Królowa Cersei Lannister - córka lorda Tywina Lannistera i lady Joanny jego kuzynki. Wdowa po królu Robercie Baratheonie i królowa Regentka Siedmiu Królestw. Jej syn Tommen zasiada obecnie na Żelaznym Tronie.

Cersei jest POV w Uczcie dla Wron i Tańcu ze Smokami.

Cersei jest ambitną i przebiegłą osobą. Jej zdaniem, jest bystra i politycznie uzdolniona. Nie cierpi, gdy ludzie lekceważą jej zazwyczaj niekonsekwentne rozkazy. Jest wciąż wściekła iż poddani patrzą na nią przez pryzmat płci, nie zauważa jednak że nie szanują jej poleceń przez to, że jest nieudolnym przywódcą.

Na początku serii, Cersei jest naprawdę przebiegła i wprowadza ogromne polityczne zamieszanie wokół śmierci króla Roberta i wybuchu Wojny Pięciu Królów. W miarę jak powieść się rozwija, im więcej władzy Cersei zyskuje, tym bardziej okazuje się być niekompetentną w posługiwaniu się nią, mimo że spędziła większość swojego życia na intrygach by tę władzę zdobyć.

Jej temperament i duma często prowadzą ją do podejmowania pochopnych decyzji, a ona sama rzadko rozważa jakie konsekwencje mogą mieć jej działania. Nie ma cierpliwości do nudnych administracyjnych spraw, i coraz bardziej dąży do tego by nie słuchać pewnych nieprzyjemnych faktów, otaczając się pochlebcami, a nie uczciwymi i kompetentnymi doradcami. Jak na ironię, mimo jej pogardy dla hedonistycznego stylu życia Roberta i jego stanu fizycznego, sama nieświadomie zbliża się do naśladowania jego zwyczajów - pobłażania sobie dobrym jedzeniem, alkoholem i seksem jako rozrywkami odciągającymi od presji przywództwa. Mimo, że dzieli z ojcem filozofię iż lepiej rządzić jest przez strach niż przez miłość, nie ma ona jego zdolności bycia bezwzględnym, ale ze zdolnością obiektywnego osądu, ostrożnością i pragmatyzmem.

Uczucia Cersei wobec ojca są złożone; była na niego zła, że zmusił ją do małżeństwa z Robertem Baratheonem i że nie przyznał jej władzy i szacunku, na jaki zasługiwała. Z drugiej strony podziwia go i stara się naśladować jego brutalną polityczną skuteczność. Nienawidzi młodszego brata Tyriona od czasu, gdy ich matka umarła przy jego porodzie. Chociaż była optymistycznie nastawiona do królewskiego małżeństwa z Robertem, szybko zaczęła gardzić nim jako pijanym głupcem, który wciąż zakochany był we wspomnieniu Lyanny Stark.

Jedyną osobą, jaką Cersei kiedykolwiek kochała był jej brat bliźniak Jaime, z którym pozostawała w kazirodczym związku od swych nastoletnich lat i jest ojcem jej dzieci (wszystkie noszą nazwisko Baratheon). Chroni swoje dzieci zaciekle od wszystkich ludzi, którzy mogą im zaszkodzić, lecz nie zapewnia im rad ani wskazówek potrzebnych do życia, za to karci, gdy ją zawiodą bądź rozczarują.

Cersei jest uderzająco piękną kobietą, która odziedziczyła tradycyjne lannisterskie cechy: blond włosy, błyszczące zielone oczy, jasną cerę i smukłą sylwetkę. Jednakże, upływ czasu i macierzyństwo zaczynają zbierać swoje żniwo na jej ciele, a od Uczty dla Wron zaczęła przybierać na wadze w wyniku nadużywania alkoholu. Podobnie jak wiele innych postaci w serii, od czasu do czasu ma sny, które wydają się prorocze.

Po śmierci lord Tywin Lannister, którego zamordował jej brat Tyrion Lannister, który po morderstwie ucieka ze stolicy. Cercei przejmuje władze nad królestwem jako królowa regentka, uważając się za drugie wcielenie Tywina, uważa się za lepsza i bardziej uzdolnioną, ignoruje wszystkie umowy i słowa jej ojca. Pierwszym jej cele jest jednak pozbycie się Tyriona i odsunięcia od wpływów Tyrellów oraz pozbycie się nowej żony swego syna Margaery Tyrell. Królowa wyznacza nagrodę za głowę swego brata Tyriona (tytuł lordowski oraz ziemie), rozpoczynają wielką obławę na karły w całym królestwie. Jako najstarsze dziecko Tywina przejmuje również władzę nad rodziną Lannisterów, zaczyna oczyszczać swą małą radę z ludzi Tyrellów i umieszcza w niej swych własnych ludzi, całkowicie jej posłusznymi.

Joffrey I Baratheon - najstarszy syn Cersei Lannister i (prawnie) Roberta Baratheona, król Siedmiu Królestw. W rzeczywistości jego ojcem jest Jaime Lannister, brat królowej.

