Temeria – jedno z królestw północy, leżące na południowym brzegu Pontaru. Graniczy z Redanią, Kerackiem, Kaedwen, Aedirn, Mahakamem, Dolnym Sodden, Brokilonem i Cidaris. Jest nazywana Perłą Północy

Jednym z ustawicznych problemów kraju są Wiewiórki. Komanda są regularnie tępione przez wykwalifikowane siły specjalne. W Temerii obecne są bezpłatne trzyletnie infimy, do dziś niektórzy nazywają je "grifinkami".

Księstwa pod rządami Temerii:

-Ellander

-Mahakam;

-Pontaria.

Po pierwszej wojnie z Nilfgaardem:

• Brugge,
• Dolne Sodden;

Po drugiej wojnie z Nilfgaardem:

• Angren,
• Zarzecze,
• Górne Sodden.

Miasta i warownie:

Wyzima - duża metropolia, siedziba władcy oraz stolica Temerii. Miasto bogate i niezwykle istotne dla państwa. W ciągu swojej długiej historii było świadkiem wielu wydarzeń, zarówno radosnych, jak i tragicznych. Jest znakomitym miejscem dla rozwoju nauki, a poprzez obecność szlaków handlowych, również dla rozwoju handlu. Swoją siedzibę mają tu główne ośrodki armii temerskiej. Również w stolicy rozstrzygane są ważne sprawy urzędowe. Niewiele wiadomo o wyglądzie Wyzimy, jednakże dzięki pracy grafików w grze Wiedźmin miasto wygląda bardzo realistycznie. Wiemy, że znajdują się tu takie miejsca jak karczma "Stary Narakort", karczma "Pod Lisem", dwa dwory królewskie - stary (opuszczony i obrócony w ruinę po tym jak córka Addy i Foltesta, zbudziła się do życia jako strzyga) i nowy (aktualna siedziba króla Foltesta ).

Maribor - jedno z głównych miast Temerii na południu państwa, ok. 200 mil od Wyzimy, 42 mile od Zavady. Na czerwonych dachach budynków widnieją srebrno-czarne proporce, co jest znakiem rozpoznawczym i dumą Mariboru. Zostało zbudowane na fundamentach elfiego miasta. W przeszłości było zrujnowane przez wija, stworzonego przez Alzura, który uciekł w las na Zarzeczu. Z Mariboru pochodzą sławni na cały świat czarodzieje tacy jak Triss Merigold i Alzur.

Gors Velen - Jedno z głównych miast temerskich. U jego wybrzeży leży sławna wyspa Thanedd - siedziba i szkoła czarodziejek. Gors Velen bardzo wiele zawdzięcza czarodziejkom, które są bardzo szanowane i mile widziane w mieście. Poza tym miasto jest dość bogate - znajduje się tu kilka filii krasnoludzkich banków, jarmark, oraz wielki targ z bogatą ofertą. Poza wyspą Thanedd miasto słynie też z potężnych kazamatowych murów. Casami można spotkać tu bardzo ważne osoby w świecie magii, np. arcymistrzynie Tissaie de Vries lub Margarite Laux-Antille.

Anchor - miejscowość w Temerii, leżąca na trakcie z Ellander do Gors Velen (trzy dni jazdy do Gors Velen.) Leży w odległości trzech dni jazdy od Oxenfurtu.

Grabowa Buchta - miasto w Temerii, położone na lewym brzegu delty Pontaru, mniej więcej na przeciwko Oxenfurtu. Pod Grabową Buchtą Geralt zabił kilku tamerskich agentów.

Dorndal - zamek rycerski w Temerii, skąd pochodzi Tailles.

Mayena - twierdza w Temerii, znajdująca się niedaleko rzeki Iny. W Mayenie znajduje się siedziba Druidzkiego Kręgu, do którego należała Visenna. W czasie wojny z Nilfgaardem miejsce wpierw zaciętego oblężenia, a następnie krwawej bitwy która zakończyła się zwycięstwem wojsk z północy. Wsławił się w niej Ochotniczy Huf Mahakamski.

