Magia, czary – ogół wierzeń i praktyk opartych na przekonaniu o istnieniu sił nadprzyrodzonych, które można opanować za pomocą odpowiednich zaklęć i określonych czynności.

Osoba zajmująca się magią (mag, czarownik, szaman) stosuje różnorakie gesty, wypowiada zaklęcia (inkantacje) i wykonuje czynności o cechach rytuału mające dać mu władzę nad siłami nadprzyrodzonymi, i które w jego przekonaniu umożliwiają mu kształtowanie rzeczywistości.

Brak możliwości stwierdzenia powiązania między zastosowanym środkiem a ewentualnym efektem powoduje jednak, że skuteczność działań magicznych i istnienie postulowanych przez nią sił nadprzyrodzonych pozostają jedynie w sferze wiary.

Etymologia:

Słowo 'magia' pochodzi pierwotnie od Magów (staroperskie maguš, gr.μάγος), astrologów-kapłanów Zoroastryzmu z ludu Medów. W okresie hellenistycznym, greckie μά&gamm ... Czytaj więcej »

Jak mówić aby dzieci się uczyły

Poradnik pokazuje niezwykłą technikę dialogu z dziećmi (radzi, co mówić i kiedy to mówić) w domu i w szkole. Buduje most nad przepaścią miedzy rodzicami i nauczycielami a dziećmi, które dzięki dobremu wzajemnemu porozumieniu się mają szansę stać się kochającymi i twórczymi osobami w dorosłym życiu.

Szkolny słownik postaci literackich:

Jedno z nielicznych na polskim rynku wydawniczym opracowań poświęconych postaciom literackim. Przedstawiono w nim, oprócz bohaterów lektur obowiązkowych i nadobowiązkowych, także postacie z książek, które niekoniecznie się w szkole omawia, lecz które warto przeczytać. Oprócz alfabetycznego słownika postaci Czytelnik znajdzie w aneksie zwięzłe biogramy twórców dzieł, z których pochodzą prezentowani bohaterowie. Każdą notkę biograficzną zamyka alfabetyczny rejestr omówionych w książce postaci, co zapewne ułatwi posługiwanie się "Słownikiem".

Rok wydania: 2000

Liczba stron: 273

Nazwa wydawnictwa: Delta W-Z

Okładka: Twarda

Umysł- krok po kroku- Jak ujawniać i rozwijać u dzieci ukryte talenty, jak w najbardziej właściwy sposób dbać o ich rozwój umysłowy, jak pomagać dzieciom, które nie radzą sobie w szkole! Mel Levine, profesor pediatrii na Uniwersytecie Karoliny Północnej, należy do największych światowych autorytetów w dziedzinie nauczania początkowego. W książce opisuje swoje doświadczenia zawodowe, wyjaśnia, jak umysł porządkuje świat, jak pozyskuje i rozwija nowe umiejętności. Pokazuje, jak pokonywać przeszkody na drodze do udanego, pełnego sukcesów życia, przedstawia metody identyfikacji silnych i słabych cech osobowości dziecka i oparte na nich efektywne strategie nauczania.

ADHD. Podjąć wyzwanie. Kompletny przewodnik dla rodziców to wysoko ceniony poradnik dla rodziców, którego niniejsze wydanie zostało uzupełnione o najaktualniejsze informacje na temat ADHD[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/adhd_cz_i_dzieci/2015-02-16-1237] i terapii tego rodzaju zaburzeń. Russel A. Barkley, światowy autorytet w tej dziedzinie, wspomaga rodziców, wyposażając ich w kompletną wiedzę, fachowe wskazówki oraz wiarę, że potrfaią oni zapewnić dziecku najlepszą możliwą opiekę.

"Choć książka przeznaczona jest dla rodziców, równie wartościowa i przydatna będzie dla nauczycieli i innych osób zaangażowanych w wychowanie i nauczanie dzieci z ADHD. Autor w przystępny i klarowny sposób prezentuje podstawy najnowszej wiedzy o ADHD oraz praktyczne wskazówki. Przejrzyście uporządkowana i łatwa w odbiorze, jest chyba najlepszą dostępną pozycją tego typu na rynku&qu ... Czytaj więcej »