Joffrey był próżny, arogancki i niewyedukowany; ignorował niemal każdy kluczowy aspekt polityki królestwa, przy czym wierzył, że siła i władza jest odpowiedzią na każdy nękający go problem. Był zupełnie nieświadom subtelności i niuansów polityki. Potrafił być uprzejmy i poprawnie się zachować w razie konieczności, ale robił to tylko pod naciskiem rodziny. Gdy podrósł, jego zachowanie stawało się coraz bardziej nieobliczalne - fakt ten, zauważony został przez wielu służących mu ludzi, w tym jego dziadka i namiestnika, Tywina Lannistera, który kilka razy musiał publicznie upominać wnuka.

Joffrey był wysoki jak na swój wiek. Nie był specjalnie wyszkolony w walce, mimo licznych treningów. Choć przystojny, szyderczość odbijająca się w jego twarzy czyniła go mało atrakcyjnym. Jak każdy Lannister ma złociste włosy i zielone oczy.

Joffrey urodził się LA 286 w Królewskiej Przystani, jako spadkobierca Żelaznego Tronu i syn królowej Cersei z Domu Lannisterów i króla Robert I Baratheon.

Prawdziwym ojcem Joffreya jest Jaime Lannister, brat jego matki. Przez całe życie chłopak sądził, że jest synem króla Roberta.

Już w dzieciństwie wyróżniał się okrucieństwem. Dorastając jako rozpieczone przez matkę i zepsute dziecko, starał się zwrócić na siebie uwagę niezainteresowanego nim ojca, którego ubóstwiał. Znana jest historia, gdy ktoś pokazał Joffreyowi ciężarną kocicę i zapytał, czy chłopak nie chciałby wziąć sobie kotka. Książę wziął sztylet, rozpruł kotu brzuch i wyjął stamtąd kocięta, by zanieść je ojcu. Robert uderzył syna, gdy zobaczył jego uczynek. Nie znając ojca w Robercie, chłopak szukał go w osobie Sandora Clegane`a, przydzielonego mu strażnika, którego złośliwie nazywał psem .

W wieku trzynastu lat towarzyszył dworowi króla podczas wizyty w Winterfell, siedziby Domu Stark i lorda całej północy Eddarda Starka. Do zamku i jego mieszkańców odnosił się pogardliwie. Wtedy też król Robert planował mariaż rodziny królewskiej ze Starkami, z polecenia ojca zaręczył się z Sansą Stark. W czasie przebywania w zamku kpił i wdawał się w konflikty z najstarszym synem lorda Edddarda Robbem Stark, 

W drodze powrotnej, w okolicy Tridentu doszło do incydentu z udziałem Joffrey`a. Spacerując z narzeczoną, chłopak natknął się na jej siostrę, Aryę Stark, która walczyła na kije z chłopakiem rzeźnika, Mycahem. Joffrey, pijany winem, wyzwał Mycaha na pojedynek. Gdy chłopak się nie zgodził, Joffrey zaczął kłuć go swoim mieczem i został zaatakowany przez wilkorzycę Aryi, Nymerię. Wtedy dziewczyna wyrwała księciu jego miecz, Lwią Łapę i wrzuciła do rzeki. Joffrey powiedział o wszystkim matce. Arya została odprowadzona przed oblicze króla w celu wyjaśnienia sprawy. Joffrey opowiedział wtedy fałszywą wersję wydarzeń, że to Arya i syn rzeźnika zaatakowali księcia i wyrzucili jego miecz do rzeki. Król uznał, że to nic wielkiego i skarcił swego syna, że dał się pobić małej dziewczynce. Cersei jednak rozkazała mężowi zabić Nymerię, ale Arya, wraz ze strażnikiem ojca, Jory`ym odegnała wilkorzycę do lasu. Królowa w zamian nakazała zabić wilka Sansy, Damę. 

Zaufanie Sansy od zyskał na turnieju namiestnika gdzie był wyjątkowo uprzejmy wobec niej.  

Po śmierci Roberta Baratheona Joffrey został królem. Pokazał wtedy swoje prawdziwe oblicze. Gdy Lord Eddard Stark sprzeciwił się jego koronacji, Cersei wykorzystała przeciwko niemu złote płaszcze i wzięła go do niewoli jako zakładnika. Jego córka, Sansa Stark błagała Joffrey'a o łaskę dla swego ojca, a ten obiecał mu ją okazać, jeżeli Ned Stark przyzna się do zdrady i uzna go za prawowitego króla. Ned na schodach Wielkiego Septu przyznał się do zdrady lecz młody król rozkazał go ściąć, później mówiąc że okazał łaskę dają mu czystą śmierć.

Jako władca okazał się bezmyślny i nieudolny. Ścięciem Neda Starka doprowadził do wojny z Północą, chociaż odradzała mu to cała jego rada oraz jego matka. Nie posłuchał ich i sam podjął decyzję. Poskutkowało to również do pogorszeniem się stosunków z wiarą, ponieważ Wielki Septon uważał, że król splamił schody jego świątyni krwią. Kolejnym jego błędem było pozbycie się z Gwardii Królewskiej ser Barristana Selmy'ego i zastąpienie go na stanowisku Lorda Dowódcy Gwardii Jaimem Lannisterem, Królobójcą, na miejscu samego gwardzisty stawiając Sandora Clegane'a. Nie zauważył że wywołało to fatalne wrażenie na całym królestwie.

