuka jest cykl o kuzynkach Kruszewskich oraz Michale Sędziwoju, alchemiku który zgodnie z legendami zapewnić miał sobie nieśmiertelność dzięki odkryciu tajemnicy kamienia filozoficznego, gdzie Pilipiuk połączył elementy fabularne oparte na wiedzy historycznej z najnowszymi osiągnięciami naukowymi i technologicznymi, oraz cykl Norweski dziennik, opowiadający o przygodach Tomasza Paczenki, cierpiącego na amnezję młodego uciekiniera z Polski Ludowej, który usiłuje odnaleźć prawdę o sobie i otaczającej go rzeczywistości. Cykl ten jest najstarszym w dorobku autora, prace nad nim rozpoczął Pilipiuk będąc jeszcze nastolatkiem.

W utworach Pilipiuka często pojawiają się gościnnie postaci z innych jego cykli. Tytułowe bohaterki serii Kuzynki pierwszy raz pojawiły się w jednym z napisanych przez niego tomów Pana Samochodzika. Zarówno w cyklu Kuzynki jak i Pan Samochodzik pojawia się również przelotnie Jakub Wędrowycz.

Na podstawie opowiadań opublikowanych w albumie komiksowym Dobić dziada (ilustracje i scenariusz: Andrzej Łaski, wydawnictwo Fabryka Słów) w lipcu 2011 roku została wydana nakładem Valkiria Network Fabularyzowana Kolekcjonerska Gra Karciana Jakub Wędrowycz.

W 2012 roku, w związku z wydaniem nowego tomu opowiadań o Jakubie Wędrowyczu pt. "Trucizna", nakręcono 8 odcinkowy serial "Zatruty czwartek", który nie jest związany z żadnym opowiadaniem Andrzeja, choć są one wspominane.

Pilipiuk, jak sam twierdzi, ma pochodzenie mieszane, a wśród przodków byli także Kozacy. Jego pradziadek Jan (Iwan) Pilipiuk był carskim policjantem w Łabuniach i Zamościu. Z wykształcenia jest archeologiem, studiował w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego. 4 października 2003 ożenił się z Katarzyną Motyką. W maju 2004 urodziła się ich córka, Łucja. W czerwcu 2011 urodził się ich syn, Tomasz. W wolnych chwilach zajmuje się numizmatyką i zbieraniem meteorytów, a także stolarstwem i malarstwem. Ceni sobie twórczość pisarzy Nodara Dumbadze, Aleksandra Grina-Griniewskiego i Ferdynanda Ossendowskiego oraz muzykę litewskiego kompozytora Mikalojusa Konstantinasa Čiurlionisa. Mieszka w Krakowie.

Pilipiuk znany jest z konserwatywno-liberalnych i monarchistycznych poglądów. Wielokrotnie wyrażał negatywną ocenę rozmaitych zjawisk współczesnego życia politycznego i gospodarczego. Krytykował przesiąknięty socjalistycznymi zaszłościami ustrój społeczny i gospodarczy, zbaczający według niego w stronę etatyzmu, mierność polskich elit politycznych oraz intelektualnych, niski poziom współczesnej literatury, przede wszystkim zaś, powołując się na własne traumatyczne doświadczenia z okresu szkolnego, poddał krytyce polski system edukacji jako taki, jego zdaniem, hamujący optymalny rozwój wolnej jednostki.

W wyborach parlamentarnych 2005 kandydował do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z listy PJKM w okręgu gliwickim; uzyskał 907 głosów i nie objął mandatu; lista nie przekroczyła 5% progu wyborczego.

Dziewięciokrotnie nominowany do nagrody im. Janusza A. Zajdla, uhonorowany nią w 2002 roku za opowiadanie Kuzynki, które w 2003 roku rozwinął w powieść. Dwukrotnie zajął trzecie miejsce w głosowaniu na nagrodę Nautilus. Ponadto uhonorowany Pucharem Bachusa i Srebrną Muszlą. W 1998 roku nominowany do Śląkfy, nagrody Śląskiego Klubu Fantastyki w kategorii "Pisarz roku".