Góry Mgliste – pasmo górskie biegnące pomiędzy Eriadorem a doliną Wielkiej Rzeki Anduiny. Góry te są bardzo długie. Tam swoje kwatery mieli orkowie oraz przez długi czas mieszkał Gollum. W swoich wyprawach przeprawiali się przez nie zarówno Bilbo Baggins jak i Frodo. Na dalekiej północy wznosi się ostatni szczyt Gór Mglistych: Góra Gundabad, a potem pozostałości po królestwie Angmaru. U podnóża Gór ze strony wschodniej leżą: Góry Szare, Brama Goblinów, Samotna Skała, Pola Gladden, Dolina Drimrilla, Lothlórien i Fangorn. Strona zachodnia to Wrzosowiska Etten, Rivendell, Eregion, Wrota Morii oraz Dunland. Na południowych krańcach pasma znajdują się Wrota Rohanu oraz Isengard.

Pod górami Mglistymi leży Moria. Według miary Śródziemia Góry Mgliste mają długość 702 mil.

Lata Drzew – okres w dziejach Ardy, pomiędzy Latami Latarni i Pierwszą Erą Lat Słońca. W czasie Lat Drzew Ardę oświetlały dwa Drzewa Valinoru, jednak ich światło nie sięgało właściwie poza Aman. W okresie tym Melkor stworzył swoją potęgę na północy, osiadając w Utumno, a na wschodzie przebudzili się elfowie. Melkor pierwszy odkrył ich obecność i napadał na nich, uprowadzając ich do swojego kraju, gdzie w wyniku długotrwałych tortur zostali przemienieni w orków. W końcu Valarowie przyszli na pomoc: zniszczyli Utumno, schwytali Nieprzyjaciela, a następnie przenieśli większość elfów do Amanu. Lata Drzew zakończyły się, kiedy Melkor wyszedł z niewoli, udał się do Valinoru, skradł Silmarile, zniszczył Drzewa Valinoru, a następnie zbiegł na północ.

Cuiviénen – ziemie, znajdujące się niedaleko Gór wschodu[1], na których przebudzili się Eldarowie, stworzeni przez Eru Ilúvatara. Według Mędrców, miejsce te nigdy nie zostanie znalezione z powodu zmiany ustawienia lądów.

Domniemanym położeniem tego miejsca jest jezioro Rhûn[2] widoczne we Władcy Pierścieni jednak dokładnej informacji nie ma od autora.

1. Góry Wschodu – inaczej Orocarni. Polował tam Oromë, kiedy jako pierwszy zobaczył elfów nad jeziorem Cuivienen. Leżą trochę na wschód od Morza Rhûn. Najprawdopodobniej po Wojnie Gniewu stały się niewysokimi i niezbyt długimi wzgórzami.

2. Rhûn – wschodni rejon Śródziemia, położony pomiędzy Rhovanionem i Mordorem a Orocarni, ojczyzna Easterlingów, Woźników i Balków, którzy atakowali Gondor i Rhovanion.  Była to stepowa kraina, leżąca nad Morzem o tej samej nazwie. Jej mieszkańcy byli sojusznikami Saurona i udzielili mu ... Czytaj więcej »

Ainurowie – istoty duchowe stworzone przez Eru Ilúvatara. Zapoczątkowali istnienie świata swą pieśnią. Spośród nich znalazły się dwie rasy: duchy, które pierwsze zeszły na Ardę - Valarowie i ich pomniejsi pomocnicy - Majarowie . Po zejściu na Ardę przybrali postaci cielesne i kształtowali dalej świat w myśl boga. Byli oni najpiękniejszymi i najsilniejszymi istotami spośród wszystkich dzieci Eru.

...

Ainulindalë – muzyka tworzona przez Eru Ilúvatara oraz Ainurów, dzięki której powstała Arda.

Mówi o niej pierwszy rozdział Silmarillionu. Rozpoczął ją Ilúvatar, do którego dołączyli Ainurowie. Jednak jeden z nich, Melkor, dwukrotnie wtrącił własny motyw do melodii, Eru więc naprowadzał go z powrotem na właściwie brzmienie. Za trzecim razem, gdy Melkor zmienił zamierzenie Ilúvatara, ten odsunął go od tworzenia świata. Podobno powstała również relacja o stworzeniu Ëa,  napisana prz ... Czytaj więcej »

Drużyna Pierścienia- dziewięciu wędrowców pochodzących spośród Wolnych Plemion Śródziemia. Wybrani na naradzie w Rivandell przez króla elfów Elronda, wyruszają 25 grudnia 3019 roku Trzeciej Ery wraz z Frodo Bagginsem- powiernikiem Pierścienia Jedynego, w stronę Mordoru, królestwa Saurona, by w wulkanicznej Górze Przeznaczenia zniszczyć pierścień i w ten sposób pokonać Czarnego Władcę.

Drużynę Pierścienia tworzą:

1. czarodziej Gandalf Szary
2. Aragorn, człowiek- dziedzic (potomek) Dunedaidów
3. Boromir, książę Gondoru (syn namiestnika)
4. Legolas, książę Leśnych Elfów
5. Gimli, krasnolud
6. wspomniany Frodo Baggins, hobbit- powiernik pierścienia
7. Sam Gamgee, hobbit
8. Peregrin Tuk, hobbit
9. Meriadok Brandybuck, hobbit

Dagor-nuin-Giliath (sin. Bitwa pod Gwiazdami) – bitwa ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Była drugą wielką bitwą o Beleriand, stoczoną w pierwszych dniach pobytu Ñoldorów w Śródziemiu, a zarazem Pierwszej Ery, jeszcze przed pierwszym wschodem księżyca.

