Główna » 2015 » Czerwiec » 25 » Redania
5:00 PM
Redania

Redania - jedno z królestw krain Północnych, leży pomiędzy rzekami Buina i Pontar. Sąsiaduje z Kovirem, Caingorn, Kaedwen, Aedirn i Temerią. Na terenie Redanii leży Wolne Miasto Novigrad i najsłynniejszy uniwersytet w Oxenfurcie. Stolicą Redanii jest Tretogor.

Znani obywatele:

Królowie i władcy:

Sambuk (założyciel nadmorskiego państwa nad Pontarem i na Łukomorzu, przyszłej Redanii)

Abrad Stary Dąb (potomek Sambuka, przodek Radowida Wielkiego; jego herb, Orzeł Srebrny w polu czerwonym, do dzisiaj jest godłem królestwa Redanii)

Radowid I - zwany Wielkim, król Redanii, brat księcia Trojdena. Potomek Sambuka, założyciela pierwszego ludzkiego państwa nad Dolnym Pontarem i na Łukomorzu. Rządy Radowida były wspaniałym etapem w historii królestwa, a jego żywot i czyny zostały opisane i stanowią dla wielu wzór idealnego władcy. Władzę po nim przejął Dambor Czarny - jego jedyny syn, który nie umarł tragicznie przed trzydziestką.

Dambor Czarny - syn Radowida I Wielkiego. Król Redanii, kontynuator polityki swojego ojca. Żonaty z Marią Pulcherią z Temerii. Ojciec Vestibora Pysznego.

Vestibor Pyszny- syn Dambora Czarnego i Marii Pulcherii. Król Redanii. Żonaty z Caitlyn z Kaedwen. Ojciec Radowida II.

Król był nazywany "Pysznym" - nie ze względu na pyszałkowatość, lecz by oddać przepych jego osoby i całego dworu. Nie był monarchą zbyt zdolnym - za jego rządów, podczas tak zwanej Wojny Siedmioletniej Temeria opanowała Novigrad i ujście Pontaru, a koalicja państw północnych zajęła żyzne doliny rzek Buiny i Nimnaru.

Radowid II Żeglarz- syn Vestibora Pysznego i Caitlyn z Kaedwen. Król Redanii. Żonaty z Cirrą z Cintry. Ojciec Radowida III i Vizimira I Starego. Swój przydomek otrzymał z racji wspierania wypraw odkrywczych i handlu morskiego. Wracając z jednej z wypraw przywiózł Cirrę, swoją przyszłą żonę.

Za jego rządów rozwijała się morska potęga Redanii. Sam król często wybierał się na dalekie rejsy - jednak z jednego z nich jego statek już nie wrócił. Jest jedynym redańskim królem, który zaginął bez wieści. Na ten temat powstało wiele legend, a podczas rządów Radowida Śmiałego, a później Vridanka, lud redański nadal oczekiwał "powrotu żeglarza". Rzecz oczywista, nadaremnie.

Radowid III Ryży (honorowy król Koviru i Poviss)

Vridank Elf - syn Radowida III Śmiałego, król Redanii. Z pierwszą żoną, kovirską szlachcianką, półelfką Beatrix, miał córkę Falkę. Po rozwiązaniu małżeństwa z Beatrix, ożenił się z piękną Cerro, która urodziła mu dwóch synów - Heltmulta i Denharda. Jego żona przygarnęła Riannon, półelfkę będącą córką Lary Dorren i czarodzieja Cregennana.

Dzięki temu, że wraz z żoną przygarnął Riannon, wprowadził do rodów królewskich Gen Lary. Vridank wydał córkę za Goidemara, króla Temerii, co spowodowało przejście Genu na królewicza Amaveta i jego nieślubne dzieci i dalszych potomków: królowej Cintry Calanthe, królewny Pavetty i Ciri.

Został zamordowany wraz z Cerro i synami podczas rebelii Falki, która próbowała przejąć tron. Falka była przekonana, że tron należy się jej, a nie synom z drugiego małżeństwa ojca. W czasie rebelii porwała ciężarną Riannon, która urodziła bliźniaczki. Falka tymczasem urodziła nieżyjącemu Vridankowi wnuczkę - Adelę, którą podrzuciła Riannon.