Kiedy wojna przybrała na sile lord Tywin Lannister, jego dziadek, zaczął się niepokoić, ponieważ rządy wnuka mogły doprowadzić do ruiny reputację Lannisterów. Tym bardziej, że król Joffrey wspominał o poprowadzeniu Straży Miejskiej przeciwko Renly'emu Baratheonowi i osobistym udziale w walce. W tym celu Tywin wysłał do stolicy swego syna, Tyriona Lannistera, aby ten w jego zastępstwie zajął urząd Królewskiego Namiestnika i miał przytemperować Joffrey'a i nie dopuścić, aby popełnił kolejne błędy.

Z powodu wojny w Dorzeczu i zamknięcia Różanego Traktu przez Mace Tyrella, w Królewskiej Przystani srożył się głód. Gdy pewnego dnia przed Czerwoną Twierdzą zebrał się tłum pospólstwa domagający się głośno chleba, młody król strzelał do zebranych, zabijając cztery osoby. Reszcie kazał jeść trupy. Uwielbiał zmuszać ludzi do walk na śmierć i życie i wszelaki rozlew krwi. Temperament wyładowywał na Sansie Stark, rozkazując bić ją rycerzom Gwardii Królewskiej.

W czasie Bitwy nad Czarnym Nurtem dowodził Trzema Kurwami - balistami mającymi przygotować lordowi Stannisowi gorące przywitanie. W połowie bitwy jego matka odesłała go do Czerwonej Twierdzy. 

Po pokonaniu Stannisa przez Tywina Lannistera, Joffrey zerwał zaręczyny z Sansą i zaręczył się z Margaery Tyrell. Gdy na krótko przed ich weselem, Sansa wyznała zbrodnie króla przed lady Olenną Tyrell, Czarna Wdowa postanowiła wyeliminować Joffrey'a na rzecz młodszego, znacznie łagodniejszego i bardziej posłusznego Tommena. Ślub Margaery i króla odbywa się w końcowej części Nawałnicy Mieczy, pierwszego dnia roku 300AL. Podczas wesela król został otruty, o co niesłusznie posądzono Tyrion Lannistera. Po śmierci Joffrey`a królem został Tommen, który - jak wcześniej jego brat - został zaręczony z Margaery.

Król Tommen I Baratheon - trzecie dziecko i drugi syn Cersei z rodu Lannisterów i oficjalnie króla Roberta Baratheona. Prawdziwym ojcem chłopca jest brat jego matki, Jaime Lannister. Po śmierci swego brata został dwudziestym królem Siedmiu Królestw. Mąż Margaery Tyrell.

Choć Tommen z wyglądu przypomina Lannistera, nie odziedziczył przystojnej twarzy Joffrey'a. Chłopiec ma złociste włosy matki, zielone oczy i pulchną, różową buzię. 

Tommen jest w odróżnieniu od brata miłym chłopcem. Łatwo wpada w zapał. Bardzo chciałby mieć kotka, a to marzenie spełniła jego żona w Uczcie dla wron. Nie lubi za to brukselki (sam mówi, że gdy dorośnie, wyjmie warzywa spod prawa). Za przykład wybrał sobie swego szwagra, ser Lorasa.

Tommen urodził się 290 LA roku jako syn królowej Cersei Lannister i króla Roberta, jednak prawdziwym ojcem chłopca jest jego wuj Jaime Lannister.

Nie wiemy za dużo o dzieciństwie Tommena. Nie był dziedzicem królestwa, więc zapewne miał zostać rycerzem, mimo że nie był zbyt dobry w sztuce walki. 

Chłopiec towarzyszył swemu ojcu podczas wizyty w Winterfell, gdzie zaprzyjaźnił się z Branem. W czasie jednego z ich zabawowych pojedynków zostaje pokonany. Ogólnie nie bierze udziału w akcji książki. 

Pod koniec turnieju, w dzień imienia króla Joffrey'a, walczył z wypchanym słomą manekinem i spadł z konia. Podczas marszu króla Stannisa na Królewską Przystań został odesłany przez matkę do Rosby w celu zapewnienia mu bezpieczeństwa. 

Tommen jest obecny na ślubie swego brata i widzi jak ten umiera.

Po śmierci Joffrey'a został koronowany na króla i staje się dwudziestym królem zasiadającym na Żelaznym Tronie

W tej książce, mimo protestów Cersei, następuje ślub Tommena z wdową po bracie, Margaery Tyrell, ma to przypieczętować kontynuacje sojuszu z Tyrellami. Mimo że jest on teraz królem, nie odgrywa dużej roli w polityce. Siedem Królestw jest praktycznie rządzone przez jego małą radę i jego matkę jako królową regentkę, a próby buntu przeciwko matce, podsycane przez Margaery, nie udają się.

Tommen dużo czasu spędza z żoną i jej otoczeniem, jest również bardzo zafascynowany rycerstwem. Od swej żony dostaje trzy koty, które stają się jego ulubieńcami. Praktycznie nie ma pojęcia, co dzieje się w jego królestwie, jego jedynym obowiązkiem jest potwierdzanie dekretów przez przykładanie pod nimi królewskiej pieczęci.

Rozdział 10

Reich i Dorn

Reach - jeden z istotnych regionów Siedmiu Królestw, przed Podbojem znany jako Królestwo Reach. Jego stolicą jest Wysogród, siedziba Domu Tyrellów. Jest to jeden z większych regionów Siedmiu Królestw, a także uważany za najbardziej żyzny i gęsto zaludniony. Bękarty urodzone w Reach dostają nazwisko Flowers.