Dysleksja rozwojowa (gr. dys – nie + lexis – wyraz, czytanie) czyli specyficzne trudności w nauce czytania i pisania (ICD-10 R48.0 oraz w DSM IV "315.0" ) – według Światowej Federacji Neurologów, definicja utworzona w 1968 r. - zaburzenie manifestujące się trudnościami w nauce czytania i pisania przy stosowaniu standardowych metod nauczania i inteligencji na poziomie co najmniej przeciętnym oraz sprzyjających warunkach społeczno-kulturowych. Dysleksja została opisana pierwszy raz na przełomie XIX i XX wieku. Jest spowodowana zaburzeniami podstawowych funkcji poznawczych, co często uwarunkowane jest konstytucjonalnie. Zaburzenia te mogą dotyczyć percepcji wzrokowej - objawiającej się widzeniem, ale niedostrzeganiem, percepcji fonologicznej - objawiającej się słyszeniem, ale nieusłyszeniem oraz integracji powyższych procesów. Dysleksja jest jedną z najbardziej uznanych przyczyn zaburzenia czytania ... Czytaj więcej »

Linda Pfiffner jest doktorem pediatrii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine i zarazem licencjonowanym psychologiem klinicznym. Doktorat z psychologii obroniła na Uniwersytecie stanowym Nowego Jorku w Stony Brook. Jest autorką licznych badań nad zachowaniem i nauczaniem uczniów z ADHD, konsultantką i członkiem multidyscyplinarnego zespołu terapeutycznego ADHD w Poradni Rozwoju Dziecka Uniwersytetu Kalifornijskiego w Irvine. Jest autorką wielu artykułów i rozdziałów książek z dziedziny metodyki wychowania szkolnego oraz doradztwa rodzinnego dla dzieci z ADHD. Prowadzi liczne zajęcia, konsultacje i warsztaty na temat ADHD dla nauczycieli i rodziców.

Działania diagnostyczne i terapeutyczne:

Ocena profilu psychoedulacyjnego

W skład oceny profilu psychoedukacyjnego wchodzą:

-test na inteligencję- test psychometryczny mierzący iloraz inteligencji. Rozkład wyników testu jest w przybliżeniu opisywany krzywą dzwonową rozkładu normalnego.

Test jest tak konstruowany, aby średni dla danej populacji (kraj, grupa wiekowa) wynik testu wynosił 100 jednostek, natomiast średni rozrzut (σ) statystyczny wyników wynosił 20 (w innych skalach 12). Oznacza to, że wynik od 90 do 110 wskazuje na przeciętną inteligencję (ok. 68% wszystkich wyników w populacji), a wynik powyżej 110 wskazuje na inteligencję wyższą niż przeciętna, zaś poniżej 90 na inteligencję niższą niż przeciętna.

Testy mierzące IQ (II, iloraz inteligencji) muszą być regularnie poprawiane i udoskonalane (wzorcowane), ponieważ wykonanie różnych zadań zmie ... Czytaj więcej »

ADHD u ludzi dorosłych:

Kryteria z UTAH:

-Historia ADHD w dzieciństwie, z występowaniem zarówno deficytu uwagi, jak i nadpobudliwości motorycznej, wraz z co najmniej jednym z następujących objawów: nieprawidłowe zachowanie w szkole, impulsywność, emocjonalna nadpobudliwość i wybuchy gniewu.

-Utrzymujące się w wieku dorosłym problemy z uwagą i nadpobudliwością ruchową łącznie z dwoma z następujących pięciu objawów: chwiejność emocjonalna, wybuchowy temperament, niska odporność na stres, brak zorganizowania i impulsywność.

Nasilenie objawów ADHD zmniejsza się z upływem czasu. Mimo to według badaczy od 30% do 70% dzieci ze zdiagnozowanym ADHD posiada co najmniej niektóre jego symptomy (lub też wszystkie) także w życiu dorosłym. Osoby pełnoletnie z ADHD bez odpowiedniego leczenia zazwyczaj prowadzą chaotyczny tryb życia, łatwo uzależniają się od środków farmak ... Czytaj więcej »

ADHD (ang. Attention Deficit Hyperactivity Disorder) – zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, określany w literaturze także jako zaburzenia hiperkinetyczne. Termin ADHD obejmuje zarówno ADHD z zaburzeniami hiperaktywnymi, jak i bez nich u dorosłych i dzieci. Można się spotkać także z terminem ADD (Attention-deficit disorder), który pojawił się jako nazwa zaburzenia jako pierwszy, a także AADD (Adult attention-deficit disorder), czy AADHD określające zaburzenie u osób dorosłych.

Jest to grupa zaburzeń charakteryzujących się wczesnym początkiem (zazwyczaj w pierwszych pięciu latach życia), brakiem wytrwałości w realizacji zadań wymagających zaangażowania poznawczego, tendencją do przechodzenia od jednej aktywności do drugiej bez ukończenia żadnej z nich oraz zdezorganizowaną, słabo kontrolowaną nadmierną aktywnością.

Uważa się, że ADHD występuje u 4-8% dzieci w wieku wczesnoszkolnym (6–9 lat), głównie chłopców, ni ... Czytaj więcej »