Razwan - twierdza w Temerii, w niedalekiej odległości od rzeki Iny oraz fortecy Mayena.

Biały Most - Miasto w Temerii, charakteryzuję się tym że posiada most łączący brzegi rzeki Pontar, na granicy Temerii i Redanii.

Władcy Temerii:

Król Dezmod - Legendarny król Temerii. Ojciec króla Geddesa. Nie ma o nim zbyt wielu pewnych informacji. Postać Dezmoda jest otoczona szacunkiem także przez krasnoludy. Król Dezmod jest bohaterem różnorakich dowcipów, przysłów, anegdot i porzekadeł.

Geddes - król Temerii. Niewiele wiadomo o tym królu, potomku legendarnego niemal króla Dezmoda. Również jego "pierwsza królowa" (ta z wielu, która pierwsza dała mu męskiego potomka), to osoba dość tajemnicza. Kroniki twierdzą, że była czystej krwi elfką, ale imię Vinifrida nie wskazuje na to zupełnie - chyba, żeby chodziło o łatwiejszą i przyjemniejszą dla temerskiego ucha trawestację elfiego imienia Gwenfrwei.

Tron po nim objął jego syn, Gardic. Córka, królewna Maria Pulcheria, została żoną króla Dambora Czarnego i królową Redanii.

Gardic - król Temerii, syn Geddesa. Poślubił Vulpię, księżniczkę Brugge. Był to związek typowo dynastyczny, uzgodniony przez rodziców, zawarty wbrew woli obojga młodych. Gardic nigdy nie zaakceptował Vulpii jako małżonki. Choć traktował ją przyzwoicie i uprzejmie, choć bardzo dbał o pozory i ceremoniał, ba, nawet obdarzył z obowiązku wobec niej i kraju synem i następcą tronu, Goidemarem, nie było tajemnicą, że miłości szuka w zupełnie innych okolicach. Gardic miał liczne faworyty i miłośnice, ale trzeba oddać mu honor - żadnej nigdy nie pozwolił na poważniejsze wtrącanie się w sprawy państwowe.

Najsłynniejszą i najtrwalszą faworytą króla była urodziwa markiza Carezza Charbonneau. Była mężatką - tytuł markiza mąż jej otrzymał właśnie za to, że był taktowny i "niczego nie zauważał". Problem zaczął się, gdy Carezza zaszła w ciążę. Na bękarta w rodzie markiz nie chciał przymykać oka, bękartowi ani myślał zostawiać majątku. Ale szczęliwie urodziła się dziewczynka, którą i tak dla uciszenia plotek prędko oddano do szkoły czarodziejek w Aretuzie. Dziewczynka zasłynęła potem jako Leticia Charbonneau, rektorka Aretuzy.

Prawdopodobnie zniedołężniał na starość a realną władze jeszcze za jego życia przejął syn Goidemar. Zmarł po zakończeniu Rebelii Falki lub w końcowym etapie powstania. Był ostatnim królem Temerii używającym starego herbu.

Goidemar - król Temerii za czasów rebelii Falki. Syn Gardika i Vulpii. Z pierwszą żoną, Riannon, miał dzieci Fionę i Amaveta, zaś z drugą, Addą z Cidaris, syna Cedrica. Przyrodni brat Leticji Charbonneau.

Cedric - król Temerii, syn Goidemara i jego drugiej żony, Addy z Cidaris. Poślubił Berengarię Thyssen, córkę Guido Thyssena z Koviru, która urodziła mu syna Griffina.

Griffin - król Temerii o o wielkich zapędach reformatorskich, planował reorganizację wojska, administracji, szkolnictwa, handlu, przemysłu, słowem, wszystkiego. Zrealizował z tego bardzo niewiele - konkretnie, szkolnictwo. Bezpłatne trzyletnie infimy w Temerii do dziś niektórzy nazywają "grifinkami".

