Hermann von Salza, herbu Lilium (ur. ok. 1179, zm. 20 marca 1239 w Salerno) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/panstwo_zakonu_krzyzackiego/2015-02-20-1249] w latach 1210-1239, faktyczny twórca potęgi zakonu.

Hermann pochodził z rodu von Salza, którego siedziba znajdowała się w okolicach Langensalza. Była to rodzina ministeriałów zależnych od landgrafów Turyngii i palatynów Saksonii, mająca jednak niewiele wspólnego popularną i szeroko rozpowszechnioną w Niemczech rodziną szlachecką o tym samym nazwisku. Ojcem Henryka był bliżej nieznany Burchard von Salza, wiadomo też na pewno, że Hermann miał przynajmniej dwóch braci – Günthera i Hugona, którzy razem z nim pojawiają się w dokumencie z 1174 roku. Jest to wszystko, co wiadomo o jego rodzinie. Warto zauważyć, że poprzedni wielki mistrz krzyżacki Henryk von Tunn ... Czytaj więcej »

Państwo Zakonu Krzyżackiego (niem. Deutschordensland albo Deutschordensstaat), pot. państwo krzyżackie; od 1466 dodawano do nazwy człon w Prusach (niem. Preußen), od tego czasu państwo określane jest jako Prusy Zakonne, lub Prusy Krzyżackie – suwerenne państwo niemieckiego Zakonu Krzyżackiego założone około 1226 roku. Państwo zakonne było państwem, które przez setki lat obejmowało nie tylko ziemie Prusów, ale także Łotwę i Estonię (Łotwę i Estonię do czasu, gdy Zakon Krzyżacki w Prusach nie przejął Zakonu Kawalerów Mieczowych[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/zakon_kawalerow_mieczowych/2015-02-20-1248]). Znacznie ograniczone i podporządkowane Królestwu Polskiemu od 1466 roku. Przestało istnieć w wyniku sekularyzacji dokonanej przez Albrechta Hohenzollerna w 1525.

Pr ... Czytaj więcej »

Zakon kawalerów mieczowych, łac. Fratres militiae Christi de Livonia, niem. Brüder der Ritterschaft Christi (inne nazwy: zakon liwoński, rycerze chrystusowi) – niemiecki zakon rycerski w Inflantach (Łotwa i Estonia), założony w oparciu o regułę templariuszy[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/templariusze_rys_historyczny_epoka_krucjat/2014-09-21-853] w Rydze przez biskupa Alberta von Buxhövdena w 1202 r. dla obrony i rozszerzania diecezji.

Rycerze od samego początku starali się wyzwolić od zależności biskupiej. W roku 1218 spór przybrał takie rozmiary, że biskup Albert zdecydował się wezwać na pomoc Duńczyków, król Waldemar II stanął jednak po stronie zakonu, przy okazji zajmując północną Estonię.

Kawalerowie mieczowi znani byli ze swoich licznych występków. Volquin został wielkim mistrzem zakonu po tym, ... Czytaj więcej »