Warcraft to seria gier komputerowych (RTS z elementami cRPG oraz gry typu MMORPG), opowiadań i książek wydanych przez firmę Blizzard.

Akcja tych wydawnictw toczy się w fikcyjnych światach Azeroth i Draenor zamieszkanych przez ludzi, gnomy, elfy, krasnoludy, trolle, orków i wiele innych fantastycznych ras.

Fabuła gier z tej serii opiera się na konflikcie między wojskami orków i ludzi (Warcraft: Orcs & Humans) rozwiniętego w grze Warcraft II: Tides of Darkness do konfliktu między Hordą złożoną z orków, trolli, ogrów oraz goblinów a Przymierzem złożonym z ludzi, elfów, krasnoludów oraz gnomów. W późniejszych częściach do walk włączają się także nocne elfy, taureni, nieumarli, krwawe elfy oraz rasa draenei. Widać tu też sporo odniesień do świata gier Warhammer Fantasy i Dungeons & Dragons, ale przede wszystkim powieści J. R. R. Tolkiena, ponieważ wiele miejsc w grze ma brzmienie języka sindarin.

Gry z serii były wielokrotnie nagradzane, m.in. tytułem najlepszej gry strategicznej roku.

Jedną z odsłon serii Warcraft jest gra typu MMORPG – World of Warcraft, która doczekała się czterech oficjalnych dodatków (The Burning Crusade, Wrath of the Lich King, Cataclysm oraz Mists of Pandaria).

Warcraft: Orcs & Humans to komputerowa gra strategiczna czasu rzeczywistego wydana w 1994 roku przez firmę Blizzard, będąca pierwszą częścią popularnego cyklu Warcraft - doczekała się dwóch kontynuacji, Warcraft II: Tides of Darkness, i Warcraft III: Reign of Chaos, a także jednego MMORPG-a, World of Warcraft. Akcja gry rozgrywa się w fantastycznym świecie Azeroth zamieszkiwanym przez orków i ludzi. Kanwą gry jest walka tych dwóch nacji, w której można opowiedzieć się po każdej ze stron konfliktu.

Warcraft dzieje się w trakcie znanym jako The Great War. Orkowie sformowali Hordę, która z pomocą ludzkiego maga Medivha najechała na ludzkie królestwo Azeroth. Ludzie musieli uciec na północ do Lordaeronu. Gra zawiera łącznie 12 scenariuszy dla każdej rasy, rozgrywających się w różnych miejscach Azeroth, takich jak lasy, mroczne podziemia czy bagna

Na początku gracz wybiera rasę, którą będzie grał; ludzie i orkowie mają inne jednostki, choć są one zbliżone do swoich odpowiednikom u drugiej rasy - poza dwoma wyjątkami, Elementals, u ludzi i Daemons u orków. Jednostki można podzielić na walczące wręcz, łuczników, czarodziejów i uzdrowicieli. Gra jest typowym RTS-em, gdzie należy zdobywać surowce (drewno i złoto). Aby móc rozbudowywać armię, gracz tworzy kolejne struktury, rekrutuje nowe jednostki. Sterując swoimi jednostkami ma za zadanie zwykle pokonanie jednostek przeciwnika, część scenariuszy jednak pozbawiona jest elementu rozbudowy bazy. Poza wrogimi jednostkami gra wprowadziła creeps - neutralne stworzenia, które można było zabijać.

Warcraft II: Tides of Darkness to strategiczna gra czasu rzeczywistego czasu rzeczywistego wydana w 1995 roku przez firmę Blizzard, będąca drugą częścią cyklu Warcraft. Akcja gry rozgrywa się w fantastycznym świecie Azeroth zamieszkiwanym przez orków i ludzi. Kanwą gry jest walka tych dwóch nacji, w której można opowiedzieć się po każdej ze stron konfliktu. Gra została przeportowana przez Electronic Arts na PlayStation i Segę Saturn. Ze względu na specyfikę konsoli brak w tym wydaniu opcji gry wieloosobowej.