Reach jest uważane za dom rycerstwa Westeros. To miejsce, gdzie rycerze traktowani są z najwyższym szacunkiem. Turniejowe przepisy są tu najbardziej restrykcyjne.

Reach obejmuje obszar najbardziej żyznej części Westeros oraz liczne i gęsto zaludnione wioski i miasta. Graniczy z Morzem Zachodzącego Słońca na zachodzie, Górami Czerwonymi od strony Dorne - południowo-wschodniej, wzgórzami Casterly Rock na północnym zachodzie i Czarnym Nurtem na dalekim północnym-wschodzie. Region obejmuje również kilka wysp, w tym Wyspy Tarczowe przy ujściu rzeki Mander oraz Arbor na południu.

Dwie główne drogi przecinają Reach, łącząc je z Włościami Korony w Królewskiej Przystani poprzez Różany Trakt oraz odpowiednio Lannisport przez Morski Trakt. Region stały dopływ wody i transport zawdzięcza rzece Mander.

• Wysogród, zamek i siedziba domu Tyrellów, centrum regionu.
• Stare Miasto, najważniejsze w Reach, najstarsze w Westeros. Miejsce szkolenia maestrów, miasto Cytadeli, a niegdyś siedziba Wiary.
• Arbor, wyspa na południe od kontynentu, słynąca z wyrobu najlepszego wina w Siedmiu Królestwach, szczególnie czerwonego i złotego arborskiego. Siedziba Redwyne'ów.
• Jasna Woda, twierdza Florentów. Położona na zachód od Wysogrodu.
• Horn Hill, siedziba Domu Tarly. Położona na południowy-wschód od Wysogrodu.

Początki Reach sięgają wstecz do Epoki Bohaterów, gdy żył legendarny Król Reach, Garth Greenhand, pochodzący z domu Gardenerów. Wiele obecnie żyjących szlachciców i lordów utrzymuje, że są jego potomkami, również dom Tyrellów. Reach jest sercem rycerskich tradycji w Siedmiu Królestwach, miejscem gdzie rycerstwo jest najbardziej uznane i szanowane. Turnieje tutaj są najbardziej skomplikowane, mają zróznicowane zasady i najczęściej są organizowane wyłącznie dla rycerzy.

Mówi się, że Dornijczycy walczyli z Reach i Końcem Burzy tysiące lat, od inwazji Rhoynar.

Dom Tyrell z Wysogrodu zyskał panowanie nad Reach po śmierci króla Merna Gardenera podczas podboju. Przedtem Tyrellowie byli zarządcami Gardenerów i poddali Wysogród Aegonowi. Zostali nagrodzeni zamkiem i pozycją - stali się lordami Reach.

W czasie rebelli Roberta Baratheona, Wysogród zapewniał swe sztandary Targaryenom. Tu także odbyła się bitwa pod Ashford. Po śmierci Uzurpatora, większość wojsk Reach dołączyło do Tyrellów deklarując wojnę u boku Renly'ego Baratheona. Niektórzy dołączyli do Stannisa po morderstwie Renly'ego, ale większość z nich zgromadziła się w marszu Tywina Lannistera, który szedł z pomocą Królewskiej Przystani, którą Stannis zaatakował. Od tego czasu Wysogród zapewniał siłę wojskową i roboczą Włościom Korony, opierając się na sojuszu Lannister-Tyrell. Samo Reach nie zostało dotknięte wojną aż do bitwy o Wyspy Tarczy, co było początkiem kampanii Eurona Greyjoya na południu. Od tego czasu Stare Miasto i Arbor stały się zagrożone przez Żelaznych Ludzi.

Reach jest drugim najbogatszym regionem w Siedmiu Królestwach, tuż za ziemiami Lannisterów. Wśród produktów, które produkuje są melony, brzoskwinie, jabłka i winogrona. Arbor zapewnia najlepsze wina, od czerwonych owocowych po bogate złote. Bardzo cenione i rzadko spotykane są drewniane harfy, produkowane w Starym Mieście.

Dorne - duży półwysep, najbardziej wysunięta na południe część Westeros i region Siedmiu Królestw. Jego stolicą jest Słoneczna Włócznia, siedziba rodu Martellów. Martellowie tytuują się książętami i księżniczkami, na modłę Rhoynar. Dornijskie bękarty dostają nazwisko Sand.

Dom Tyrellów z Wysogrodu - jeden z wielkich rodów Siedmiu Królestw. Siedzibą rodu jest Wysogród - zamek położony w Reach, nad rzeką Mander, w miejscu przecięcia się dwóch ważnych traktów - Różanego i Morskiego, czyniąc to miejsce ważnym węzłem komunikacyjnym. Ród ten słynie ze swego bogactwa, w którym to ustępuje jedynie rodowi Lannisterów. Posiadają oni również wspaniałą armię i flotę, przez co nazywają siebie Strażnikami Południa, Obrońcami Marchii lub też Marszałkami Reach. Herbem Tyrellów jest złota róża na zielonym polu. Członkowie rodu zazwyczaj mają brązowe włosy i brązowe lub złote oczy. Mottem rodu są słowa "rośnij w siłę".

