W Tibii elfy są rasą zamieszkującą położone na północy Tibii miasto Ab'Dendriel (gr. dendron – drzewo), do którego można dostać się po zdobyciu 8 poziomu i opuszczeniu wyspy nowicjuszy (Rookagard). Elfy są skłócone z Krasnoludami zamieszkującymi Kazordoon. Prócz pokojowo nastawionych mieszkańców Ab, w Tibii można znaleźć trzy rodzaje elfów, które mogą zaatakować gracza. Są to: Elf, Elf Scout i najsilniejszy z nich Elf Arcanist. Od czasu do czasu w Shadowthorn można natknąć się na bossa elfów, Dharaliona.

Kroniki Spinderwic- Tu elfy są istotami kochającymi naturę; części ich ubioru stanowią np. kwiaty, liście itd.

Lineage II- W świecie tej gry komputerowej występują dwie odmiany Elfów. Pierwsza, nazywana po prostu Elfami wielbi boginię wody Evę i kocha naturę. Druga, należąca niegdyś do wyżej wymienionych, to Mroczne Elfy. Zostały wygnane za studiowanie Czarnej Magii. Po przegranej wojnie ze swymi jaśniejszymi braćmi, zostały zepchnięte pod ziemię. Ubierają się w niecodzienny sposób. Oddają cześć bogini śmierci, Shilien. 'Mrocznymi' zostali nazwani również z powodu koloru skóry.

Elfy w serii "Dragon Age" dzieli się na dwie grupy - miejskie oraz dzikie elfy dalijskie. Po zniewoleniu przez ludzi większość elfów straciła niemal cały dorobek kulturowy swej rasy i wiodła żebracze życie w miejskich obcowiskach stworzonych przez swoich ciemiężycieli. Często spotykane są jako słudzy na zamkach. Jedynie plemiona dalijskich nomadów wciąż kurczowo trzymają się tradycji, doskonale posługują się łukiem i dochowują wierności dawnym bogom, przemierzając starodawne lasy, bo nigdzie indziej nie są mile widziane. Elfy mogą być wojownikami lub magami, jednak większość z nich trudzi się łowiectwem będącym specjalizacją w profesji łotrzyka.

W świecie gier serii "The Elder Scrolls" występuje sześć ras Elfów (zwanych Merami). Są to: Falmerzy (Śnieżne Elfy), Altmerowie (Elfy Wysokiego Rodu), Bosmerowie (Elfy Leśne), Dunmerowie (Mroczne Elfy), Orsimerowie (Orkowie) oraz Dwemerowie (Elfy Podziemne, zwane też krasnoludami).

1. Tuatha Dé Danann (wymowa nowoirlandzka: [t̪ˠuːəhə dʲeː d̪ˠan̪ˠən̪ˠ], wymowa staroirladzka: [t̪uːaθa d̪ʲeː d̪an̪an̪]; „plemię, lud bogini Danu”) – według tradycji Lebor Gabála Érenn (Księga Inwazji) piąta grupa ludności zamieszkująca Irlandię. Są uważani za reprezentantów bogów goidelo-iryjskich; chrześcijańscy redaktorzy księgi zredukowali ich do stopnia historycznych królów i bohaterów.

Poemat w Księdze z Leinster wymienia wielu z Tuatha Dé, ale kończy się słowami "Mimo że (autor) wylicza ich, nie oddaje im czci". Goibniu, Creidhne i Luchta przypisani są do Tri Dée Dána ("trzej bogowie kunsztu"), a imię Dagdy jest w średniowiecznych tekstach interpretowane, jako "dobry bóg". Nawet po tym jak zostali usunięci z listy władców Irlandii, postaci takie jak Lug, Mórrigan, Aengus i Manannan pojawiają się w historiach umiejscowionych stulecia później, zdradzając wszelkie znamiona nieśmiertelności. Posiadają liczne paralele w całym świecie Celtów. Nuada jest spokrewniony z brytyjskim bogiem Nondesem; Lug jest odbiciem pan-celtyckiego bóstwa Lugusa; Tuireann jest związany z galijskim Taranisem; Ogma z Ogmiosem; Badb z Catuboduą.