Po stłumieniu powstania władzę przejął jego stryj - Vizimir I Stary.

Vizimir I Stary - syn Radowida II Żeglarza i Cirry z Cintry. Młodszy brat Radowida III Ryżego. Żonaty z kontessą Joanną z Houtborga, a później z Ramoną Thyssen. Ojciec Radowida IV Łysego.

Przydomek "Stary" zawdzięcza temu, iż przejął władzę dopiero w wieku 52 lat - po śmierci swego bratanka Vridanka podczas rebelii Falki.

Zmarł w sędziwym wieku - dożył 96 roku życia.

Radowid IV Łysy- syn Vizimira I Starego i Ramony Thyssen. Żonaty z Fiamettą z Cidaris. Ojciec Heriberta Kłótnika. Ustalił ostateczny kształt herbu Redanii.

Heribert Kłótnik - król Redanii. Syn Radowida IV Łysego i Fiametty z Cidaris. Ożenił się ze szlachcianką Dianą de Saint-Villiers, która urodziła mu syna, Vizimira II, zwanego później Sprawiedliwym.

W ciągu całych swych rządów "zasłynął" jedną tylko rzeczą i dzięki niej żyje w pamięci ludzi: pokłócił się z Kapitułą Czarodziejów o pieniądze. Efekt był taki, że czarodzieje zastosowali wobec Redanii bojkot. Aferę próbowała zażegnać żona Kłótnika, mądra i energiczna Diana de Saint-Villiers, ale skutki bojkotu czarodziejów Redania odczuwała jeszcze długo po śmierci Heriberta. Ostateczny rozejm z magikami zawarł dopiero król Vizimir II Sprawiedliwy, jego syn.

Vizimir II Sprawiedliwy - król Redanii z dynastii Redańskiej. Jedyny syn króla Heriberta Kłótnika oraz szlachcianki Diana de Saint-Villiers z Temeri. Maż Hedwig z Malleore. Ojciec króla Radowida V, i królewn Millegaordy i Dalimiry.

Jako pierwszy zachęcał władców państw północnych do agresywnej polityki wobec elfów i Nilfgaardu. Król w pełni zasługujący na przydomek "Sprawiedliwego", który jednak nadano mu dopiero pośmiertnie.

Vizimir był bardzo utalentowanym człowiekiem, był zagorzałym wrogiem cesarstwa oraz atakujących z ich polecenia elfach, chociaż trzeba podkreśli że rasistą nie był, Vizimir był bardzo realny, domyślał się że za jakiś czas cesarstwo znów ruszy do podbojów.

Vizimir był jedynym synem króla Heriberta Kłótnika oraz Diana de Saint-Villiers z Temeri tym samym jedynym dziedzicem tronu Redanii, urodził się zapewne w Tretogorze, Vizimir objął rządy po śmierci ojca odziedziczając złe stosunki z Kapitułą Czarodziejów z którą jego ojciec pokłócił się o pieniądze, a czarodzieje zbojkotowali Redanie. Vizimirowi udało się jedna pogodzić z radą i odwołać bojkot Redanii.

Żonaty z Hedwig z Malleore, z którą miał troje dzieci: Radowida, Milenę zwana Milką ora Dalimirę zwaną Dalką. W myśl wcześniej zawartych układów, Dalkę miał wziąć za żonę król Temerii Foltest, który jednakże już w bardzo młodym wieku nawiązał skandaliczny romans z własną siostrą, Addą Temerską i spłodził z nią dziecko. Zamierzał nawet poślubić Addę i uczynić królową u swego boku, czym obraził śmiertelnie Vizimira. Ostatecznie Dalka poświęciła się kapłaństwu, zaś Milka znana była w szkole czarodziejek w Aretuzie pod imieniem Millegarda, zaś młody Radowid miał odziedziczyć tron.

Vizimir był najlepiej poinformowanym królem na północy, dysponował najlepszym wywiadem na czele którego stał Sigismund Dijkstra. Jego zaufaną doradczyną była zaś czarodziejka Filippa Eilhart.

W czasie I Wojny z Nilfgaardem i po rzezi Cintry, wszystkie siły królestw północy zjednoczyły się w walce z Nilfgaaredem w Bitwa o Wzgórze Sodden uznano komendę Vizimira. Po zakończeniu wojny on i Foltest toczyli ciągły spór o cła i prawo składu, i prowadzili wojne celną.