Tyrellowie zdobyli swoją wysoką pozycję wśród rodów jako namiestnicy królów Reach, którzy posiadali we władaniu żyzne równiny położone na południowy zachód od Dornijskiego Pogranicza i Czarnego Nurtu, aż po brzegi Morza Zachodzącego Słońca. Po kądzieli pochodzenie swe biorą od Gartha Zielonorękiego, króla ogrodnika Pierwszych Ludzi, który nosił koronę z pnączy i kwiatów i zamienił swą krainę w kwitnący ogród. Na tej podstawie trudno określić wiek rodu, mogą mieć dobre 1000 lat, jednak pierwsze wzmianki o nich pochodzą dopiero po lądowaniu Aegona. Gdy król Mern IX, ostatni z dynastii Gardenerów, władców Reach, zginął na Polu Ognia, jego namiestnik Harlen Tyrell poddał Wysogród Aegonowi Zdobywcy i poprzysiągł mu swą wierność. Aegon w nagrodę przyznał mu zamek oraz panowanie nad Reach. Władając niezwykle wielkimi i żyznymi ziemiami Reach Tyrellowie bardzo pomnożyli swoje bogactwo, czyniąc ze swego rodu drugi najpotężniej i najbogatszy w całym królestwie zaraz za, wciąż najbogatszymi Lannisterami. Po mimo że wywodzili się od Garthna ich prawa do Wysogrodu były nieco naciągnięte i władali Reach tylko dla tego że Aegon na początku im na to pozwolił, jednak lepiej od nich pochodzący Ród Florent cały czas rościł sobie prawa do Wysogrodu jednak nigdy nie udało im się zyskać jakiejś większości.

Dom Tyrell pozostał lojalny wobec króla Aerysa II Targaryena stając do walki po jego stronie. Mace Tyrell pokonał Roberta Baratheona w bitwie pod Ashford, jedynej bitwie, która zakończyła się klęską przyszłego władcy w czasie wojny. Po zwycięstwie Mace zaczął oblegać Koniec Burzy, gdzie przebywał brat Roberta, Stannis. Mace oblegał twierdzę przez blisko rok, ale nie udało mu się jej zdobyć. Stannis odegrał kluczową rolę, ponieważ zaangażował siły Tyrellów do oblężenia twierdzy, przez co nie mogły brać udziału w innych bitwach. Na wieść o zdobyciu Królewskiej Przystani i wymordowaniu wszystkich Targaryenów, Tyrellowie poddali się. Robert Baratheon po objęciu tronu, przebaczył im i uczynił z nich swoich zaprzysiężonych wasali.

Po pokłonieniu się Mace, Tyrellowie powrócili w obręb królewskiego pokoju. Lord Mace nawiązał nawet blizsze stosunki z koroną i wysłał swego trzeciego syna Lorasa Tyrella do lorda Końca Burzy, brata króla Roberta, Renly'ego Baratheona jako jego giermka. Renly był homoseksualny tak samo jak syn Mace'a i nawiazal sie miedzy nimi sekretny związek. Ponieważ Tyrellowie dorównywali w swym bogactwie Lannisterom, królewski skarbnik Petyr Baelish pożyczył dużą sumę pieniędzy od lorda Mace'a.

Tyrellowie mają bardzo napięte stosunki z Martellami, kiedy to Oberyn Martell Czerwona Żmija z Dorne, zrzucił z konia młodego dziedzica lorda Mace Willas Tyrell, przez co chłopak stał się kaleką. Wilas osobiście do Oberyna nie żywił urazy i często korespondowali ze sobą podzielając pasję o koniach i sokołach.

Na początku Wojny Pięciu Królów wciąż pozostawali drugi najpotężniejszym rodem w królestwie, a ich bogactwo opierane głownie na żywnościowy przynosiły im wielkie dochody. Dom Tyrellów w konflikcie ofiarował swe wsparcie dla króla Renly'ego Baratheona młodszego brata zmarłego króla Roberta, który w dzień śmierci swego brata razem ze ser Lorasem uciekł ze stolicy do Wysogrodu aby zabiegać o poparcie lorda Macea. W ramach sojuszy Margaery Tyrell jedna córka Mace ma poślubić przyszłego króla, Ser Loras zostać Lordem Dowódcą Gwardii Królewskiej natomiast Mace zyskać posadę namiestnika. Dzięki wsparciu od Tyrellów (i prawie wszystkich ich chorążych), Renly posiadał najsilniejszą armię wśród wszystkich stron konfliktu prawnie 100 tyś, Renly wykorzystywał również wielkie bogactwo Wysogrodu do zyskani większego poparcia wśród pospólstwa, na każdym postoju jego armii organizował uczty oraz turnieje i wszytko to było możliwe dzięki nieskończonym zapasom Tyrellów i maszerował żółwim tempem na Królewską Przystań czekając na roztrzygnięcie walki po między Lannisterami s Starkami. Kiedy brat króla Renlyego Stannis Baratheon sam obwołał się królem i obległ Koniec Burzy Renly zebrał swą końce i ruszył na brata pozostawiają teścia i swą żonę wraz z większościom piechoty pod Gorzkim Mostem. Wkrótce w niewyjaśnionych okolicznościach zginą król Renly zabity przez cień Stannisa.

