Podróże pana Kleksa – film w reżyserii Krzysztofa Gradowskiego, będący kontynuacją Akademii pana Kleksa.

Zdjęcia rozpoczęto w 1984 r., a film został ukończony w roku 1985. Premiera odbyła się w lutym 1986 r.

Podróże pana Kleksa zostały zrealizowane wspólnie z kinematografią radziecką. Film zrealizowany na fali popularności Akademii pana Kleksa otrzymał większy budżet, niż poprzednia część. Większość zdjęć została zrealizowana poza PRL, głównie na terenie ówczesnego ZSRR, a szczególnie w Armenii, na Krymie (m.in. Pałac Woroncowa w Ałupce, Jaskółcze Gniazdo, góra Magnup) oraz na Kaukazie. Sekwencje z udziałem okrętu Apolinary Baj powstały w Bułgarii. W filmie Podróże pana Kleksa za Wyspę Wynalazców posłużyło erywańskie lotnisko Zvartnots. Sekwencje studyjne powstały zasadniczo w halach Łódzkiej Wytwórni Filmów Fabularnych.

Pan Kleks odwiedza w nocy chłopca, który jest pacjentem w szpitalu. Postanawia opowiedzieć mu pewną historię, zaczynając od tego, iż Wielki Elektronik wraz ze swoimi robotami podbił Wyspę Wynalazców.

Z Wyspy Wynalazców opanowanej przez Wielkiego Elektronika wyrusza do Bajdocji tajny agent. Jest nim pułkownik Alojzy Bąbel, który otrzymał od swego mocodawcy rozkaz zniszczenia ogromnej beczki z atramentem zacumowanej u wybrzeży Bajdocji. Ma to doprowadzić do odwołania corocznego festiwalu bajek, jaki odbywa się w stolicy tego kraju – Klechdawie. Alojzemu Bąblowi dzięki pomocy tajnego współpracownika Boni Al Facego udaje się zniszczyć beczkę atramentu. Król Bajdocji Apolinary Baj wzywa na pomoc prof. Ambrożego Kleksa i prosi go o dostarczenie zapasu atramentu, umożliwiającego kontynuację festiwalu. Pan Kleks wraz z 13-osobową załogą (wśród której znajduje się tajny agent Boni Al Facy) wyrusza w niebezpieczną podróż z zamiarem znalezienia atramentu.

Na samym końcu filmu chłopiec budzi się rano i gdy wstaje, zauważa na stoliku świecącą kulę (w opowieści dostał ją od pana Kleksa).

Film ma niewiele wspólnego z literackim pierwowzorem