Brał udział w spotkaniu w Hagge, namawiał tam królów północy do śmielszej interwencji przeciwko Nilfgaardowi.

Vizimir zginął zasztyletowany przez elfa-zamachowca niedługo po zajściach na wyspie Thanedd. Po jego śmierci władzę w kraju przejęła rada regencyjna na której czele stał szef wywiadu Dijkstra z Tretogoru. Ostatecznie jego następcą został syn, Radowid V Srogi.

Rada Regencyjna - objęła władzę w Redanii, po tym jak król Vizimir został zasztyletowany. Na jej czele stanął Dijkstra z Tretogoru - szef Redańskiego Wywiadu.

Radowid V Srogi, zwany również Redańskim - królewicz, a potem król Redanii z dynastii Redańskiej, jedyny syn i najmłodsze dziecko króla Vizimira II Sprawiedliwego oraz Hedwig z Malleore. Urodził się w 1255 roku, po zamordowaniu jego ojca rządy w królestwie przejęła z powodu małoletności królewicza (miał w tedy 13 lat) Rada Regencyjna. Podczas wydarzeń z gry Wiedźmin 2, objął rządy w swoim królestwie (czyli od roku 1273 sprawuje władze w królestwie). Młodszy brat Dalki i Mileny.

W czasie wydarzeń z Sagi miał 13 lat (Pani jeziora).

Radowid urodził się 1255 w Tretogorze, jako syn króla Redanii, Vizimira II i jego żony Hedwig z Malleore. Choć był jedynym synem to jednak najmłodszym dzieckiem, jego rodzeństwem były dwie siostry Millegarde i Dalimire, pierwsza została czarodziejką i nauczycielka w Aretuzie, a druga poświęciła się kapłaństwu.

W wieku 9 lat, został formalnie zaręczony z następczynią tronu Cintry, 12 letnią księżniczką Ciri, wnuczką królowej Calanthe. Jednak po upływie pół roku król Vizimir zerwał zaręczyny, bez podania przyczyn, a Radowid i Ciri nigdy się nie spotkali.

W dzień wybuchu II Wojny Północnej z Nilfgaardem, został zamordowany król Vizimir II.

Radowid wstąpił na tron jako Radowid V, jednak ponieważ miał dopiero 13 lat, nie mógł samodzielnie sprawować rządów, w tym czasie trwała wojna z cesarstwem, normalnie władze regencją powiną przejąć matka Radowida, królowa Hedwiga, jednak ostatecznie władze przejęła Rada Regencyjna, na czele której staną szef wywiadu Redańskiego, Dijkstra oraz czarodziejka i doradczyni jego ojca Filippa Eilhart.

Inni obywatele:

Hedwig z Malleore - królowa Redanii, żona Vizimira II Sprawiedliwego. Teoretycznie, po śmierci męża to ona powinna objąć władzę nad krajem, gdyż prawowity następca tronu - syn królewskiej pary - jest nadal małoletni. Mówiono jednak, iż faktyczną władzę sprawuje Rada Regencyjna. Tak naprawdę największy wpływ na losy państwa mieli czarodziejka, doradczyni zmarłego króla Filippa Eilhart i szef redańskiego wywiadu Dijkstra.

Headwig jest matką Radowida V Srogiego, Dalki i Mileny.

Filippa Eilhart z Tretogoru - redańska czarodziejka, ważna osoba w Radzie. Zaufana nadworna magiczka króla Vizimira z Redanii. Jedna z niewielu magów, którym udało się posiąść uznawaną za niesłychanie trudną sztukę polimorfii. Założycielka i przywódczyni Loży składającej się z najbardziej utalentowanych i wpływowych czarodziejek.

Filippa jako wpływowa doradczyni, a następnie członkini Rady Regencyjnej ma wiele do powiedzenia w kwestii rządzenia królestwem Redanii. Według niektórych, w tym jej mistrzyni Tissaii de Vries, nie cofnie się przed niczym aby osiągnąć swoje cele. Była jednym z głównych inicjatorów przewrotu na Wyspie Thanedd.

