Elu Thingol lub Elwë – elf należący do Telerich, żyjących w Pierwszej Erze. Mąż Meliany, ojciec Lúthien i król Doriathu. Jak wszyscy ojcowie elfów, obudził się nad Cuiviénen.

Elu Thingol był jednym z przywódców swego ludu, którzy ujrzeli Dwa Drzewa Valinoru. Powróciwszy do Śródziemia miał przekonać swoich pobratymców do zamieszkania w Valinorze, jednak stało się, że zakochał się w Melianie z Majarów. Razem zamieszkali w Beleriandzie, gdzie założyli królestwo Doriathu. Zamieszkiwali je Sindarowie (Elfy Szare).

Elwë miał też córkę Lúthien, uważaną za najpiękniejszą ze wszystkich żyjących istot na ziemi. Kiedy w jego siedzibie zjawił się Beren, pragnący zdobyć rękę córki, Thingol wysłał go po Silmarile. Beren wrócił z jednym z nich. Król oddał mu więc córkę za żonę. Jego samego zaczęła ogarniać obsesja na punkcie kryształu, co doprowadziło do jego śmierci.

Thingol posługiwał się mieczem Aranrúthem

Aranrúth to miecz,  należący do króla Thingola aż do zniszczenia Doriathu przez synów Fëanora. Po zniszczeniu Doriathu, Elwinga zabrała miecz do Przystani Sirionu. Po pokonaniu Morgotha otrzymał go Elros, gdy wyruszał do Númenoru. Aranrúth od tej chwili był przekazywany przez kolejne pokolenia władców wyspy, aż do Upadku Númenoru, kiedy to przepadł wraz z całą wyspą. Jego nazwa w sindarinie oznacza "Gniew Króla".

...

Meliana – Majar, żona Elu Thingola i pani Doriathu[1].

Na początku pierwszej ery Meliana przebywała w Ogrodach Lórien. Kiedy Eldarowie obudzili się w Śródziemiu, opuściła Valinor i zamieszkała w Beleriandzie. Tam poznała Thingola i zakochała się z nim z wzajemnością. Wspólnie władali królestwem Doriathu, otoczonym Obręczą Meliany, przez którą nie mogli przedostać się wrogowie. Kiedy Berenowi udało się ją przekroczyć, Meliana odwodziła męża od wysłania człowieka po Silmarile, król jednak postąpił zgodnie z własną wolą. Po śmierci Thingola wróciła z powrotem do Lórien, skąd pochodziła.

1.Doriath – królestwo elfów położone w Beleriandzie, zamieszkiwane przez Sindarinów. Władzę w królestwie sprawował elf Elu Thingol i jego żona Meliana.

Królestwo Doriathu leżało niemal w centrum Beleriandu. Otoczone było Obręczą Meliany - barierą, przez którą nie mogły przejść siły zła. Obejmowała całe królestwo Elu Thingola, to znaczy lasy Neldoreth, Region, Nivrim oraz cześć ziemi Aelin-uial, ponadto w tym królestwie znajdował się las Brethil oraz Nan Elmoth, jednak tych obszarów nie obejmowała Obręcz Meliany. Południową oraz wschodnią granicą tej krainy była rzeka Aros. Granicą zachodnią była rzeka Sirion oraz Minder.

Doriath został założony przez Elu Thingola, który poślubił Melianę. Pierwszym człowiekiem, który przeszedł przez Obręcz był Beren. W lesie napotkał wówczas Lúthien Tinúviel, w której się zakochał. Dziewczyna była córką królewskiej pary. W wyniku umowy, jaką zawarł Beren z Thingolem, przez pewien czas w Doriath przechowywany był jeden z Silmarilów.

Thingol chciał oprawić klejnot Fëanora w naszyjnik Nauglamir, otrzymany wcześniej od Húrina. Wynajął więc kowali z Nogrodu by połączyli oba klejnoty. Krasnoludy, gdy zobaczyły naszyjnik i Silmaril, zauroczyli się ich pięknem. Po zakończeniu pracy, Thingol chciał odebrać dzieło, ale krasnoludy nie zgodziły się, podważając jego prawa do naszyjnika. Król elfów rozkazał im wynieść się z królestwa, co skończyło się dla niego śmiercią. Krasnoludy próbowali uciec z Doriath, ale większość z nich zginęła, a Nauglamir odzyskali elfowie. Po śmierci Thingola, Meliana pogrążona w smutku opuszcza Doriath, każąc jedynie Mablungowi powiadomić Berena i oddać Silmaril Lúthien. Sama znika ze Śródziemia i powraca do Valinoru, przez co znika chroniąca królestwo Obręcz. Doriath staje się bezbronny.

W Nogrodzie dwóch krasnoludów, którym udało się uciec, przedstawili własną wersję wydarzeń, w której osadzili siebie jako poszkodowanych. Zebrali armię i ruszyli na Doriath w odwecie. Po krwawej walce krasnoludy zwyciężyły, a Menegroth został splądrowany. Krasnoludy wracając do domu obładowane łupami, w tym Nauglamirem, zostali zaatakowani przez Zielonych Elfów dowodzonych przez Berena z Ossiriandu. Ostatecznie, dzięki pomocy Pasterzy drzew, pokonali przeciwnika i odzyskali Silmaril.

Dior Eluchîl, syn Berena i Lúthien i dziedzic Thingola, postanowił powrócić do Doriathu z żoną Nimloth, ich dwoma synami Elurédem i Elurínem i ich córką Elwingą. Do królestwa wraca krótkotrwały pokój. Beren oddaje Nauglamir Lúthien, a po ich śmierci idzie w ręce Diora.

Wkrótce potem, synowie Fëanora, związani przysięgą, zażądali zwrotu Silmarila. Po odmowie Diora, posunęli się do inwazji na Doriath. Podczas bitwy giną Celegorm, Curufin i Caranthir, ale również sam Dior, wraz z żoną i dwoma synami. Królestwo zostaje zniszczone, a mieszkańcy rozpraszają się po Belerianidzie. Wśród uciekinierów znalazła się Elwinga, córka Diora, która zabrała ze sobą Nauglamir zmierzając do Ujścia Sirionu.

Doriath staje się bezludny i nigdy nie został później odbudowany, aż zatonął wraz z większością Beleriandu, podczas Wojny Gniewu.