W tej części gry naród Azeroth, pokonany przez orków, ucieka przez Wielkie Morze do Lordaeron, szukając pomocy u władcy tej krainy. Zostaje zawiązane Przymierze Lordaeron, do którego dołączają się także elfy i krasnoludy, a którego celem jest wypędzenie hordy orków z Azeroth z powrotem do ich macierzystego świata, Draenoru. Czy im się to uda, czy też Horda podbije cały kontynent - to zależy od gracza.

W grze występują dwie rasy: Human (ludzie) oraz Orcs (orkowie). Jednostki obu ras różnią się wyglądem oraz:

-dostępnymi zaklęciami.

-parametrami jednostek (dotyczy ulepszeń do jednostek rangers i berseker).

Każda rasa może werbować jednostki w koszarach (4 różne typy), portach (5 różnych typów), urodziskach gryfów lub smoków (1 typ) oraz 2 typy w wieżach wynalazków (Gnomish Inventor w przypadku rasy ludzi i Goblin Alchemist w przypadku orków).

Oprócz tego: Death Knight może zamieniać poległe jednostki w ożywione szkielety.

W grze występują również bohaterowie, których nie można werbować w żadnej z budowli.

W grze występują trzy surowce: złoto, drewno i ropa. Dodatkowo gracz musi wyżywić swoje jednostki budując farmy (jedna farma pozwala rekrutować cztery nowe jednostki).

W 1996 roku Blizzard wydał rozszerzenie do gry pod nazwą Warcraft II Expansion Set. Dodatek zawiera 24 nowe misje, które składają się na dwie kampanie, po jednej dla ludzi i orków. W grze poprawiono także kilka błędów, poprawiono niektóre algorytmy, zmieniono także nieznacznie wygląd krainy Draenor. Poziom trudności jest też wyższy niż w podstawowej wersji gry.

Warcraft II Battle.net Edition to wydana w 1999 roku wersja gry. Podczas gdy wcześniejsze części Warcraft były przeznaczone dla systemu DOS, ta wersja jest przeznaczona dla Windows. Zawiera wszystkie elementy Warcraft II: Tides of Darkness i dodatku Warcraft II: Beyond the Dark Portal oraz wprowadza możliwość grania w trybie wieloosobowym przez Battle.net.

Najważniejszymi możliwościami w tej części są: ladder i statystyki gracza. To pierwsze to wirtualny ranking uzależniony od wyników w tymże trybie gry - na kilku mapach. Statystyki gracza zaś obrazują ile ma on zwycięstw i porażek na wszystkich (także tych robionych przez samych graczy) mapach.

Beyond the Dark Portal – dodatek do gry Warcraft II: Tides of Darkness, wydany 22 marca 1996.

Akcja gry opowiada o wojnie w Draenorze (ekspedycji przymierza i walce o Portal) i zaczyna się tam, gdzie skończyła się historia Tides of Darkness. Mroczny portal prowadzący do dreanoru został zniszczony, a Azeroth powrócił w ręce prawowitych właścicieli. Jednak gdy w Azeroth ludzie świętują swój tryumf nad Hordą Orków, w Dreanorze do władzy dochodzi Ner'zhul, który jednoczy tamtejsze klany orków by ruszyć z kolejną ekspedycją do świata Azeroth. Warcraft 2 posiada 14 misji dla każdej z ras.

Warcraft III: Reign of Chaos to strategiczna gra czasu rzeczywistego wydana w 2002 roku przez firmę Blizzard, będąca trzecią częścią cyklu Warcraft. Akcja gry rozgrywa się w fantastycznym świecie Azeroth zamieszkiwanym przez takie istoty, jak elfy, orkowie oraz ludzie. Tłem fabuły jest walka tych ras przeciwko inwazji sił nieumarłych, znanych jako Plaga oraz Płonący Legion. W roku 2003 wydany został dodatek do gry, zatytułowany Warcraft III: The Frozen Throne, a w roku 2004 gra MMORPG osadzona w świecie Azeroth – World of Warcraft.