Filippa ginie z rozkazu kapłana Willemera na torturach, do samego końca nie dając się złamać. Po jej śmierci uznano ją za świętą męczenniczkę i jako taka czczona była przez przyszłe pokolenia czarodziejek.

Filippa miała ciemne włosy oraz oczy, które chętnie podkreślała ostrym makijażem. Lubiła nosić męskie stroje, takie jak wams oraz skórzana kurtka. Często nosiła biżuterię z czarnych agatów - jej ulubionych kamieni. Pachniała mieszanką cynamonu i nardu. Wyglądała na trzydzieści lat, chociaż liczyła dużo więcej (chodziła plotka że ma ponad trzysta). Była bardzo atrakcyjną czarodziejką, jednak emanowała chłodem. Według klasyfikacji Jaskra to kobieta niemiła, a więc taką wobec której sama myśl o złożeniu propozycji seksualnej wywoływała zimno na plecach i drżenie kolan.

W grze Zabójca Królów Filippa Eilhart jest jedną z głównych antagonistek w grze. Wyjeżdża z Redanii, by pomóc rebeliantom pod dowództwem Saskii Smokobójczyni. Pomaga Geraltowi, Iorwethowi, Saskii i Stennisowi w wyjściu z upiornej mgły. Podczas narady wojennej zostaje zobowiązana do zdjęcia mgły i wraz z wiedźminem ma za zadanie uratować Saskię otrutą po zakończeniu narady. Okazuje się, że rzuciła na jej umysł urok i kontroluje ją w celu utworzenia własnego państwa, które zostałby wykorzystane przez Lożę.

W Loc Muinne zostaje oślepiona na rozkaz króla Radowida. Geralt wraz z Iorwethem może ją uwolnić, aby odczarowała Saskię. Ona pomaga im, ale potem wzywa Golema, aby ich zabił, kiedy ona uwolniona ucieka jako sowa z Loc Muine. Po ucieczce korzysta z magicznej symulacji wzroku

Dziki gon: Filippa po ucieczce szuka pomocy u swojego dawnego kochanka w Novigradzie, który więzi ją w ciele sowy, gdy w mieście rozpoczynają się łowy na czarodziejki, czarodziej zostaje zabity, a jego majątek zlicytowany, w tym również sowa w którą zamieniona została Filippa. Ptaka kupuje Zoltan lecz jednak po jakimś czasie przegrywa ją w karty z Dijkstrą, Czarodziejce w ucieczce pomaga Geralt za co ona odpłaca się mu pomocą przy walce z Dzikim Gonem

Filippa po ucieczce szuka pomocy u swojego dawnego kochanka w Novigradzie, który więzi ją w ciele sowy, gdy w mieście rozpoczynają się łowy na czarodziejki, czarodziej zostaje zabity, a jego majątek zlicytowany, w tym również sowa w którą zamieniona została Filippa. Ptaka kupuje Zoltan lecz jednak po jakimś czasie przegrywa ją w karty z Dijkstrą, Czarodziejce w ucieczce pomaga Geralt za co ona odpłaca się mu pomocą przy walce z Dzikim Gonem

W akcie II jest anonimowym pucybutem w Wyzimie Klasztornej, świadczącym swe usługi niedaleko domu detektywa Raymonda Marloeve'a. Za kilka orenów udzieli wiedźminowi różnych informacji o mieście, jednak odmówi dalszego dialogu, gdy bohater spróbuje głębiej poznać jego tożsamość.

Jeżeli wiedźmin wygra w pojedynku pijackim z Talarem otrzyma od niego książkę "Ludzie z cienia". Należy ją wówczas dać pucybutowi, który wyjawi swoje imię i nazwisko oraz podaruje Geraltowi Sygnet Proroka Lebiody, dzięki któremu bohater bez problemu będzie omijał właścicielkę domu Shani.

W akcie III pucybut nie występuje.

Głosu pucybutowi Reuvenowi użyczył Andrzej Gawroński.

Sigismund Dijkstra z Tretogoru (Ur. 1216 lub 1219) - szef Wywiadu Redańskiego, a po śmierci króla Vizimira przewodniczący Rady Regencyjnej.

Pomimo, że z wyglądu ani trochę nie przypominał szpiega, był on jednym z lepszych w swoim fachu, a do tego człowiekiem bardzo bystrym i oddanym swemu państwu. Osobiście nienawidził Geralta z Rivii za incydent na Wyspie Thanedd, kiedy to wiedźmin złamał mu nogę.

