Elrond – półelf, władca Rivendell, jeden z najpotężniejszych elfów Śródziemia.

Elrond był synem Eärendila i Elwingi. Urodził się w Beleriandzie w Pierwszej Erze. On i jego brat, Elros, mogli wybrać, jaki los przypadnie im w życiu. Elrond zdecydował się na los elfów, w przeciwieństwie do brata.

W Drugiej Erze walczył w Ostatnim Sojuszu Elfów i Ludzi. Wziął udział w Bitwie na Dagorlad, wygranej przez Sojusz. W potyczce tej zginął Gil-galad, jednak przez śmiercią podarował Elrondowi jeden z Pierścieni Władzy - Vilyę. Po zakończeniu wojny Półelf zamieszkał w Rivendell. Ożenił się z Celebríaną, córką Galadrieli i Celeborna. Miał trójkę dzieci: synów Elladana i Elrohira oraz córkę Arwenę.

Gościł krasnoludów, wędrujących z Gandalfem do Ereboru. Brał udział w obradach Białej Rady, która to została utworzona w celu zwalczania planów Czarnoksiężnika i prawdopodobnie także uczestniczył w jego wypędzeniu z twierdzy Dol Guldur.

W czasach Woj ... Czytaj więcej »

Rivendell (sin. Imladris) - siedziba szarych elfów i Elronda, znajdująca się w górskiej okolicy pomiędzy Eriadorem i Górami Mglistymi. W mitologii Śródziemia odgrywa rolę bezpiecznego miejsca, w którym pielęgnuje się tradycje i dawną wiedzę.

Rivendell nazywane było również Ostatnim Przyjaznym Domem na Wschód od Morza. Utworzone zostało przez Elronda Półelfa, który władał nim od Drugiej Ery świata. Leżało w górskiej dolinie, chronione rzeką Bruineną oraz magią Elronda. Do osady można było dostać się przez wąski most, stanowiący jeden z najbardziej rozpoznawalnych elementów krajobrazu. Zabudowę Rivendell stanowiło kilkanaście budynków wybudowanych w typowo elfickim stylu, zdobionych licznymi kolumnami i posągami. Prócz tego osada posiadała kilka niewielkich wież oraz liczne tarasy i altany. Mieszkające tam elfy szare w szczególności umiłowały śpiewanie różnorakich pieśni m. in. A Elbereth Gilthoniel - utworu napisanego n ... Czytaj więcej »

Azog (zm. 2799 TE) - przywódca orków z Morii, ojciec Bolga, wódz podczas wojny z krasnoludami.

Nic nie wiadomo o Azogu przed wojną z krasnoludami. Po raz pierwszy pojawia się w źródłach dopiero w 2790 roku Trzeciej Ery, kiedy oszalały król krasnoludów Thrór próbował zająć Morię. Azog osobiście zamordował go. Potem ściął jego głowę, wypisał na niej runami swoje imię, a ciało władcy kazał poćwiartować i rzucić na pożarcie padlinożercom. Wydarzenie to zaowocowało długą wojną z krasnoludami.

Finałem konfliktu była bitwa w dolinie Azanulbizar w 2799 roku Trzeciej Ery, w której orkowie starli się z krasnoludami pod dowództwem Thráina II, syna Thróra. Bitwa trwała długo i była bardzo krwawa. Krasnoludów przed klęską uratowało przybycie posiłków z Żelaznych Wzgórz pod wodzą Náina. Zdołał on zepchnąć wrogów aż do bram Morii, jednak wkrótce padł zabity przez Azoga. Mimo tego jednak krasnoludowie ostatecznie przełamali szyki nieprzyjaciół. Azog próbował zbiec d ... Czytaj więcej »

Smaug – skrzydlaty smok, pochodzący ze Zwiędłych Wrzosowisk, który w  2770 roku TE przybył na Samotną Górę, przynęcony przez znajdujące się tam skarby, przepędził mieszkających tam krasnoludów, zabijając wielu z nich. Spustoszył całą okolicę i zniszczył sąsiednie miasto ludzi, Dale\. Smaug usypał ze zgromadzonych skarbów wielki kopiec i całymi miesiącami spoczywał na nim. Wypełzał na powierzchnię tylko po to, by upolować coś do jedzenia lub zgładzić tego, kto zanadto zbliżył się do Ereboru.

W połowie października 2941 roku Trzeciej Ery, pod Erebor dotarła kompania krasnoludów pod dowództwem Thorina II Dębowej Tarczy. Ich włamywacz – hobbit Bilbo Baggins, przez ukryte Drzwi Durina wszedł do środka i niewidzialny, dzięki mocy Jedynego Pierścienia, rozmawiał z potworem. Podczas rozmowy Smaug domyślił się, że jemu i krasnoludom pomogli ludzie z Miasta Na Jeziorze – Esgaroth. Wściekły smok w akcie zemsty zaatakował miasto. Jego ogi ... Czytaj więcej »

Hobbici, niziołki – jedna z inteligentnych ras ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Hobbici cechowali się niskim wzrostem i krępą posturą.

Hobbici pojawili się po raz pierwszy w powieści Hobbit, czyli tam i z powrotem. Odgrywają ważną rolę we Władcy Pierścieni. Hobbitami byli m.in. Frodo Baggins, Bilbo Baggins, Samwise Gamgee, Meriadok Brandybuck czy Peregrin Tuk. Rasa ta występuje często również w innych książkach i grach fantasy, lecz jako że słowo hobbit jest zastrzeżone przez potomków Tolkiena, ich autorzy nazywają ich zwykle halflingami (z angielskiego) lub "niziołkami", jak choćby w grze fantasy Warhammer[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/swiat_warhammera/2014-09-19-850] .