Od zakończenia wojny minęło 15 lat. Horda została ostatecznie rozgromiona, a Przymierze mogło dalej powrócić do swoich zajęć, choć zaczęło tracić swój dotychczasowy pęd. Orkowie jednak wciąż przetrwali. Niedobitki zebrały się w ukryciu. Młody wódz Thrall miał wizję, w której widział nadchodzący "ogień". Nasłał ją prorok, który nakazał mu podróż na zachód, do legendarnych krain Kalimdoru. Thrall uwalnia swojego przyjaciela Groma Hellscreama i wyrusza na zachód do Kalimdoru.

Tymczasem ten sam prorok przylatuje (potrafi przyjąć postać kruka) na zebranie ludzi w sprawie tajemniczej plagi, która dotknęła krainy północy. Przynosi on ostrzeżenie o nadchodzącym końcu ludzkości i potrzebie wędrówki do Kalimdoru. Zostaje jednak wyrzucony. W tym samym czasie książę Arthas, paladyn, syn króla Terenasa, spotyka się z Utherem. Przynosi wieści o planowanym ataku klanu Orków Czarnej Skały na bezbronne miasto. Uther powierza zadanie Arthasowi, któremu obrona miasta się powodzi, niestety pojmano kilku wieśniaków. Po kolejnych walkach z orkami, Arthas zaniepokojony jest wezwaniem demonów, którego dokonał jeden z przywódców Czarnej Skały. Wkrótce wraz z przyjaciółką Jainą Proudmoore wędruje do krain północy. Tam odkrywa nowych wrogów. Są to nieumarli. Nekromanta Kel'Thuzad przyznaje się do rozesłania plagi. Wkrótce ginie z rąk Arthasa. Plaga atakuje mieszkańców Lordaeronu, zamieniając ich w zombie. Wkrótce młody paladyn walczy z upiornym władcą Mal Ganisem o dusze mieszkańców Stratholme. Wpada jednocześnie w konflikt ze swoim dawnym przyjacielem i przełożonym Utherem. Po rzezi Arthas wyrusza do krain Northend z Kapitanem, tam gdzie Mal Ganis obiecywał mu spotkanie. Na miejscu spotyka Muradina, króla gór. Przybył on, aby zbadać legendę o Ostrzu Mrozu. Arthas zobaczył w tej broni sposób na pozbycie się Mal Ganisa i zniszczenie nieumarłych. W czasie prób zdobycia Ostrza coraz bardziej stacza się z drogi paladynów i staje się mściwy. Nie dopuszcza do myśli, że własny ojciec wysłał za nim pościg. W końcu zdobywa Ostrze Mrozu, kosztem pamięci Muradina. Po zabiciu Mal Ganisa, odchodzi na pustkowie. Miecz zdobył całkowitą władzę nad jego duszą. Po powrocie do domu zabija ojca, co doprowadza Lordaeron do chaosu.

Arthas stracił ostatki człowieczeństwa. W końcu spotyka się z innym Upiornym Władcą, Tichondriusem. Wykonuje jego polecenia. W czasie misji zdobycia urny, w której mógłby przechować szczątki niegdyś zabitego Kel'Thuzada, Arthas zabija Uthera. Następnie wyrusza do krain elfów, gdzie znajduje się jedyne miejsce umożliwiające powrót nekromanty do życia. Pomimo oporu ze strony elfów dowodzonych przez Sylvanas Windrunner, Miasto Wysokich Elfów, Silvermoon zostaje spustoszone, a Kel'Thuzad wraca pod postacią lisza. Wyjaśnia on prawdziwy powód przybycia nieumarłych do Azeroth. Mówi, że to wszystko jest tylko przygotowaniem do przybycia na ziemię demonów z Płonącego Legionu, na czele z ich panem Archimondem. Po wielu walkach z czarodziejami, Kel'Thuzadowi udaje się przyzwać mrocznego pana. Ten jednak daje władze upiornym władcom, konkurentom Arthasa i Kel'Thuzada. Mag uważa jednak to za część planu Króla Lisza. Jedno z największych miast Lordaeronu zostaje zniszczonych, a kraina ludzi zostaje skazana na zniszczenie.