W tomie Pani Jeziora tajemniczo ucieka przed skrytobójcami, nikt nie wie jak mu się to udało oraz nikt nie wie jak potoczyły się jego dalsze losy. Uciekł do Zerrikani pod przybranym nazwiskiem Sigi Reuven - wziętym od swego sekretarza Oriego Reuvena. Brak jednak informacji kto dokładnie zlecił zamach. Podejrzenia padają na królów, hierarchę Hemmelfarta oraz przede wszystkim Filippe Eilhart , która postanowiła pozbyć się szpiega za odkrycie informacji na temat śmierci króla Vizimira, w których czarodziejka odegrała rolę niebagatelną. W grze Wiedzmin 3 Dijkstra jest jednym z czterech bossów Novigradu, zleca on wiedzminowi pomoc w zabiciu Radowida V Srogiego króla Redanii, który w czasie wojny zaczął pogłębiać się w szaleństwie. Jeżeli Geralt poprze jego decyzje i pomoże mu zorganizować zamach, Dijkstra zostanie kanclerzem Redanii i zjednoczy Północ pokonując Nilfgaard i skupi się na budowaniu manufaktur, niezależnego sądownictwa i ekonomii.

Cerro - królowa Redanii, słynąca z piękności żona króla Vridanka. Przygarnęła córkę Lary Dorren, Riannon. Najprawdopodobniej została zabita przez Falkę.

Donimir z Troy - redański rycerz, uczestnik wielu bitew, w tym obu pod Sodden.

Lanier - graf redański, którego najmłodsza córka Jolie zaginęła.

Nitert - Diuk redański, zdrajca, zdemaskowany przez Dijkstrę, gdy ten otrzymał listę, zabraną Vilgefortzowi podczas Przewrotu na Thanedd. Mimo zdrady nie został aresztowany przez Dijkstrę, prawdopodobnie ze względu na zbyt wysokie stanowisko - był głową redańskiej rady regencyjnej, reprezentował Redanię razem z Dijkstrą podczas rokowań pokojowych w Cintrze.

Olsen - człowiek, Vengerberczyk, przywódca celników redańskich. Wysoki, barczysty, o długim, czarnym wąsie. Pomógł Geraltowi w starciu z żagnicą.

Milan Raupenneck z Tregotoru - [wym. milan ropenek] dawny marszałek z Redanii. Był zagorzałym rasistą. To on stał za rzeziami elfów w Loc Muinne i Est Haemlet. Autor słynnego motta.

Riannon - córka legendarnej Lary Dorren, prapraprababka Ciri. Po tragicznej śmierci matki adoptowana przez piękną królową Cerro, tym samym została królewną Redanii. Na męża wybrała Goidemara, króla Temerii. W czasie rebelii Falki została pojmana i uwięziona przez rebeliantów na zamku Houtborg. Tam też urodziła bliźnięta, Fionę i Amaveta do których zostało podrzucone dziecko Falki, Adela. Po upadku rebelii Goidemar chciał pozbyć się bękarta, nikt jednak, włącznie z samą Riannon, która podczas uwięzienia postradała zmysły, nie wiedział, które z dzieci jest dzieckiem Falki, a wezwani czarodzieje, chcąc zapobiec skandalowi i egzekucji dwuletniego dziecka, udali niewiedzę. Po pewnym czasie gniew króla osłabł i uznał całą trójkę. Riannon umarła w wieku 38 lat, załamana śmiercią Adeli i Amaveta.

Andres Vierny - Nordling z oddziału Skellena. Pochodzi z Redanii. Posługuje się nadziakiem. Podczas pościugu Ciri w Stojeziorach odłącza się z grupy Skellena razem z Kenną, Tilem i Dufficeyem. Poniósł śmierć, jednak przyczyny jej są nieznane.

Vratimir - rycerz, półkrwi szlachcic, pochodzący z nieprawego, elfio-ludzkiego łoża. Przyłapany przez zmierzch u bram Rinde i przez co zmuszony do nocowania w kordegardzie wraz z Geraltem, chorym Jaskrem, Chireadanem i Errdilem. Później zamieszkiwał w karczmie Erdilla.