Fëanor wraz ze swoim ludem poszli do zatoki Drengist, a później na wschód do Jeziora Mithrim, nad którym rozłożyli obóz. Morgoth widząc nadarzającą się okazję zniszczenia swych wrogów wysłał ogromną armię orków, aby niespodziewanie zaatakowali elfów. Chociaż orkowie przewyższali liczebnie elfów i zaskoczyli ich w Mithrimie, sytuacja szybko się odwróciła i Ñoldorowie rozgromili wroga. Wielu orków uciekło przez góry, gdzie znów się połączyli, lecz nie stanowili już zagrożenia.

Celegorm i jego myśliwi goniąc nieprzyjaciół przez Ard-galen zwyciężyli ich na Moczarach Serech. Mimo tego zwycięstwa Fëanor na czele niewielu przybocznych zaatakował Angband, lecz został zabit ... Czytaj więcej »

Fëanor – elf należący do szczepu Ñoldorów, twórca Silmarilów.

Fëanor (właściwie Curufinwe) był synem Finwëgo, Najwyższego Króla Ñoldorów i Míriel, urodzony zaś został w Tirione na wzgórzu Tuna w Amanie za czasów Dwóch Drzew Valinoru. Zasłynął jako doskonały rzemieślnik, zaś jego największym dokonaniem był stworzenie trzech kamieni, Silmarilów, i zawarcie w nich światła Dwóch Drzew. Dzięki niemu, kiedy zostały one zniszczone przez Morgotha i Ungoliantę, ich światło przetrwało. Jednak kamienie zostały skradzione przez Władcę Ciemności. Wówczas został również zabity Finwë, a jego syn przyjął tytuł Wielkiego Króla Ñoldorów. Fëanor wraz ze swymi synami złożył przysięgę, iż nie spocznie, póki nie odzyska swego skarbu. Odszedł z Valinoru wbrew prośbom Valarów i osiedlił się w Beleriandzie. Toczył walki z Morgothem, jednak potęga Valara okazała się większa. Poległ z ręki Balroga Gothmoga po tym, jak wpadł w zasadzkę. Nie miał wszakże pogrzebu ani gro ... Czytaj więcej »

Finwë - przywódca Ñoldorów w czasie ich Wielkiej Wędrówki na Zachód, a później Najwyższy Król Ñoldorów w Amanie; Znany także jako Ñoldóran.

Był jednym z pierwszych elfów, które obudziły się nad Cuivienen. Kiedy Oromë powiadomił pozostałych Valarów, że Pierworodne Dzieci Iluvatara się obudziły, ci postanowili zaprosić ich do Amanu, aby uchronić ich od nikczemności Melkora. Elfy jednak, poprzez liczne jego oszustwa, nie od razu przyjęły propozycję Valarów i zdecydowały się wysłać trzech najdostojniejszych spośród siebie, aby wybrali się do Valinoru i zdali po powrocie sprawozdanie z tej podróży. Tak też się stało i Finwë, Ingwë  i Elwë[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/elwe/2014-10-24-1068]  wybrali się z Oromëm do Nieśmiertelnych Krain. Po powrocie zdołali przekonać swoich pobratymców do przenosin i tak zaczęła się Wielka ... Czytaj więcej »

Elu Thingol lub Elwë – elf należący do Telerich, żyjących w Pierwszej Erze. Mąż Meliany, ojciec Lúthien i król Doriathu. Jak wszyscy ojcowie elfów, obudził się nad Cuiviénen.

Elu Thingol był jednym z przywódców swego ludu, którzy ujrzeli Dwa Drzewa Valinoru. Powróciwszy do Śródziemia miał przekonać swoich pobratymców do zamieszkania w Valinorze, jednak stało się, że zakochał się w Melianie z Majarów. Razem zamieszkali w Beleriandzie, gdzie założyli królestwo Doriathu. Zamieszkiwali je Sindarowie (Elfy Szare).

Elwë miał też córkę Lúthien, uważaną za najpiękniejszą ze wszystkich żyjących istot na ziemi. Kiedy w jego siedzibie zjawił się Beren, pragnący zdobyć rękę córki, Thingol wysłał go po Silmarile. Beren wrócił z jednym z nich. Król oddał mu więc córkę za żonę. Jego samego zaczęła ogarniać obsesja na punkcie kryształu, co doprowadziło do jego śmierci.

Thingol posługiwał się mieczem Aranrúthem

Aran ... Czytaj więcej »

Ostatni Sojusz Elfów i Ludzi – sojusz zawarty pod koniec Drugiej Ery przeciwko Sauronowi.

Ludzie i elfowie pod dowództwem Elendila i Gil-galada połączyli swe siły, by wspólnie zmierzyć się z Władcą Ciemności. Armię utworzyli w Amon Sûl, skąd Elendil wraz z synem Isildurem obserwował przemarsz wojsk przyjaciela. Na równinie Gorgoroth rozegrała się bitwa, w której Sojusz odniósł zwycięstwo. Następnie przystąpili do oblęzenia Barad-dur, które trwało 7 lat. Pod koniec oblęzenia sam Sauron włączył się do walk. Został pokonany przez Elendila i Gil-galada, którzy także zginęli. Isildur odciął z ciała Saurona Jedyny Pierścień. W wyniku sojuszu osiągnięto wielkie zwycięstwo, ale straty również były wielkie. Zginęło wielu wielkich ludzi i elfów między innymi Anarion i Amdir.