Kroniki Jakuba Wędrowcza- Polscy autorzy raczej unikają tematyki polskiej a nawet scenografii kraju ojczystego. Jeśli już postanowią napisać utwór fantastyczny którego akcja rozgrywa się w Polsce, to po pierwszej próbie z ulgą odskakują od niewygodnego tematu. Po Weselu w Atomicach Mrożka niełatwo jest ulokować się na serio a i na wesoło w Tu i Teraz. Andrzej Pilipiuk jest chlubnym wyjątkiem który nie przestraszył się starcia ze skrzeczącą rzeczywistością. Stworzył postać filozofa chwilami oscylującego w stronę menela, dziwaka i geniusza rycerza i dowcipnisia Polaka-Który-Potrafi, i Polaka któremu się chce. Do tego szlachetnego altruisty, który za trudy dla świata chce tylko dobrego słowa. I dobrego trunku. Masz problemy z duchami przodków? Coś stuka w Twoim domu? Sąsiad jest wampirem? Udaj się do Jakuba Wędrowycza[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/jakub_wedrowicz/2014-10-02-952] najlepszego Cywilnego Egzorcysty w Kraju! Być może mieszka na zapadłej wsi na Ścianie Wschodniej być może odżywia się własnoręcznie pędzonymi trunkami i wygląda na starego kłusownika ale nie daj się zwieść pozorom! Jeszcze nie pojawił się wampir, kosmita, wilkołak czy upiór, który dałby radę nieustraszonemu egzorcyście w gumofilcach.

...

Jakub Wędrowycz to główny bohater powieści „Czarownik Iwanow" autorstwa Andrzeja Pilipiuka. Jest to barwna, acz kontrowersyjna postać bimbrownika, kłusownika, wioskowego szamana, oraz przede wszystkim egzorcysty amatora, która jest jednym z najbardziej rozpoznawanych symboli polskiej literatury fantastycznej.

Na tom „Czarownik Iwanow", drugi z cyklu opowieści o Jakubie Wędrowyczu, składa się kilka krótkich opowiadań, oraz tytułowa mini-powieść.

Pierwsze opowiadanie: „Hiena" wprowadza czytelnika w klimat książki pozwalając poznać głównego bohatera oraz jego znajomych, a także ich codzienne zajęcia polegające na piciu, bimbru, droczeniu się z miejscowymi władzami oraz czasem rozkopywaniu grobów na starych cmentarzach w ramach walki z wampirami.

Akcja mini-powieści koncentruje się wokół legendy mówiące o tym, że co sto lat pojawia się czarnoksiężnik - wysłannik pogańskiego boga, przedstawianego pod postacią białego niedźwiedzia. Zadaniem tej mrocznej postaci jest dokonanie rytuału, w wyniku którego na świat spadnie plaga nieszczęść, niczym z mitycznej puszki Pandory. Do walki z czarnoksiężnikiem staje uzdolniony egzorcysta, wyszkolony i przysłany przez Watykan. Pech chce, że terenem ich zmagań ma stać się okolica, co do której rości sobie prawa, nie mniej potężny, choć nieco skromniejszy, Jakub Wędrowycz. Dodatkowo pojawiają się lokalne problemy z wampirami, niekompetentnymi acz gorliwymi funkcjonariuszami Urzędu Bezpieczeństwa oraz ze studentką pisząca pracę o słynnym egzorcyście, co wciągnie czytelnika w świat magii, potworów i zabobonów.

Główny wątek przerywany jest scenami z życia bohatera, które mają za zadanie przybliżyć czytelnikowi jego postać. Przy okazji tego zabiegu troszkę więcej dowiadujemy się o Jakubie, który najdziwniejsze sztuki magiczne traktuje jakby od niechcenia, czasem mimochodem wspomina własne zbrodnie wojenne, od których jeży się włos na głowie, a wszelkie swoje niedoskonałości ukrywa pod ogromna dozą pewności siebie, czym nieco przypomina mi pratchethowską głowologię.

Pozostałe krótkie opowiadania są dużo bardziej surrealistyczne. Przepełnione dawką specyficznego humoru, opowiadają o spotkaniu głównego bohatera z groźnym gadem („Bestia"), o kłopotach z przystosowaniem się do miejskiego życia („Mięcho"), oraz o totalnie nieprzemyślanej próbie porwania Jakuba za życia do piekła („Kocioł").

Charakterystycznym rysem twórczości Pilipiuka jest mocne osadzenie akcji w rzeczywistości, z przytaczaniem konkretnych nazw geograficznych, lokalnych imprez oraz produktów. Dzięki takiemu zabiegowi czytelnik co rusz ma ochotę sprawdzić prawdziwość tych danych zastanawiając się, czy wycieczka do Wojsławic pozwoliłaby na spotkanie z bohaterami opowieści. Odpowiednia doza danych historycznych okraszona dawką przyjemnej fikcji literackiej tworzy mieszankę, która naprawdę potrafi wciągnąć.