Kobus de Ruyter - redański graf, zabity w czasie bitwy pod Brenną. Spoczywa w krypcie Kruka, w Temerii.

Miasta i twierdze:

Tretogor - stolica Redanii od czasów Vestibora Pysznego. Znajduje się tu się dwór królewski. Miasto zostało zbudowane na elfich fundamentach, w odległości trzystu mil od Oxenfurtu, trzy dni jazdy konnej od Anchor. Paradoksalnie, choć Redania to potężne królestwo, samo miasto jest stosunkowo niewielkim grodem, poza okazałym pałacem królewskim i gmachami rządowymi niemającym nic ciekawego do pokazania.

Wolne Miasto Novigrad - Aglomeracja. Miasto-Państwo, leży w Delcie Pontaru, na terenie królestwa Redanii (aczkolwiek niezależne od niego). Jest prawdopodobnie największym miastem świata przedstawionego w powieściach o wiedźminie. Liczy ono około 30 000 mieszkańców, bez przyjezdnych. W Novigradzie bardzo dużą popularnością cieszą się świątynie Wiecznego Ognia, które mają zapewniać bezpieczeństwo miastu i chronić go przed potworami wszelkiej maści. Władzę w Novigradzie sprawuje hierarcha, którym obecnie jest Hemmelfart, drugą najważniejszą osobą po nim jest namiestnik do spraw bezpieczeństwa Chappelle.

Wieki temu Novigrad był niewielkim elfim miastem. Gdy pierwsze ludzkie statki przybywały do Delty Pontaru, miasto zostało opuszczone - a wkrótce zasiedlone przez nowych mieszkańców, ludzi. Miasto zostało stolicą założonego przez Sambuka nowego nadbrzeżnego państwa, ciągnącego się od Delty Pontaru po Łukomorze - państwa, które kilka pokoleń później przekształciło się w potężne królestwo Redanii.

Za czasów króla Vestibora Pysznego, miasto zostało podbite przez temerczyków, podczas tak zwanej Wojny Siedmioletniej. Stolicę Redanii przeniesiono do Tretogoru, a Novigrad długo jeszcze pozostał temerskim miastem.

Podczas rządów Radowida III Śmiałego Novigrad, po wielu negocjacjach, został kompromisowo obwołany Wolnym Miastem - dzięki czemu obie strony konfliktu mogły zachować cząstkę honoru.

Wolnym Miastem Novigrad jest do dzisiaj - choć obecnie już raczej tylko z nazwy. W porcie stacjonują redańskie okręty wojenne, a kolejni władcy Redanii nie stronią od tytułowania się "królami Redanii i Novigradu".

Blaviken - miasto na Łukomorzu, nad rzeką Buina w Redanii. Jego wójtem jest Caldemeyn. Geralt często odwiedzał to miasto, aż do czasu, gdy wybierając mniejsze zło, zabił tam niejaką Renfri oraz członków jej drużyny. Mieszkał tu (aż do wydarzeń opisanych w powieści) również czarodziej Stregobor, znajomy Geralta, którego poszukiwała wyżej wspomniana Renfri.

Crinfrid - Mało dowiadujemy się o tym mieście, leży w Redanii. Prawdopodobnie leży w dolinie Gelibolu. Znane ze względu na duży poziom przestępczości.

Drakenborg - straszliwy fort redański, w czasie wojny zmieniony w obóz internowanych. Skazańców z fortu Drakenborg zwano "Wesołkami". Mimo że każdego ranka część z nich wyprowadzano na egzekucję, śpiewali wesołe piosenki a w wspólnej celi panowała radosna atmosfera. Ich piosenka to ,,Wisielec tańczący na stryczku". Przed egzekucją podaje się więźniom wino, ktore nazywa się ,,Wytrawny Dijkstra".

W grze Wiedźmin 2 do fortu dostarczani są tylko nieludzie. Drakenborg określany jest jako specjalne miejsce dla nich. Barka więzięnna we Flotsam miała popłynąć do Drakenborgu zaraz po schwytaniu Iorwetha.

Murivel - miasto leżące w centrum Redanii, na zachód od Tretogoru.