Tuatha Dé Danann pochodzili od Nameda, przywódcy poprzedniej fali ludności zamieszkującej Irlandię. Przybyli z czterech północnych miast: Falias, Gorias, Murias i Finias, gdzie zdobyli swe zdolności nadprzyrodzone i atrybuty. Przybyli do Irlandii około 1 maja (data święta Beltaine), na burzowych chmurach, jednak późniejsze przekazy racjonalizują to, mówiąc, że spalili swe statki, zapobiegając odwrotowi a "chmury" były dymem z płonących okrętów. Inne źródła podają, że przybyli z zachodu na chmurach.

Pod przywództwem swego króla Nuady, wzięli udział w pierwszej bitwie pod Magh Tuiredh, na zachodnim wybrzeżu, z której wyszli zwycięsko, rozgramiając i wypierając niezdarnych i słabo uzbrojonych Fir Bolgów, którzy w tym czasie zamieszkiwali Irlandię. Podczas bitwy Nuada stracił ramię. Odkąd nie był już doskonały, nie mógł już dłużej być królem i został zastąpiony przez pół-Fomorianina, Bresa, który w swych rządach wprowadził tyranię. Medyk Dian Cecht odtworzył ramię Nuady przy użyciu płynnego srebra, co pozwoliło królowi na ponowne przejęcie władzy nad plemieniem.

Wkrótce Tuatha Dé zmierzyli się z Fomorianami w drugiej bitwie pod Magh Tuiredh. Nuada został zabity przez zatrute oko króla Fomorian Balora, lecz Balor zginął z rąk Luga, który przejął rządy jako król.

Trzecia bitwa została stoczona przeciwko kolejnym falom najeźdźców, Milezjan z Hiszpanii potomków Mila Espáine (który, jak uważa się, reprezentuje Celtów goidelickich). Milezjanie napotkali na swej drodze trzy boginie z Tuatha Dé, Ériu, Banbę, i Fodlę, które poprosili o pozwolenie na osiedlenie się na wyspie. Boginie zażądały w zamian, aby od ich imion nazwać ową wyspę; od słowa Ériu wywodzi się współczesna nazwa Éire, a Banba i Fodla są wciąż w użyciu jako poetyczne określenia Irlandii.

Jednak nie zgodzili się na to mężowie bogiń Mac Cuill, Mac Cecht, Mac Gréine, którzy w tym czasie byli królami Tuatha Dé. Poprosili więc o trzydniowy rozejm, podczas którego Milezjanie mieli wrócić na statki i odpłynąć na odległość "dziewięciu fal" od brzegu, aby rozegrać bitwę sprawiedliwie. Milezjanie przystali na to, ale Tuatha Dé użyli swych mocy i stworzyli magiczny sztorm, który miał zepchnąć najeźdźców z dala od wyspy. Milezjański poeta Amergin chwycił morze swymi wersami, aby jego lud mógł wylądować i pokonać Tuatha Dé pod Tailtiu. Ci jednak poprowadzeni przez Dagdę, zdołali ukryć się pod ziemią wzgórz Sídhe.

Walczyli jeszcze przeciwko wiedźmie Carman i jej trzem synom. Mówi się, że sprowadzili do Irlandii rydwany i druidów.

Tuatha Dé Danann przywieźli ze sobą do Irlandii cztery magiczne skarby:

1.Kocioł Dagdy

2.Włócznię Lugha

3.Kamień zwany Fal

4.Miecz Nuady

AFM: chronologia według Kronik Czterech Mistrzów; FFE: chronologia na podstawie długości rządów z Forus Feasa ar Erinn autorstwa Seathrúna Céitinn:

1.Bres AFM 1897-1890 p.n.e.; FFE 1477-1470 p.n.e.

2.Nuada AFM 1890-1870 p.n.e.; FFE 1470-1447 p.n.e.

3.Lug AFM 1870-1830 p.n.e.; FFE 1447-1407 p.n.e.

4. Eochaid Ollathair AFM 1830-1750 p.n.e.; FFE 1407-1337 p.n.e.
5. Delbáeth AFM 1750-1740 p.n.e.; FFE 1337-1327 p.n.e.
6. Fiachna AFM 1740-1730 p.n.e.; FFE 1327-1317 p.n.e.
6. Mac Cuill, Mac Cecht and Mac Gréine AFM 1730-1700 p.n.e.; FFE 1317-1287 p.n.e.