W tym samym czasie na brzegi Kalimdoru przybywają orkowie. Ich flotę rozdzielił sztorm, więc Thrall początkowo dysponuje małym oddziałem. Próbuje zyskać jakąś informację o Gromie. W czasie podróży napotyka na "konioludzi", którzy okazują się wrogo nastawieni do przybyszów. Zabijają również tutejszych tubylców. Po walkach, Thrall spotyka starego Wodza Taurenów, Cairne'a. Ten mówi młodemu przywódcy o wyroczni, która może pomóc orkom odnaleźć ich przeznaczenie. Prosi też o pomoc w ochronie konwoju, który wędruje do lepszych krain, w których taureni będą mogli żyć z dala od wrogów. Po tym wszystkim Thrall natyka się na Groma, walczącego z ludźmi. Podobno przywędrowali tutaj wraz z orkami. Thrall nie chce denerwować ludzkiej ekspedycji i przestrzega Groma przed atakiem na nich. Ten jednak postępuje na przekór. Wkrótce potem wodzowie rozdzielają się. Thrall wędruje wraz z Cairnem do wyroczni, a Grom musi zbudować bazę na obrzeżach lasu. Okazuje się, że las ten jest pod pieczą Nocnych Elfów. Od razu elfy uznały za świętokradztwo niszczenie lasów Ashenvale i wydały wyrok na orki. Tymczasem do krainy przybywa po 10 tys. lat Mannoroth. Chce odnowić przymierze krwi zawarte niegdyś z orkami. Ma w tym własny cel, gdyż chce zemścić się na Cenariusie, półbogu Nocnych Elfów. Spragnieni krwi orkowie na czele z Gromem, wypijają splugawioną krwią demona wodę ze źródła, stając się Orkami Chaosu. Zabijają Cenariusa, ułatwiając drogę Płonącemu Legionowi.

W tym samym czasie Thrall za pomocą Wiwern dostaje się do wyroczni. Okazuje się, że porady szuka tu też Jaina, przywódczyni ekspedycji ludzi. Wyrocznią okazuje się być kruczy prorok. Twierdzi on, że ich przeznaczeniem jest połączyć siły i pokonać Legion.

Zjednoczone siły ludzi i orków przybywają pod lasy Ashenvale. Thrall dowiaduje się o szaleństwie Groma i postanawia mu pomóc. Zaklina jego duszę w krysztale i po oczyszczeniu, Grom wraca do swojej postaci. Po tym wszystkim, obaj przywódcy orków postanawiają raz na zawsze uwolnić się spod władzy demonów. W walce z Mannorothem ginie Grom, a orkowie zostają raz na zawsze wyzwoleni. Mimo to wędrują dalej do Ashenvale, doprowadzając tym samym Nocne Elfy do furii.

Tyrande, kapłanka księżyca, z niepokojem obserwowała pochód Przymierza i Hordy do świętych lasów. Podczas wędrówki została zaatakowana przez posłańców Płonącego Legionu i Spotyka Archimonde'a. Ostatecznie udaje jej się wymknąć. Podejmuje decyzję o obudzeniu druidów. Najpierw, z pomocą rogu Cenariusa, obudziła swojego kochanka, Furiona. Następnie, uciekając przed plagą niszczącą las, obudzili Druidów Pazurów. Z kolei potem nadszedł czas na pobudkę Druidów Szponów. Podczas wędrówki podziemiami, dochodzi do małej sprzeczki między Furionem a Tyrande, wskutek czego rozdzielili się. Strażnik Gaju powędrował spełnić misję, a Kapłanka uwolnić brata Furiona, ekscentrycznego Łowcę Demonów Illidana, uwięzionego przez ponad 10 tysięcy lat w więzieniu. Furion tymczasem napotyka przeszkodę w postaci przemienionych w niedźwiedzie Druidów Szponów. Ostatecznie udaje mu się uwolnić ich ze zwierzęcych form i zdobyć pomoc.

