ADHD u ludzi dorosłych:

Kryteria z UTAH:

-Historia ADHD w dzieciństwie, z występowaniem zarówno deficytu uwagi, jak i nadpobudliwości motorycznej, wraz z co najmniej jednym z następujących objawów: nieprawidłowe zachowanie w szkole, impulsywność, emocjonalna nadpobudliwość i wybuchy gniewu.

-Utrzymujące się w wieku dorosłym problemy z uwagą i nadpobudliwością ruchową łącznie z dwoma z następujących pięciu objawów: chwiejność emocjonalna, wybuchowy temperament, niska odporność na stres, brak zorganizowania i impulsywność.

Nasilenie objawów ADHD zmniejsza się z upływem czasu. Mimo to według badaczy od 30% do 70% dzieci ze zdiagnozowanym ADHD posiada co najmniej niektóre jego symptomy (lub też wszystkie) także w życiu dorosłym. Osoby pełnoletnie z ADHD bez odpowiedniego leczenia zazwyczaj prowadzą chaotyczny tryb życia, łatwo uzależniają się od środków farmakologicznych i alkoholu. Często współwystępują także takie zaburzenia, jak depresja, zaburzenia lękowe, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, uzależnienia, bądź niezdolność do nauki. Z ADHD można wyrosnąć, jednak z jego powikłań nie - dlatego ważne jest jak najwcześniejsze podjęcie stosownego leczenia by nie dopuścić do ich rozwoju.

Cechy dorosłego człowieka z ADHD mogą objawiać się w następujących zachowaniach:

-Częste przerywanie wypowiedzi innych,

-Brak cierpliwości

-Gwałtownie zmiany emocjonalne,

-Zapominanie ustalonych terminów,

-Intensywne, lecz często nietrwałe relacje z innymi

U Dorosłych z ADHD występują tzw. zaburzenia uwagi – jest to słabsza zdolność do skoncentrowania się na konkretnym zadaniu. Dotyczy zarówno skierowania uwagi jak i jego utrzymania (np. rozpoczęcia słuchania i kontynuowania tej czynności).

Brak dostatecznie wykształconej uwagi powoduje skupienie się na przypadkowym bodźcu (najwyraźniejszym, najbliższym lub nowym) . Dorosły nie jest się w stanie skoncentrować na jednym źródle bodźców, przeskakując na bezproduktywne czynności. Jednakże potrafi się odnaleźć w sytuacjach nowych i trudnych, pod warunkiem, że nie wymaga się od nich długich i monotonnych zadań.

Mogą objawiać się przez:

-Słabo wykształconą zdolność do samoobserwacji, tworzenia celu i planu życiowego

-Problemy ze współpracą, chęć robienia wszystkiego po swojemu,

-Niedostrzeganie szczegółów, częste przeoczenia,

-Trudność z dłuższą koncentracją uwagi,

-Niedoprowadzanie do końca rozpoczętych zadań,

-Okresowo występująca depresja,

-Problemy z organizacją pracy,

-Niechęć do zadań wymagających dłuższego wysiłku umysłowego,

-Rozpraszanie się pod wpływem otaczających bodźców,

-Brak przewidywania konsekwencji swoich czynów,

-Częste zapominanie lub gubienie przedmiotów,

-Lekceważenie własnego bezpieczeństwa,

-Poczucie silnej potrzeby podniesienia poziomu adrenaliny

-Częste poczucie odrzucenia

-Krótką pamięć,

-Silną impulsywność (często mylona z agresją, spowodowania jest głównie nadmiarem energii)

Nadruchliwość – czyli nadmierna, niczym nieuzasadniona ruchliwość (Przeważnie u dorosłych (młodzieży) można ją zaobserwować tylko w szybkich ruchach stóp lub palców.) Zazwyczaj przekształcają się one w brak aktywności prowadzący do wewnętrznego poczucie niepokoju i nerwowości.

[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/dzialania_diagnostyczne_i_terapeutyczne_w_przypadku_adhd/2015-02-17-1239]