Oxenfurt - słynne redańskie miasteczko akademickie leżące w delcie Pontaru. Prawie cały swój dochód i sławę zawdzięcza uniwersytetowi. Mimo że w mieście jest zakaz sprzedawania alkoholu żakom i bakałarzom przed zmierzchem, nikt nie zwraca nań uwagi, a zabawa panuje praktycznie 24 godziny na dobę.

Piana – Redańskie miasteczko leżące nad Pontarem, w jego środkowym biegu.

Rinde - niewielkie miasto leżące na terenie Redanii, swego czasu niemalże doszczętnie zniszczone przez dżina, nieopatrznie uwolnionego przez Jaskra.

Egremont - miasto w Redanii pojawiające się na mapie Doliny Pontaru w Wiedźminie 2.

Krainy:

Gelibol - kraina leżąca w Redanii.

Nimnar - rzeka stanowiąca dopływ Buiny, a także dolina w Redanii.

Jamurlak - kraina w międzyrzeczu Buiny i Braa. Dawniej państwo pod panowaniem Abrada, zwanego Abradem Zadrzykiecką. Obecnie część Redanii.

Łukomorze - Kraina na północy Redanii, za rzeką Buiną. Znajduje się tam miasteczko Blaviken. Położone jest nad zatoką Praksedy. W Łukomorzu przechodzi granica między Redanią, a Ligą z Hengfors.

W latach dwudziestych XIII wieku Audoen odłączył Łukomorze od Koviru podczas Secesji Poviss i utworzył tam swoje miniaturowe królestwo. Po jego śmierci Łukomorze zostało przyłączone do Redanii.

Struktura społeczna:

Dość specyficzna jest struktura społeczna tego kraju - posiada ono najliczniejszą ze wszystkich Czterech Królestw szlachtę, uważającą się za jedynych właściwych i prawdziwych Redańczyków. Stanowi ona większość redańskiej armii. Choć mocno zróżnicowana pod względem finansowym, szlachta prawnie jest równa. Tymi samymi przywilejami cieszą się zarówno biedacy własnoręcznie uprawiający ziemię, jak i bajecznie bogaci magnaci, mieszkający w prywatnych pałacach i utrzymujący prywatne armie. Redańska szlachta żyje głównie na wsi, w rozrzuconych po całym kraju dworkach i folwarkach. Zajmuje się głównie rozrywkami, wojaczką, handlem zbożem i hodowlą koni. Rumaki z Redanii nie mają ponoć sobie równych, a tamtejsza szlachecka jazda należy do najlepszych na świecie. Od kupczenia większość nobilów raczej się powstrzymuje, bowiem za zajęcie się nim lub osiedlenie w mieście grozi utrata szlachectwa; co prawda kara to rzadko egzekwowana, ale lepiej uważać...

Na szlachtę pracują pańszczyźniani chłopi, traktowani w Redanii chyba najgorzej na całym Kontynencie. To w praktyce niewolnicy, którzy większość czasu spędzają na pańskich polach i którzy na ożenek lub zmianę miejsca zamieszkania muszą uzyskiwać specjalne pozwolenia. Można nimi swobodnie dysponować, sądzić ich, poniewierać, dawać w prezencie, sprzedawać, a nawet przegrywać w kości.

Siły zbrojne:

Na początku 2 Wojny Północnej Redania mogła wystawić 35 tys. wojska (z czego 4 tys. to pancerna jazda). Jednak po zaciągnięciu pożyczki od króla Poviss i Koviru, Redania była gotowa zwerbować 49 tys. żołnierza, w tym 35 tys. piechoty i 14 tys. ciężkiej pancernej jazdy. Dzięki Radowidowi V liczba wojsk Redani z całą pewnością znacznie się zwiększyła.

Gospodarka:

Krociowe zyski królestwo czerpie z handlu z Novigradem i eksportu zboża - rzec można, że stanowi spichlerz całego kontynentu, a nawet innych części świata. Dlatego też dominującym krajobrazem Redanii są ogromne, falujące łany zboża. Estymy i dochodów królestwu dodaje też fakt, iż na jego terenie znajduje się największa i najbogatsza aglomeracja Północy - Wolne Miasto Novigrad, oraz miasteczko Oxenfurt ze swoim znakomitym uniwersytetem. Obecnie gospodarka państwa jest poważnie zagrożona, gdyż do kraju napływają tanie towary z Nilfgaardu i innych państw, które stanowią poważną konkurencję dla miejscowych rzemieślników. Ponadto, znajduje się tu bardzo mało manufaktur.