Uwolniony Illidan napotyka na Arthasa. Rycerz prosi go o zniszczenie artefaktu, który miał odpowiadać za splugawienie lasu. Illidan spełnia jego prośbę i zyskuje postać demona. Następnie wyruszył zabić Tichondriusa. Przypłacił to jednak kosztem własnej duszy. Następnie zostaje wypędzony przez swojego brata.

Prorok Medivh organizuje spotkanie trzech zwaśnionych ras. Przedstawia swój prawdziwy cel. Wkrótce potem zjednoczone siły ludzi, orków i nocnych elfów niszczą Płonący Legion. Lord Archimonde wpada w zastawioną przez Furiona pułapkę na górze Hyjal, dzięki czemu Drzewo Świata było już bezpieczne.

Warcraft III: The Frozen Throne – dodatek do gry strategicznej czasu rzeczywistego Warcraft III: Reign of Chaos wydany w 2003 roku.

29 maja 2003 roku Blizzard ogłosił, że dodatek Warcraft III: The Frozen Throne znalazł się w tłoczni. W sklepach na całym świecie (w różnych językach) zaczął pojawiać się od 1 czerwca 2003 roku.

Zawierał dodatkowego bohatera i od trzech do czterech nowych jednostek dla każdej z ras, cztery kampanie, pięciu neutralnych bohaterów (dodatkowy neutralny bohater został dodany w kwietniu 2004 roku, a kolejnych dwóch w sierpniu), możliwość budowania przez graczy sklepów z magicznym ekwipunkiem i inne usprawnienia, jak na przykład możliwość kolejkowania udoskonaleń w budynkach.

Blizzard regularnie wypuszcza kolejne łatki do wersji podstawowej oraz rozszerzonej o dodatek gry, które eliminują błędy, dodają nowe rzeczy i starają się zbilansować grę w trybie gry wieloosobowej oraz zapobiegają oszukiwaniu przez graczy. Najnowszą aktualizacją jest 1.26a wydana w kwietniu 2011 roku.

Umiejscowiony kilka miesięcy po zakończeniu Warcraft III, The Frozen Throne kontynuuje niektóre z wydarzeń z oryginalnej gry, lecz także dodaje całkowicie nowe wątki i zdarzenia, które zostaną później wykorzystane w World of Warcraft. Scenariusz wydarzeń przebiega odmiennie w stosunku do Warcraft III. Najpierw mamy kampanię Strażniczek (ang. Sentinels) – rasa Nocnych Elfów, następnie Krwawych Elfów (ang. Blood Elves) – rasa ludzi i na końcu kampanię plagi (ang. Scourge) – rasa nieumarłych. Kampania orków nie jest powiązana z główną kampanią i opowiada o wydarzeniach dotyczących tejże rasy po wojnie z Legionem. Przygotowuje ona także historię, która zostanie rozszerzona w World of Warcraft.