Po śmierci Renly’ego, większość chorążych z Krainy Burzy i nie wiele z Reach na czele z Florentami przeszła na stronę Stannisa, czyli jakieś 4/5 całej konnicy pod Końcem Burzy, reszta uciekła do Gorzkiego Mostu, Tyrellowie odmówili uznania pretensji do tronu jego brata, Stannisa Baratheona, którego obwiali za zamordowanie Renly’ego, tym bardziej że syn Macea Loras zabił w gniewie dwóch gwardzistów Renlyego. Kiedy Mace Tyrell obozował pod Gorzkim Mostem razem ze swą wciąż liczną armią, przybył do niego lord Petyr Baelish z upoważnieniami od Królewskiego Namiestnika, Tyriona Lannistera, i króla Joffreya I Baratheona, aby negocjować zawarcie sojuszu. Chociaż Tyrellowie pamiętali, że Renly uznawał Joffrey'a za wroga, zgodzili się na sojusz. Warunkami porozumienia było małżeństwo króla z owdowiałą po Renly'm Margaery Tyrell, przyjęciem Mace do małej rady oraz wstąpieniem do Gwardii Królewskiej ser Lorasa Tyrella, oraz przekazanie wszystkich ziem i twierdzy Florentów w ręce drugiego syna Macea Garlana Tyrella, armia w Gorzkiego mostu Tyrellowie i Lannisterowie powracających z Dorzecza pod wodzą Tywina Lannistera łączą siły i w Bitwie Nad Czarnym Nurtem i rozgramiają siły Stannisa. Po zwycięstwie nad Stannisem, Loras został przyjęty do Gwardii. a Jofffrey zerwał zaręczyny z Sansą Stark i zaręczył się ze Margaery, a Mace został wcielony do małej rady, w raz ze trzema wytypowanymi przez siebie ludźmi. Ponieważ sojusz wciąż obowiązywał a Lannisterowie toczyli wojnę z Północą lord Mace wysłał na pomoc oddziałom z Dorzecza swoich własnych ludzi pod wodzą lorda Randylla Tarlyego, a flota jego kuzyna i zięcia Paxtera Redwynea szykowała się już do ataku na ostatni bastion Stannisa Smoczą Skałe, połowę wojsk pod wodzą lorda Mathisa Rowana wysłał do oblężenia Końca Burzy. Zaciekawieni niebezpiecznymi plotkami o szaleństwie i okrucieństwie króla Joffryea, Olenna Tyrell matka Mace i przyszła żona króla Joffreya, zapraszają Sansa Stark byłą narzeczoną króla, a po ciężkim wyznaniu Sansy o okrucieństwie króla nad nią zaniepokojona Olenna organizuje spisek na celu usunięcia z gry króla, aby sukcesie po jego śmierci przejął młodszy brat Joffreya, Tommen Baratheon, spokojniejszy i bardziej uległy, jednak wcześnie zamierzając zapewnić sobie interesy na północy i przychylność Starków organizuje ślub Sansy z jej najstarszym kalekim wnukiem Willasem Tyrellem, jednak ten plan nie dochodzi do skutku z powodu odkrycia spisku przez Lannisterów którzy wydają Sansa za Tyriona Lannistera, wkrótce po tym ślubie, nadchodzi czas na królewskie wesele, w wyniku spisku Olenny Joffrey zostaje zabity przez truciznę, a winą za to obarcza się Tyriona Lannistera. Po śmierci Joffrey'a na weselu, jego miejsce jako męża Margaery zajął jego brat - Tommen, natomiast Mace Tyrell został Królewskim Namiestnikiem umacniając pozycję domu Tyrellów pośród wielkich rodów Westeros.

Dorne graniczy z Morzem Dornijskim na północy, wyspami znanymi jako Stopnie na wschodzie, oraz Morzem Letnim na południu. Między obszarami wodnymi na północy a tymi na południu rozciąga się łańcuch górski znany jako Góry Czerwone, które oddzielają Dorne od reszty Siedmiu Królestw drogą lądową. Istnieją dwa większe przejścia, które łączą Dorne z resztą kontynentu, Książęcy Wąwóz i Szlak Kości. Książęca Przełęcz prowadzi do Reach, a Szlak Kości wychodzi górach w pobliżu Summerhall.

Dorne jest najgorętszym regionem w Westeros. Jest skalisty i suchy, znajduje się tam jedyna pustynia na kontynencie. Kilka rzek zapewnia pewien obszar żyznej ziemi, więc nawet podczas długiego lata jest wystarczająco dużo deszczu i innych źródeł wody. Mimo tego, w okolicach centrum regionu, przy wodach śródlądowych, woda jest prawie tak cenna jak złoto, a studzienki są zazdrośnie strzeżone.

• Słoneczna Włócznia - siedziba rodu Martellów, panujących w regionie.
• Starfall, siedziba rodu Dayne.
• Yronwood - siedziba domu Yronwood, najpotężniejszych chorążych Martellów.
• Planky Town, miasto portowe u ujścia Zielonej Krwi.

Dorne jest najmniej zaludnionym regionem z Siedmiu Królestw. Dornijczycy różnią się zarówno kulturowo jak i etnicznie od innych westeroskich ludów z powodu historycznej, masowej imigracji Rhoynar i ich izolacji. Przyjęli wiele ich zwyczajów. Mają reputację rozwiązłych i zapalczywych oraz nadal są traktowani nieco nieufnie przez inną ludność Westeros.