Hobbici prawdopodobnie byli spokrewnieni z ludźmi. Ich dokładne pochodzenie nie jest znane, al ... Czytaj więcej »

Humanoid – każdy byt, którego kształt ciała przypomina ludzkie. Termin obejmuje więc ssaki naczelne jak i mityczne istoty czy sztuczne organizmy (androidy), szczególnie w kontekście fantastyki naukowej i fantasy.

Zazwyczaj fikcyjne humanoidy to stworzenia dwunożne, o kształcie ciała podobnym do ludzkiego, jednak różniące się od ludzi kolorem skóry, ilością i umiejscowieniem włosów, wzrostem, masą ciała, kształtem uszu i nosa. Możliwa jest także obecność rogów, pazurów czy ogona a także inna struktura kończyn. Możliwa jest przynależność do innej gromady.

- Elfy

- Kransnoludy

Hobbit, czyli tam i z powrotem (ang. The Hobbit, or There and Back Again) - powieść fantasy angielskiego pisarza J. R. R. Tolkiena. Wydana po raz pierwszy 21 września 1937 roku dzięki wydawnictwu Allen&Unwin. Akcja rozgrywa się w 2941 i 2942 roku Trzeciej Ery, w północnej części Śródziemia. Kontynuacją książki jest trylogia "Władca Pierścieni" .

Opowiada o przygodach Bilba Bagginsa, jego wyprawie wraz z trzynastoma Krasnoludami oraz z czarodziejem Gandalfem do siedziby smoka Smauga i odzyskaniu ukradzionego przez niego skarbu. W niebezpieczeństwie Bilbowi pomaga Jedyny Pierścień, który znalazł w jaskini Golluma.

Pewnego wiosennego dnia do Bilba Bagginsa- zamożnego hobbita- zawitał czarodziej Gandalf, a wraz z nim trzynastu krasnoludów: Dwalin, Balin, Kíli, Fíli, Dori, Nori, Ori, Óin, Glóin, Bifur, Bofur, Bombur oraz Thorin “Dębowa Tarcza”, który im przewodził. Organizowali oni wyprawę, aby odzyskać skarby z ... Czytaj więcej »

Moria (Khazad-dûm) – miasto ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia, najstarsza i największa z krasnoludzkich siedzib Śródziemia.

Miasto znajdowało się w podziemiach Gór Mglistych nieco na północ od Lothlórien. Górowały nad nim i z daleka znaczyły jego położenie trzy szczyty: Celebdil, Fanuidhol i Caradhras. Pod Caradhrasem przebiegała Przełęcz Czerwonego Rogu, jedna z dwóch znanych naziemnych przepraw przez góry. Z obu ich ścian brały swoje źródło rzeki: po stronie zachodniej Sirannon, a po wschodniej Celebrant, zasilający położone poniżej i otaczane szacunkiem przez krasnoludów Jezioro Zwierciadlane. Po obu stronach gór Khazad-dûm graniczyło z siedzibami elfów. Znacznie żywsze okazały się kontakty jego mieszkańców z leżącym na zachodzie Eregionem niż położonym na wschodzie Lórien.

Same podziemia podzielone były na połączone ze sobą ciągami schodów poziomy oraz sale. Jeszcze głębiej znajdowała się sieć jaskiń, których istnieni ... Czytaj więcej »

Glaurung – ojciec smoków, zabity przez Túrina Turambara[1] Pierwszy smok wyhodowany przez Morgotha i jeden z najpotężniejszych. Kiedy pierwszy raz opuścił Angband Ñoldorowie‎ zmusili go do ucieczki. Póżniej, już w pełni sił brał aktywnie udział w bitwach,ale został zraniony przez krasnoluda Azaghâla i na jakiś czas był wyłączony z bitew. Był głównym sprawcą nieszczęść rodu Hurina [2]. Poprowadził armię Morgotha na Nargothrond [3] i tam natknął się na Túrina, którego omamił wobec czego nie mogł pospieszyć na pomoc Finduilas. Rzucił czar na Nienor i straciła ona pamięć. Zamieszkał w zrujnowanej siedzibie Finroda, ale kiedy szukał syna Hurina został śmiertelnie zraniony czarnym mieczem – Gurthangiem[4]. Przed śmiercią wyjawił prawdę Nienor o jej pochodzeniu, co doprowadziło do samobójczej śmierci jej i Túrina. Smok nie potrafił latać, ale ział ogniem i hipnotyzował wzrokiem.

Czyny smoka:

... Czytaj więcej »

Duchy domowe – według dawnych wierzeń ludowych istoty nadprzyrodzone zamieszkujące w każdym domu.

Wiara ta miała swe zakorzenienie w kulcie przodków, którzy nawet po śmierci pozostawali blisko swoich siedzib: grzebano ich w otoczeniu domu lub nawet pod podłogą izby.

Duchy domowe dzielono na dwie kategorie: przyjazne i niebezpieczne. Rola niektórych z nich nie była do końca jednoznaczna: dobrym ludziom pomagały, natomiast sprawiały kłopoty złym. Zwłaszcza celowały w tym, najbardziej rozpowszechnione spośród istot nadprzyrodzonych, różnego rodzaju skrzaty i krasnoludki, spotykane we wszystkich kulturach narodów europejskich.

W Polsce dobre duchy nazywane były różnie w zależności od regionu: na Warmii i Mazurach były to koboldy zwane też kłobukami, na Pomorzu karzełki i skrzaty, w Wielkopolsce skrzaki, smoki, na terenie Mazowsza – latawce, w Kaliskiem – płonki, a na ziemi rzeszowskiej – żmije.

Domowy dusz ... Czytaj więcej »