Strażniczka Maiev Shadowsong ściga swego dawnego więźnia Illidana Stormrage przez cały Kalimdor. Illidan spotkał władcę demonów Kil'jaedena, który rozkazał mu zniszczenie króla lisza. Illidan sprzymierza się z wężopodobną rasą naga – dawnymi nocnymi elfami, którzy zostali przemienieni przez "Dawnych Bogów", gdy ich miasto zostało pochłonięte przez ocean 10 000 lat wcześniej. Nie udaje się im jednak zatrzymać Maiev, która podąża za Illidanem z Kalimdoru do grobu Sargerasa. Tam Illidan zdobywa magiczny artefakt Oko Sargerasa i niszczy grobowiec próbując żywcem pogrzebać Maiev. Udaje się jej jednak przeżyć i wydostać na powierzchnię. Zdobywa także pomoc Malfuriona Stormrage i Tyrande Whisperwind, którzy wraz z nią ścigają Illidana aż do Lordaeronu-krainy Ludzi. Tam Maiev i Tyrande pomagają Księciu Kael'thasowi w walce z nieumarłymi, co kończy się jednak porwaniem Tyrande przez prąd rzeki, w momencie gdy osłaniała odwrót elfów. Maiev, wciąż czując urazę do Tyrande, po tym jak wypuściła ona z więzienia Illidana, okłamuje Malfuriona mówiąc mu, iż Tyrande nie żyje. Prowokuje go tym samym do agresywnego ataku na nagi zamiast do poszukiwania ukochanej. Ten właśnie moment wybrał Illidan, by użyć Oka Sargerasa do stopienia lodowców w pobliżu Lodowego Tronu i tym samym zniszczenia Króla Lisza. Furion i Maiev skutecznie powstrzymują Illidana przed dokończeniem zaklęcia, w trakcie walki wychodzi jednak na wierzch kłamstwo Maiev. Bracia Stormrage łączą swe siły by uratować ich wspólną ukochaną. Wbrew woli Maiev Malfurion przebacza Illidanowi, nie odwołując jednak jego wygnania. Łowca Demonów przechodzi przez portal, a tuż za nim Maiev kontynuje pogoń za nim.

Kampania ludzi opowiada o przygodach księcia Kael'thasa, przywódcy krwawych elfów – grupy wysokich elfów, którzy przetrwali inwazję plagi na Quel'Thalas. Początkowo pomagając ludziom w walce z nieumarłymi, krwawe elfy zostają uwięzione przez rasistę lorda Garithosa za to, iż przyjęli oni pomoc nag (po tym, jak Garithos wycofał większość oddziałów Kaela na linię frontu). Nagi wraz z lady Vashj uwalniają jednak księcia i jego krwawe elfy z więzienia. Vashj zabiera Kael'thasa do Otchłani (ang. Outland, pozostałości ze świata orków – Draenoru), by spotkać tam (i uwolnić) swojego mistrza Illidana, który został pojmany przez Maiev. Po kolejnym uwolnieniu się od Maiev, Illidan jest gotowy by podbić Otchłań, gdzie ma nadzieję być bezpieczny od gniewu Kil'jaedena po porażce z Okiem Sargerasa. Ten jednak odnajduje go i zmusza do kolejnej próby zniszczenia Lodowego Tronu. Epizod kończy się w momencie, gdy Illidan odnawia swoje przyrzeczenie zniszczenia króla lisza.

Siły ludzi w tej kampanii są bardzo odmienne od tych, którymi gra się w grze wieloosobowej. Zamiast możliwości użycia wszystkich jednostek Przymierza, gracz ma dostęp tylko do oddziałów krwawych elfów (wraz z kilkoma jednostkami, które zostały dodane w rozszerzeniu) i Nag. Można także kierować kilkoma oddziałami draenei w formie Lost Ones – rasy ze świata Draenor, z ich przywódcą Akamą na czele. Inaczej jest jedynie w pierwszej misji, zanim Garithos odbierze Kaelowi nie-elfie oddziały takie jak piechurów, rycerzy, krasnoludzkich strzelców i kanonierów.