Dorne zapewnia wiele egzotycznych produktów, które są rzadkością w pozostałych częściach Siedmiu Królestw. W szczególności są to owoce cytrusowe i dornijskie wina. Cytryny, oliwki i granaty również pochodzą głównie z Dorne. Wiele z tych roślin uprawia się za pomocą kanałów, do których woda doprowadzana jest z rzek i strumieni. Dorne jest również znane ze swoich piaskowych wierzchowców, szczupłych, ale szybkich koni hodowanych tylko w tym regionie kontynentu. Mogą one biec nawet dwa dni zanim się zmęczą.

Statki z Wolnych Miast, takich jak Volantis handlują w mieście portowym Planky Town, które znajduje się przy ujściu rzeki Zielona Krew, dzięki czemu towary można transportować na cały kraj. Karawany podejmują się dostaw w Słonecznej Włóczni, przed wkroczeniem na głębokie piaski i Książęcy Wąwóz.

Pierwsi Ludzie zasiedlili Westeros przez przejście przez most lądowy na Wąskim Morzu zwany Ramię Dorne. W czasie wielkiej wojny z Pierwszymi Ludźmi, Dzieci Lasu przerwały Ramię, próbując powstrzymać ich przed napływem.

Tysiąc lat temu, Dorne było koalicją państw Andalów i małych królestw, bez władcy, lecz wystarczająco mocne, aby przejąć kontrolę nad całym regionem. Było tak aż do Inwazji Rhoynar. Lud Rhoyne zmuszony był do ucieczki, przybył więc na kontynent flotą 10.000 statków na czele z legendarną królową-wojowniczką, Nymerią. Nymeria zawarła przymierze z Lordem Morsem Martellem ze Słonecznej Włóczni, a dzięki jego poparciu udało się podbić cały półwysep, jednocząc go w Królestwo Dorne nad którym miał panować ród Martellów.

Rhoynar przynieśli ze sobą nie tylko inną kulturę, ale także własną religię, która jednak w dużej mierze zniknęła na rzecz Wiary. Niemniej jednak, wiele ich zwyczajów zostało zasymilowanych przez dornijskie społeczeństwo, na przykład dziedziczenie niezależnie od płci.

Dorne ma gwałtowną historię. Zwłaszcza górscy mieszkańcy regionu żyli przez najazdy granic innych regionów, przez co te były ze sobą bardzo zwaśnione. Liczba najazdów i zasięg wojen granicznych, nawet w okresach względnego pokoju prowadziły do wielkiej wrogości.

Siedem wieków po inwazji Andalów, Aegon Zdobywca najechał Westeros i podbił wszystkie królestwa z wyjątkiem Dorne, które skutecznie opierało się Smoczemu Królowi. Podczas gdy inni królowie i lordowie toczyli otwarte bitwy, Dornijczycy odmówili walki i pozwolili Aegonowi wypuścić na nich swoje smoki. Prowadzili taktykę zasadzek i najazdów, uderzając szybko i wycofując się z powrotem na pustynię, bądź górskie przełęcze, gdzie nawet smoki nie mogly ich znaleźć. To sprawiło, że Aegon wycofał się z Dorne.

Półtora wieku później królowi Daeronowi I, Młodemu Smokowi, udało się zrobić to, czego jego przodek nie był w stanie dokonać i podbił Dorne. Niestety, niemal natychmiast podniósł się bunt. W wynikłym konflikcie, czterdzieści tysięcy żołnierzy oddało życie, zmuszając Targaryenów do opuszczenia Dorne. Po śmierci Daerona, jego brat i następca, Baelor zawarł pokój z Dorne, żeniąc swego kuzyna (również Daerona) z Myriah Martell. Kiedy książę ten rządził jako Daeron II, zawarł kolejny pakt małżeński oferując swoją młodszą siostrę, Daenerys księciu Maronowi Martellowi. Wtedy Dorne wreszcie dołączyło do Siedmiu Królestw, na drodze pokojowego sojuszu. Przed oficjalnym zjednoczeniem, Dornijczycy walczyli u boku Daerona II, pomagając stłumić Rebelię Blackfyre.

Dom Nymeros Martell ze Słonecznej Włóczni - jeden z wielkich rodów Westeros i główny dom regionu Dorne, mający swoją siedzibę w starożytnej twierdzy, Słonecznej Włóczni. Herbem Martellów jest czerwone słońce przebite złotą włócznią na pomarańczowym tle. Ich dewiza brzmi "Niezachwiani, Nieugięci, Niezłomni". Członkowie rodziny zazwyczaj byli smukłymi ludźmi, o oliwkowej skórze, czarnych, kręconych włosach i ciemnych oczach.

Ród Martell, jak i inne rody z Dorne mają unikatowy styl dziedziczenia. Tytuły i ziemie otrzymuje najstarszy członek rodu bez względu na płeć.

Nymeria, pradawna królowa-wojowniczka Rhoyne, przywiodła dziesięć tysięcy swych okrętów do Dorne, które jest najdalej wysunięte na południe ze wszystkich Siedmiu Królestw oraz poślubiła lorda Morsa Martella. Z pomocą jej armii pokonał on wszystkich rywali i został władcą całego Dorne. Rhoynarskie wpływy do dziś pozostają tam silne, przez co władca Dorne tytułuje się „księciem”, a nie „królem". Zgodnie z dornijskim prawem tytuły i ziemie dziedziczy najstarsze dziecko, nie najstarszy syn. Krew, obyczaje i historia różnią Dorne od pozostałych królestw.