Griffin skutecznie też odsunął od wszystkich wpływów politycznych świątynie i kapłanów. Nie zawsze i nie w każdym wypadku obyło się bez przemocy. Kilku co bardziej hałaśliwych duchownych król posłał na szafot, kilku uwięził, kilku wygnał. Stąd też wzięy się pogłoski, że to klątwy skrzywdzonych kapłanów ściągnęły na Griffina zemstę bogów i nagłą śmierć. W rzeczywistości choleryk Griffin zmarł nagle na zawał serca w wieku lat 41.

Żoną i królową Griffina była słynna Clarissa z Toussaint. Tron objęła po Griffinie jego jedyna córka, Bienvenu.

Bienvenu La Louve - o tej królowej Temerii wiele mówi jej przydomek: La Louve, czyli "Wilczyca". I fakt, że dla Calanthe, późniejszej słynnej królowej zwanej Lwicą z Cintry, była ideałem i świetlanym przykładem do naśladowania.

Jej pierwszym księciem-małżonkiem był Ragbard, diuk Ellander. Małżeństwo to zostało po krótkim czasie rozwiązane - powszechna plotka głosiła, że diuk Ragbard, choć z pozoru dziarski i męski, całkowicie zawiódł łóżkowe oczekiwania królowej Bienvenu. Śpiewano w Temerii plugawe i paszkwilanckie piosneczki, w których porównywano Ragbarda do rumaka, który jeśli nawet zdoła cudem jakimś pocwałować, to tylko na nikczemnie krótkim dystansie.

Drugim małżonkiem był Hugo z Rivii. Niewiele o nim wiadomo - oprócz tego, że pod względem sił męskich znacznie górował nad pierwszym księciem małżonkiem, Ragbardem. Plotkowano jednak, że musiał mocno się wysilać, by spełnić oczekiwania królowej - stąd też jego wiecznie podkrążone oczy i niechęć do jazdy konnnej, z której to niechęci słynął.

W każdym razie udało mu się to, co nie udało się poprzednikowi - Bienvenu zaszła w ciążę i urodziła syna, Medella, następcę tronu Temerii. Jako ojciec następcy tronu Hugo zyskał pewną pozycję i faktycznie wytrwał u boku królowej aż do śmierci. Własnej. Z wyczerpania, albowiem usilnie starał się dać królowej drugiego potomka - co mu się jednak nie udało. Gmin zaś drwił sobie z niego w licznych paszkwilanckich (a niezbyt smacznych) piosenkach "o księciu zajeżdżonym na śmierć".

Ragbrad z Ellander - diuk Ellander, pierwszy Prince Consort (książę małżonek) królowej Temerii Bienvenu La Louve. Małżeństwo to zostało po krótkim czasie rozwiązane - powszechna plotka głosiła, że diuk Ragbard, choć z pozoru dziarski i męski, całkowicie zawiódł łóżkowe oczekiwania królowej Bienvenu. Śpiewano w Temerii plugawe i paszkwilanckie piosneczki, w których porównywano Ragbarda do rumaka, który jeśli nawet zdoła cudem jakimś pocwałować, to tylko na nikczemnie krótkim dystansie.

I naraz plotki ucichły, albowiem rozwiedzionego diuka zaczęto widywać w towarzystwie pięknej Adalii, hrabianki Garramone. Wkrótce odbył się huczny ślub. A pół roku później Ragbard nie żył - plotka głosiła, że przedawkował środki wzmagające męskość.

Hugo z Rivii - drugi Prince Consort (książę małżonek) królowej Temerii Bienvenu. Niewiele o nim wiadomo - oprócz tego, że pod względem sił męskich znacznie górował nad pierwszym księciem małżonkiem, Ragbardem. Plotkowano jednak, że musiał mocno się wysilać, by spełnić oczekiwania królowej - stąd też jego wiecznie podkrążone oczy i niechęć do jazdy konnnej, z której to niechęci słynął.

W każdym razie udało mu się to, co nie udało się poprzednikowi - Bienvenu zaszła w ciążę i urodziła syna, Medella, następcę tronu Temerii. Jako ojciec następcy tronu Hugo zyskał pewną pozycję i faktycznie wytrwał u boku królowej aż do śmierci. Własnej. Z wyczerpania, albowiem usilnie starał się dać królowej drugiego potomka - co mu się jednak nie udało. Gmin zaś drwił sobie z niego w licznych paszkwilanckich (a niezbyt smacznych) piosenkach "o księciu zajeżdżonym na śmierć".

Plotka głosi, że księcia małżonka nie darzyli specjalną estymą ani syn, Medell, ani wnuk, Foltest. Foltest po wstąpieniu na tron rozkazał usunąć portret Hugona z przedsionków sali tronowej. Miał też we zwyczaju "opuszczać" Hugona w genealogii - o swym pradziadku, Griffinie, zwykł był mówić "mój dziad", nie pomijając wszelako "babki Bienvenu" i "prababki Clarissy". Gmatwał często tym sposobem i mylił nie zorientowanych w sprawie interlokutorów.

Medell - były król Temerii, syn Hugona z Rivii i królowej Bienvenu La Louve, mąż Sancii z Sodden córki księcia Sodden Gutram, ojciec Foltesta i Addy.

Jeżeli zapisał się w kronikach, to (reasumując cały okres panowania) raczej mało chlubnie. Zaplątał się w konflikt terytorialny z królem Aedirn, Virfurilem, przerodzony w wojnę, Medell stracił na rzecz Aedirn znaczną część ziem Doliny Pontaru, razem z twierdzą Hagge.

Medell był żonaty z Sancii z Sodden córki księcia Sodden Gutram, razem z nią miał dwoje dzieci Foltesta i Adde.

Po jego śmierci tron objął Foltest.

Foltest - król Temerii, książę Sodden, zwierzchnik Pontarii, Pan Mahakamu oraz senior i protektor Brugge, Angrenu, Zarzecza i Ellander, syn Medella i Sancii z Sodden.

Dzięki mariażowi Sancii z Medellem, Foltest odebrał po bezpotomnej śmierci swego wuja Ekkeharda hołd wasalny Sodden i do tytułu króla Temerii dodał tytuł księcia soddeńskiego. Podczas jego panowania Temeria znacząco urosła w siłę. W czasie konfliktu aedirnsko-keadweńskiego odzyskał ziemie utracona za panowania ojca i zajął ziemie aż do bogatej faktorii handlowej Flotsam.

Foltest nie jest żonaty. Krąży - raczej uzasadniona - plotka, że wolny stan króla bynajmniej nie wynika z wyboru. Foltest już w bardzo młodym wieku nawiązał skandaliczny romans z własną siostrą, Addą Temerską. Po wstąpieniu na tron zamierzał nawet poślubić Addę i uczynić królową u swego boku - obraził tym śmiertelnie króla Redanii Vizimira, albowiem w myśl wcześniej zawartych układów powinien wziąć za żonę córkę Vizimira, Dalimirę. Adda zmarła jednak i do ślubu nie doszło. Ale afera była i skandal nie cichnął - bo Foltest miał z Addą dziecko, córkę. Na dziecko to została rzucona klątwa (prawdopodobnie przez Ostrita, który był zakochany w Addzie, bądź przez matkę Foltesta), przez co dziecko po narodzinach zmarło, a następnie odrodziło się jako strzyga. Dziewczynka została odczarowana przez Geralta i otrzymała po matce imię Adda. W takich warunkach żaden monarcha ani arystokrata nie miał i nie ma zamiaru wydawać za Foltesta córki i oficjalnie łączyć się mariażem z "tym skandalicznym dworem".

Niektórzy uważają, że Foltestowi to nie przeszkadza, bo król woli kochanki i faworyty - jego aktualną miłością jest baronowa Maria Luiza La Valette. Twierdzi się, że obydwoje dzieci baronowej, syna Bussy'ego i córkę Anais, spłodził nie stary baron La Valette, lecz właśnie król Foltest. Córka Foltesta i Addy Temerskiej, Adda Biała, jest oficjalnie traktowana jak następczyni tronu Temerii, ale dziewczyna jest wyraźnie upośledzona i niepełnosprawna. Foltest, podobnie jak Medell, nie darzył specjalną estymą swego dziadka, Hugona z Rivii, i po wstąpieniu na tron rozkazał usunąć jego portret z przedsionków sali tronowej. Miał też w zwyczaju "opuszczać" Hugona w genealogii - o swym pradziadku, Griffinie, zwykł był mówić "mój dziad", nie pomijając wszelako "babki Bienvenu" i "prababki Clarissy". Gmatwał często tym sposobem i mylił nie zorientowanych w sprawie interlokutorów.

Po I Wojnie z Nilfgaardem Foltest bardzo szybko wykorzystał sytuację jaka się narodziła, po podziale Sodden na górne i dolne (Nilfgaard zagarnął górne) i po śmierci Ekkeharda, przyrodniego brata jego matki, przypadła mu korona Sodden oraz hołd lenny Brugge. W tym czasie Foltest dążył do zhołdowania Verden. Pod jego zwierzchnictwem organizuje się korpus cintryjskich uchodźców pod dowództwem marszałka Vissegerda. Wdał się również w konflikt celny z Redanią.

Był jednym z uczestników spotkania w Hagge, to on zaproponował atak na Cintrę w którym miały wziąć udział wszystkie królestwa Północy, aby nie wyglądało to na atak przezeń przeprowadzony, zaproponował by odegrać prowokację. Królowie niechętnie odnieśli się na początku do jego planów, gdyż przypuszczali, że zamierza on zdobyć tron Cintry dla siebie. Dowodem na to miały być jakoby poszukiwania Lwiątka, czyli następczyni tronu Cintry, Ciri. Królowie zgodzili się z jego planem kiedy okazało się, że to nie Foltest szuka młodej księżniczki. Foltest w obawie że Ciri dostanie się w ręce Nilfgaardu zaproponował jej zabicie.

Po spotkaniu przygotowuje ogromne siły nad Jarugą, które mają uderzyć na cesarstwo i odebrać Cintrę cesarstwu, podczas gdy będzie ono związane walkami w Lyrii. Po przewrocie na Thanedd wygnał wszystkich swoich czarodziejów i czarodziejki.

Po ataku na Lyrię oraz jej szybkim pokonaniu i błyskawicznym marszu na Aedirn Foltest wciąż nie przypuszczał ataku na Cintrę. Zaraz po rozpoczęciu walk cesarz Emhyr var Emreis wysłał posłańców do Wyzimy, którzy uświadomili Foltesta, że włącznie się do wojny zniszczy Temerię. Zrezygnowany Foltest, zniechęcony upadkiem Lyrii, bliską porażką Aedirn oraz przejściem Verden na stronę cesarstwa i hołdem Ervylla cesarzowi, który to powoduje, że lewe skrzydło które miało osłaniać Temerię przestaje istnieć. Foltest, nie widząc innego wyjścia, zawiera separatystyczny rozejm z Imperatorem. Na jego mocy Nilfgaard nie atakuje Temerii a Foltest będzie mógł zając cały wylot doliny Pontaru razem z twierdzą Hagge. Folest jest również zmuszony uznać Dol Blathanna i respektować władzę jej królowej Francescki Findabair. Zgadza się na to, jeśli elfy potępią walkę Scoia'tael i się od nich odetną (tego samego zażądał Henselt).

Po 16 dniach rozejmu cesarz Emhyr zrywa pokój i wydaje rozkaz uderzenia na Temerię, armia imperium atakuje Brugge z trzech stron oraz Sodden. Po uciążliwych walkach w Sodden i Brugge armia Temerii musi się wycofać. Przez całą II fazę wojny Temeria przegrywa. Po Bitwie pod Mariborem armia Temerii jest rozbita, jednak cesarz Emhyr nie chcąc prowadzić kampanii w zimie, wydaje rozkaz odwrotu do Sodden. Przez całą zimę Temeria ma chwilę wytchnienia i odbudowy sił.

Foltest po otrzymaniu posiłków z Redanii decyduje się na atak wojska koalicji. Staczają zwycięską Bitwę pod Mayeną, jednak twierdze spisano na straty. Koalicja nie pozwala przejąc inicjatywy cesarstwu, dlatego zmierza do ponownego ataku na Maynenę (którą oblegały wojska cesarskie). Marszałek Nilfgaardu Menno Coehoorn zamierzał zagrodzić drogę do twierdzy nadciągającym wojskom koalicji.

Foltest bierze udział w wielkiej Bitwie pod Brenną (w której jednak dowodzi jego zaufany człowiek Jan Natalis). Po bitwie, która była punktem zwrotnym wojny, przez całą IV fazę konfliktu kontynuuje ofensywę, aż do chodzi do Jarugi.

Bierze udział w obradach pokojowych w Cintrze na mocy Pokoju Cintryjskiego Temeria ma najwięcej korzyści. Foltest może zatrzymać twierdze Hagge, razem z okolicznymi ziemiami, zostaje mu również przyznane Górne Sodden, Angren i Zarzecze.

W radzie królewskiej Foltesta zasiadają między innymi czarodzieje Triss Merigold, Fercart z Cidaris i Keira Metz, kapłan Willemer, wojewoda Bronibor oraz książę Hereward z Ellander, oraz kilku marszałków.

Jest krewnym królowej Meve z Lyrii.

Śmierć (tylko w grze Wiedźmin 2): Ginie z rąk Królobójcy, w zamku La Valette, na zlecenie cesarza Nilfgaardu. Był uważany za najlepszego króla północy w okresie swojego panowania a Cesarstwo się go bało. Po jego śmierci królestwa północne popadły w trudną sytuacje.

Siły zbrojne:

W Bitwie pod Brenną temerskie wojsko wspierane przez Redańczyków stanowiło centrum armii Nordlingów liczące ok. 17 tys. żołnierzy. Możemy więc wnioskować, że Temerczycy liczyli ok. 10 tys. wojska. Armia Temerii w momencie wybuchu wojny liczyła ok. 25 tys. słabo wyszkolonych rekrutów niezdatnych do walki(Bitwa pod Mariborem), a pod koniec ok. 45 tys. weteranów dzięki którym Temeria rozszerzyła swoje granice na południu. Obecna ilość wojsk temerskich jest nieznana ale jest to prawdopodobnie 3 największa armia na północy.

Oddziały specjalne:

W grze "Wiedźmin 2" Temeria posiada tajne siły specjalne zwane Niebieskimi Pasami, powołane do walki z nieludźmi. Nieznana jest liczba członków, choć wiadomo, że nie jest to duży oddział.

Gospodarka:

Temeria jest jednym z najbogatszych krajów północy. Gospodarka kraju opiera się głownie na uprawie roli, produkcji przeróżnych towarów, handlu oraz wydobyciu cennych surowców mineralnych, kruszców i metali szlachetnych pochodzących przede wszystkim z gór Mahakamu. Wyraźny spadek wartości temerskiego orena może świadczyć o słabym rozwoju gospodarczym kraju.

Przemysł:

Temeria utrzymuje się głównie z wysoko rozwiniętego rolnictwa, hodowli zwierząt i przemysłu spożywczego. Jako, że Mahakam jest oficjalnie częścią królestwa, to z pewnością Temeria ma spore udziały w wydobyciu metali szlachetnych, cennych kruszców i produkcji wysokiej jakości broni. Jak każdy kraj produkuje własne towary wszelakie. Po włączeniu Angrenu w granice królestwa, Temeria z pewnością zajęła wysokie miejsce w światowym eksporcie drewna.

Kultura:

Ludność Temerska jest bardzo uprzejma, religijna i bogobojna, jednak nie akceptuje przedstawicieli starszych ras. Większość mieszkańców Temerii jest rasistami. Kraina ta jest ojczyzną potężnych czarodziejów i znanych podróżników.

Religia:

Najpopularniejszą i najbardziej rozpowszechnioną religią w Temerii jest kult bogini Melitele, jednak w ostatnich latach dużą popularność wśród lokalnej ludności zyskał kult Wiecznego Ognia, który z roku na rok zyskuje coraz więcej wyznawców. Oprócz bogini Melitele i Wiecznego Ognia czci się tu także Kreve i Proroka Lebiodę.