W zniszczonej przez plagę krainie Lordaeron, teraz znanej jako Splugawione Ziemie (ang. Plaguelands) toczy się wojna domowa. Siły nieumarłych są podzielone na trzy główne frakcje: Arthasa i Kel'Thuzada, którzy pozostają lojalni królowi liszowi, Zapomnianych (ang. the Forsaken) prowadzonych przez królową Banshee Sylvanas Windrunner oraz upiornych władców (Nathrezim), którzy są lojalni Płonącemu Legionowi, nie wiedząc o porażce Archimondea na górze Hyjal. Kampania przenosi się pomiędzy podróżą Arthasa do Northrend by pomóc królowi liszowi a wojną Sylvanas przeciwko upiornym władcom o panowanie nad Splugawionymi Ziemiami. Na końcu Sylvanas zostaje jedyną władczynią tej krainy, Arthas zaś płynie do Northrend, by bronić króla lisza. Napotyka tam podziemną rasę Nerubian i pokonuje Illidana w pojedynku, ale Illidan jako jedyny przeżył jego atak. We wszystkim pomaga mu potężny władca Nerubian Anub'arak, który był niegdyś królem rasy przed wojną pająka. Wstępuje także na Lodowy Tron i jednoczy z królem liszem. Co stanie się dalej, będzie prawdopodobnie tematem dodatku do gry World of Warcraft.

Minikampania Orków różni się znacznie od pozostałych. Zawiera bowiem więcej elementów z gier fabularnych takich jak na przykład Diablo. Przedstawia ona losy władcy zwierząt Rexxara, który pomaga orkom bronić i rozwijać ich nowy dom Durotar przed rozmaitymi wrogami. Owa minikampania została stworzona, gdyż twórcy gry uważali, iż historia orków nie wpasowuje się naturalnie w przebieg The Frozen Throne. Bardziej RPG-owy sposób ujęcia kampanii pozwolił twórcom na odejście od standardowej konwencji gier RTS i skupienie się na innych aspektach gry. Kampania ta pokazuje także szczegóły, które zostały wykorzystane w kolejnej grze Blizzarda, MMORPGu World of Warcraft. Ukończenie innych kampanii nie jest potrzebne, by rozegrać tę kampanię – w menu gry gracz ma do niej od razu dostęp.

Gracz kontroluje grupę od dwóch do czterech bohaterów, pierwotnie Rexxara i Tralla, Łowcę Cieni Rokhana. Gracz może także kierować Pandareńskim Miodowarem Chenem Stormstoutem i wodzem taurenów Cairnem Bloodhoofem. Przez chwilę gracz dowodzi także Jainą Proudmoore, orkowym mistrzem ostrzy Samuro i synem Cairna, Bainem Bloodhoofem. Mapy są między sobą połączone, a każda z nich przedstawia nam inną część Kalimdoru, jak na przykład twierdzę orków Orgrimmar lub ludzkie miasto na wyspach Theramore.

W dziczy Kalimdoru Rexxar napotyka na posłańca orków Morgina, który został zaatakowany przez ostrogrzywy. Mimo pomocy Rexxara ork zostaje śmiertelnie raniony, tuż przed śmiercią przekazuje jednak niesioną wiadomość Rexxarowi. Władca zwierząt kończy misję orka, przekazując wiadomość Thrallowi, przywódcy Hordy. Rexxar pozostaje na trochę w Orgrimmarze, wykonując różne zadania dla mieszkańców miasta i zdobywając sobie tym samym ich zaufanie. Odkrywa także ludzkie oddziały planujące inwazję na Durotar, prowadzone przez wielkiego admirała Proudmoore'a, który przejął od swej córki kontrolę nad wyspami Theramore. Rexxar zostaje wysłany, by zebrać starych i nowych przyjaciół Hordy i poprowadzić szturm na wyspy, który położy kres zagrożeniu orków. Admirał Proodmoure zostaje zabity a zielonoskórzy opuszczają wyspę w pokoju, jednak pokój między Hordą a Sojuszem wydaje się być wiecznie naznaczony wojną.

W grze dostępny był początkowo tylko pierwszy akt tej kampanii. Następne dwa pojawiły się wraz z kolejnymi łatkami do gry.