Religia:

Na temat religii w Redani wiadomo niewiele. Prawdopodobnie dominuje tu kult Wiecznego Ognia.

Nauka i kultura:

Uniwersytet Oxenfurcki jest centrum nauki i kultury w Redanii i Północnych Królestw. Wydał on na świat wielu najsłynniejszych naukowców, lekarzy, pisarzy, artystów i wielu innych inteligentów .Wszyscy zaczynali właśnie w Oxenfurcie (np. Jaskier i Shani) dzięki czemu uniwersytet zawdzięcza swą sławę.

Zabójcy Królów:  Władcą Redanii jest Radowid V Srogi rządzący swym krajem wraz z małżonką, Addą Białą (jeżeli Geralt nie zabił jej w poprzedniej części gry). Król, poprzez wznoszenie w królestwie potężnych obwarowań i tworzenia silnej armii, próbuje przygotować kraj na ewentualną inwazję Nilfgaardu. Próbuje także przejąć władzę w Temerii po śmierci Foltesta. W zależności od naszych decyzji, Temeria może stać się krajem połączonym z Redanią unią personalną Radowida.

Dziki Gon: Król Radowid V Srogi jest taktycznym geniuszem lecz popada w szaleństwo, urządza masowe polowania na czarodziejów ludzi często niewinnych, rzekomo podejrzanych o używanie magii, nie wyłączając prostych zielarzy, guślarzy czy alchemików. Jest bezwzględny i wydaje wyroki śmierci na wszystkich, którzy stanęli mu na drodze lub po prostu przestali być potrzebni. Zabija króla Henselta i narzuca swoją władzę w Kaedwen oraz w Temerii. Sigismund Dijkstra obecnie jeden z 4 przywódców z Novigradu, zleca Geraltowi zorganizowanie zamachu na Radowida. Dijkstra opowiada wiedzminowi iż przez ponad 20 lat służył królowi Vizimirowi ojcu Radowida i razem przekształcili Redanię w jedno z najpotężniejszych królestw północy. Według niego Redania pod obecnymi rządami szaleńca nie ma przyszłości. Nowy przywódca powinien opierać państwo na zdrowej gospodarce, potężnych sojuszach, budowaniu manufaktur, z prężną nauką oraz niezależnymi sądami wydającymi sprawiedliwe wyroki. Królobójstwo Radovida ma wpływ na losy całej Północy. Wiedzmin Geralt może zachować się na trzy sposoby:

1.Geralt odmawia zlecenia:

Pod rządami Radowida V Srogiego Redania wchłania Królestwa Północy łącznie z Aedirn i pokonuje wojska cesarza, sam cesarz Emhyr zostaje zamordowany przez opozycje z południa. Radowid morduje większość zielarzy, guślarzy, alchemików, czarodziejów oraz nieludzi czy uzdrowicieli w Królestwach Północnych w imię odnowy moralnej i budowaniu potęgi militarnej.

2.Geralt przyjmuje zlecenie i popiera Dijkstre:

Dijkstra zostaje kanclerzem, Redania jednoczy Północ i pokonuje wojska cesarza, sam cesarz Emhyr zostaje zamordowany przez opozycje z południa. Kanclerz Dijkstra rządzi zwycięzką północą zaprowadzając porządki skupiając się na ekonomii i budowaniu manufaktur, postulatach o których wspominał wcześniej Geraltowi

3.Geralt przyjmuje zlecenie, zabija Radovida i Dijkstre, oraz broni Vernona Roche, Talara:

Vernon Roche i Talar dobijają interesu z cesarzem Emhyrem, w zamian za utworzenie Autonomii Temerskiej, cesarz przyłącza resztę Królestw Północy. Nilfgaard wygrywa wojnę przejmując niemal pełną władzę nad całym kontynentem. Redania i większość Północy znajduje się pod zaborem cesarskim.

Kategoria: światy fantasy | Wyświetleń: 872 | Dodał: Bies6167 | Rating: 0.0/0
Liczba wszystkich komentarzy: 0
Imię *:
Email *:
Kod *: