Mniejsze królestwa:

Brugge [wymowa: Bruż] – niewielkie państwo leżące między trzema rzekami - Jarugą, Wstążką i Travą. Przed I Wojną Północną Brugge pod władzą króla Venzlava było wasalem królestwa Cintry, jednakże po jej podbiciu, w obliczu zagrożenia najazdem Nilfgaardu władca złożył hołd lenny Foltestowi, władcy Temerii. Brugge sąsiaduje z Brokilonem i często dochodzi do zatargów pomiędzy państwem, a driadami. Wschodnim sąsiadem Brugge jest Sodden, przez oba kraje przechodzi Stara Droga. W czasie wojny z Nilfgaardem, Brugge wystawiło dość liczne, jak na takie małe państwo, wojska (głównie lekką kawalerię).

Większość powierzchni Brugge zajmowały tereny podmokłe. W królestwie brakowało lasów - drewno trzeba było importować zza Wzgórz Turlough, z Angrenu.

Cidaris - To niewielkie królestwo położone nad Wielkim Morzem. Stolica Cidaris słynie z Morskiego Bazaru, na którym można kupić wiele dziwnych, egzotycznych i rzadkich towarów zwożonych z najdalszych zakątków świata. Graniczy z Temerią, Kerackiem, oraz Verden i Bremervoord poprzez doline rzeki Adalatte. Królestwo Cidaris, podobnie jak Toussaint, słynie z wyrobu wyśmienitych win. Flota Ethaina osłaniała od Morza tereny Czterech Królestw (Aedirn, Kaedwen, Redania, Temeria).

Królestwo Cidaris utrzymuje się głównie z rybołówstwa, połowu pereł i bursztynów, owoców morza oraz handlu morskiego przeróżnymi towarami z najdalszych zakątków świata. Cidaris słynie także z wyrobu znakomitych win które ustępują tylko tym z Toussaint.

Jak w innych Królestwach Północnych, w Cidaris są wyznawane kulty Proroka Lebiody, Melitele i Wiecznego Ognia. Możliwe, że dzięki kontaktom handlowym ze Skellige napłynął tu kult Freyi.

Miejscowa ludność to w większości rybacy i poławiacze, ich kultura nieodzownie związana jest z morzem.

Nie wiadomo jakie siły lądowe posiada królestwo Cidaris. Pewne jest natomiast to, że król Ethain posiada sporą flotę strzegącą skrzydło Czterech Królestw.

Sodden - Niedawne królestwo po obu stronach Jarugi było wasalem królestwa Cintry. Po I wojnie Nilfgaardu z Nordlingami zostało rozdzielone na dwie części: Górne Sodden pod panowaniem Nilfgaardu i Dolne Sodden, pod panowaniem Temerii. Po zawarciu Pokoju Cintryjskiego Górne Sodden zostaje dołączone do Temerii, więc całe dawne Sodden jest pod berłem temerskim.

Jak w innych państwach Północy, dominują tu kulty: Wiecznego Ognia, Melitele, Proroka Lebiody i Kreve.

O kulturze tego kraju także wiemy niewiele.Ludzie w Sodden są bardzo religijni i przywiązani do swych bohaterów o czym może świadczyć cześć jaką oddaje się bohaterom z Soddeńskiego Wzgórza.

Dolne Sodden - Część Sodden, która pozostała niezależna po I wojnie z Nordlingami. Szybko jednak swoją niezależność straciło, gdyż po śmierci króla Ekkeharda z Sodden, władzę tam przejął Foltest, który był jego przyrodnim wnukiem. Po Pokoju Cintryjskim oba Sodden się połączyły.

Dolne Sodden ma dość duże znaczenie symboliczne gdyż to tutaj, Nordlingowie wygrali dwie kluczowe bitwy z Nilfgaardem

Pierwszą pod wzgórzem soddeńskim podczas pierwszej wojny Nilfgaardu z państwami północnymi, drugą natomiast wygrali pod Mayeną podczas II wojny Nilfgaardu z Nordlingami. Obie te bitwy miały kluczowe znaczenie dla przebiegu wojny.

Górne Sodden - Od czasów I Wojny Północnej należał do Nilfgaardu i był częścią prowincji Cintra. Od pokoju Cintyjskiego należy do Temerii.

Kerack - niewielki nadmorski kraj  graniczący od południa z Verden, od wschodu lub południa z Brokilonem, od północy z  Cidaris, a być może także  Bremervoord. Do czasu opublikowania Sezonu burz jedyną pewną informacją podaną przez autora w całym wiedźmińskim cyklu była  wiadomość, że Viraxas (podobnie zresztą jak Ervyll - król Verden) do tego stopnia "nie lubił" Eithné - pani driad, że nie uznał nawet za stosowne wysłać do Brokilonu posłów.

Z  Sezonu Burz dowiadujemy się, że na jedno pokolenie przed rokiem 1245, czyli zapewne między 1200 a 1220, kupiec i pirat Osmyk przejął władzę nad kawałkiem  wybrzeża przy ujściu rzeki Adalatte i  koronował się na króla Kerack. Po nim panowali syn Belohun i wnuk Viraxas. Państewko jest bardzo małe, stolicę  od sąsiedniego miasta Cidaris, będącego stolicą królestwa o tej samej nazwie,  dzielą tylko dwa dni drogi. Być może w kierunku południowym jego  terytorium rozciąga się  dalej. 

Godłem królów Kerack jest błękitny delfin nageant o czerwonych płetwach i ogonie,  na złotym tle.

Jako oddzielne państo Kerack istniał niezbyt długo, w bliżej nieokreślonym czasie został podzielony pomiędzy Cidaris a Verden. 

Zarówno na ekspedycje z Kerack, jak i z Verden napadały w okolicach Brokilonu bandy driad (w tym te, prowadzone przez Milvę).

Verden – jedno z królestw północy. Jest władane przez Kistrina. Państwo to leży przy prawym brzegu Jarugi u jej ujścia. Od wschodu graniczy z Brokilonem, od północy z Kerack, naturalną granicę na południu stanowi rzeka Jaruga oddzielająca Cintrę od Verden. Herbem królestwa jest tarcza ze złoto-czarną szachownicą.

Verden, tak jak inne nadmorskie kraje żyje z rybołówstwa, połowu pereł i owoców morza, bursztynu oraz handlu (również morskiego) i rolnictwa.

Verden posiada silne garnizony w ich twierdzach: Nastrog, Rozrog i Bodrog

Jak na całym Kontynencie, w Verden wyznawane są kulty: Melitele, Wiecznego Ognia, Proroka Lebiody i Kreve.

Prowincja Verden – tuż przed wojną, były król Ervyll złożył hołd lenny cesarzowi Nilfgaardu. Właściwe dowodzenie nad Verden miała wtedy Grupa Operacyjna Verden, która dość szybko sprzeniewierzyła sobie Verdeńczyków, zabijając setki ludzi. Wywołało to powstanie (jego zwolennicy zabili króla Ervylla). Armia Nilfgaardu nękana przez wojska Cidaris i kaprów z Skellige zaplątała się w bezwładne walki, ponosząc klęskę za klęską. Pozostałości Grupy Operacyjnej Verden uciekły za Jarugę, zostawiając załogi w trzech twierdzach verdeńskich. Po wojnie Verden zmieniło się z powrotem w królestwo pod wodzą Kistrina, syna poprzedniego króla.