Dorne jako jedyne z Siedmiu Królestw nie zostało podbite przez Aegona Zdobywcę w czasie jego podbojów, ponieważ Dornijczycy nie przyjmowali walki w polu a jedynie prowadzili walki partyzanckie, przez co Aegon nie mógł użyć swoich smoków i odstąpił od ataków na Dorne. Na stałe przyłączono je do królestwa dopiero dwieście lat później i to nie mieczem, lecz za pomocą małżeństwa i traktatu. Miłujący pokój król Daeron II zwyciężył tam, gdzie nie powiodło się wielu wojownikom. Poślubił dornijską księżniczkę Myriah, a swą siostrę oddał za żonę księciu Dorne. Od tego czasu, Martellowie rządzili Dorne w imię króla na Żelaznym Tronie, zachowując tytuł księcia Dorne.

Gdy książę Rhaegar Targaryen porwał Lyannę Stark prowokując bunt, Martellowie wściekli się z powodu zdrady księcia, który był żonaty z wywodzącą się z ich rodu Elią Martell. Walczyli oni jednak po stronie Aerysa II, gdyż władca uczynił Elię i jej dzieci zakładnikami w Czerwonej Twierdzy. W bitwie na wodach Tridentu, gdzie ludzie Martellów stanowili jedną czwartą całej armii, odnieśli oni wielkie straty. Po upadku Królewskiej Przystani i zamordowaniu Elii wraz z jej dziećmi przez ludzi Lannisterów, Gregora Clegane'a i Amory'ego Lorcha, książę Oberyn Martell chciał kontynuować walki w imię króla, lecz dyplomatyczne ruchy Jona Arryna i Dorana Martella zapobiegły dalszemu rozlewowi krwi.

Choć dom Martell przysięgał wierność królowi Robertowi Baratheonowi po wojnie, żywili oni nieopisaną złość wobec Lannisterów za zbrodnie wobec Elii i jej dzieci. Ze względu na ślub Roberta z Cersei ich dom politycznie oderwał się od poczynań królestwa. Postanowili też nie mieszać się do spraw innych wielkich domów, chyba że jest to całkowicie konieczne, a swą uwagę skupiać natomiast na Wolnych Miastach.

Gdy wybuchła wojna o sukcesję, książę Dorne, stary Doran Martell zachował milczenie i nie opowiedział się po żadnej ze stron. Co prawda Martellowie zebrali swoje chorągwie i obsadzili twierdze na pograniczu ale nie podjęli żadnych działań.

Niechętnie przystąpili do walki po stronie Lannisterów gdy Tyrion Lannister (będący wówczas Królewskim Namiestnikiem) w zamian za pomoc i poparcie Dorne, obiecał im doprowadzenie do zaręczyn księcia Trystane'a, młodszego syna księcia Dorana, z księżniczką Myrcellą, a także miejsce w Małej Radzie, niektóre zamki w Marchii i głowę Gregora Clegane'a który był odpowiedzialny za zamordowanie Elii. Książę Oberyn Martell zwany Czerwoną Żmiją, brat księcia Dorana przybył do stolicy by zasiąść w radzie i naciskać na ukaranie Clagane'a. Gdy doszedł do wniosku, że Tywin Lannister nie spełni warunków umowy, korzystając z możliwości wystąpił on do walki z Górą jako obrońca Tyriona w procesie o otrucie króla Joffrey'a. Oberyn dokonuje zemsty na swym wrogu raniąc go zatrutą włócznią, jednak sam ginie. Zgodnie z dornijskim prawem po śmierci Joffrey'a jego następczynią była Myrcella. Grupa dornijskich spiskowców, pod przywództwem następczyni dornijskiego tronu, Arianne Martell, próbowała ukoronować dziewczynkę, ale spisek został wykryty i rozbity przez księcia Dorana Martella. W wyniku walk zginął ser Arys Oakheart, obrońca Myrcelli w Dorne, a księżniczka straciła ucho. Po tych wydarzeniach do Dorne przybył ser Balon Swann, który miał zastąpić zabitego Arysa Oakhearta i zdać Królewskiej Przystani relację z zamachu na Myrcellę. Księżniczka powiedziała rycerzowi, że ranę zadał jej rycerz-renegat, Gerald Dayne, ale przemilczała sprawę spisku przeciwko nowemu królowi i swemu bratu Tommenowi. Po tych wydarzeniach Martellowie muszą poradzić sobie z wieloma problemami. Doran przekonuje Arianne do współpracy z nim, pozyskują oni do pomocy bękarcie córki Oberyna. Obara Sand naprowadza Ser Balona Swann’a na ślad Gerolda Dayne'a, by ten mógł go zabić pozbywając się przy tym ostatnich dowodów spisku. Nymeria Sand zajmuje miejsce w małej radzie, a Tyene Sand podąża za nią do Królewskiej Przystani w przebraniu septy, z nadzieją zaprzyjaźnienia się z nowym Wielkim Septonem. Sarella Sand znajduje się prawdopodobie w Starym Mieście, w przebraniu chłopca, aby odbyć szkolenie maestrów w Cytadeli.