Rozdział 9

Królestwo Zachodu

Królestwo Zachodu (ang. Westerlands) - region w zachodniej części kontynentu Westeros, rządzony przez Dom Lannisterów z ich siedziby w Casterly Rock. Przed Podbojem był znany jako Królestwo Skały. Nazwisko urodzonych tutaj bękartów to Hill.

Dawno temu pieczę nad Zachodem sprawował Dom Casterly, który władał ze swej siedziby Casterly Rock. Ich władza nad Zachodem skończyła się razem z przybyciem Lanna Sprytnego, który podstępem wygnał mieszkańców i zdobył Casterly Rock. Przez następne lata Lannisterowie władali Królestwem Zachodu jako Królowie Skały. Kres istnienia Królestwa Skały nastąpił tak samo jak dla innych królestw, razem z przybyciem Aegona Zdobywcy z jego siostrami i smokami. Aegon z łatwością pokonywał swych przeciwników, dlatego ówczesny król Zachodu, Loren I Lannister, sprzymierzył się z królem Reach, Mernem IX Gardenerem. Ich połączone siły były bardzo potężne i mogły zniszczyć armię Aegona. Jednak kiedy ich wojska spotkały się z armią Aegona na Polu Ognia, armia Lorena została rozgromiona a on sam musiał uciekać. Jego sprzymierzeniec Mern został zabity, a zhańbiony król nie widząc dalszych perspektyw prowadzenia walki ugiął kolana przed Aegonem i złożył mu hołd lenny. Od tego czasu Lannisterowie władali Zachodem jako Namiestnicy Zachodu.

Zachodnie Królestwo nie jest największą, najbardziej zaludnioną lub najbardziej płodną częścią królestwa, ale zdecydowanie najbogatszą. Pełna wzgórz i skał ziemia jest usiana kopalniami, z których wydobywa się złoto i srebro w zadziwiających ilościach. Kopalnie złota znajdują się między innymi w Casterly Rock, Złotym Zębie czy też w Castamere. Nieznana jest liczba osób pracujących w nich lub też w innych gałęziach przemysłu. Istnieją też pewne ośrodki rybołówstwa w Lannisporcie i Fair Isle.

Casterly Rock - forteca z widokiem na port w Lannisporcie i Morze Zachodzącego Słońca oraz siedziba domu Lannisterów. Bogata i potężna, jednak od Nawałnicy Mieczy, jej los nie jest znany; Jaime Lannister, jako członek Gwardii Królewskiej, nie może posiadać ziem, Cersei natomiast jest kobietą, a Tywin Lannister (nieżyjący już) odmówił prawa do niej do Tyrionowi Lannisterowi. Tywin wydawał się być skłonny do uczynienia swym spadkobiercą Kevana Lannistera, skoro jednak nie mógł nim zostać Jaime. Tyrion mógł walczyć o swoje prawa jako dziedzic, gdyby nie był ścigany jako morderca swego ojca.

Casterly Rock znajduje się na szczycie kopalni złota, źródła większej części bogactwa Lannisterów. Zamek należał kiedyś do domu Casterly, ale legendy mówią, że został przejęty podstępem przez Lanna Sprytnego.

Trzema kluczowymi miejscami w Skale są: Złota Galeria, Paszcza Lwa i Sala Bohaterów, gdzie pochowani są Lannisterowie i ich krewni. W fortecy wciąż słychać grzmoty fal uderzających o skałę pod nią. W zamku jest też miejsce zwane Kamiennym Ogrodem.

Gwardia Królewska - zaprzysiężone bractwo mające na celu ochraniać Króla Siedmiu Królestw i jego rodzinę. Bractwo to liczyło tylko siedmioro mężczyzn, a byli to najznamienitsi wojownicy w Siedmiu Królestwach wywodzący się spośród rycerzy. Charakterystyczne dla Gwardii Królewskiej cechy to śnieżnobiałe zbroje i płaszcze oraz brak żon czy dzieci. Ich służba trwała niezależnie od panującego - po wybraniu do Gwardii Królewskiej służyli w niej aż do śmierci. Dowództwo w Gwardii Królewskiej sprawuje Lord Dowódca Gwardii.

Gwardia Królewska za czasów Aerysa II Targaryena:

• Lord Dowódca Ser Gerold Hightower - zabity w Wieży Radości,
• Książe Lewyn Martell - zabity przez Ser Lyna Cobraya podczas Bitwy pod Tridentem,
• Ser Arthur Dayne "Miecz Poranka" - zabity przez Lorda Eddarda Starka w Wieży Radości,
• Ser Oswell Whent - zabity w Wieży Radości,
• Ser Jon Darry - zabity podczas Bitwy pod Tridentem,
• Ser Barristan Selmy "Śmiały",
• Ser Jaime Lannister.

Gwardia Królewska za czasów Roberta I Baratheona:

• Lord Dowódca Ser Barristan Selmy "Śmiały" - tuż po śmierci króla usunięty z Gwardii Królewskiej ze względu na zaawansowany wiek,
• Ser Jaime Lannister,
• Ser Meryn Trant,
• Ser Boros Blount,
• Ser Mandon Moore,
• Ser Arys Oakheart,
• Ser Preston Greenfield,

Gwardia Królewska za czasów Joffreya I Baratheona:

• Lord Dowódca Ser Jaime Lannister,
• Sandor Clegane - wprowadzony na miejsce Ser Barristana Selmy'ego, zbiegł po Bitwie o Czarny Nurt (był to pierwszy brat w Gwardii Królewskiej niebędący wcześniej rycerzem),
• Ser Meryn Trant,
• Ser Boros Blount - usuniety przez Królową Cersei, zastąpiony przez Ser Osmunda Kettleblacka,
• Ser Mandon Moore - zabity podczas Bitwy o Czarny Nurt,
• Ser Arys Oakheart,
• Ser Preston Greenfield - zabity podczas zamieszek w Królewskiej Przystani, zastąpiony przez Ser Balona Swanna

Gwardia Królewska za czasów Tommena I Baratheona (aż do chwili obecnej):

• Lord Dowódca Ser Jaime Lannister,
• Ser Boros Blount - przywrócony na miejsce Sandora Clegane'a,
• Ser Meryn Trant,
• Ser Osmund Kettleblack - uwięziony przez Wielkiego Septona w Królewskiej Przystani,
• Ser Loras Tyrell - wprowadzony na miejsce Ser Mandona Moore'a, ciężko zraniony na Smoczej Skale,
• Ser Arys Oakheart - zabity przez Areo Hotaha w Dorne, zastąpiony przez Ser Roberta Stronga,
• Ser Balon Swann.

Dom Lannister z Casterly Rock - obecnie jeden z najpotężniejszych rodów Westeros. Dom lorda-seniora Zachodu. Lannisterowie rządzili niegdyś jako Królowie Skały, aż do Podboju, kiedy stali się poddanymi Targaryenów. Są najbogatszą rodziną w Westeros, ze względu na posiadane przez nich liczne kopalnie złota.

Herbem Lannisterów jest złoty lew na karmazynowym tle. Ich rodowe motto brzmi: Słuchaj Mojego Ryku! (nieoficjalnie także Każdy Lannister Spłaca Swoje Długi). Większość Lannisterow ma złote włosy i zielone oczy. Siedziba rodu to Casterly Rock.

Według legendy Lannisterowie pochodzą od Lanna Sprytnego, mitycznego spryciarza z Ery Herosów, który dzięki swemu sprytowi odebrał władzę i siedzibę, domowi Casterly na tej podstawie można określić że Lannisterowie mają 6000 lub 8000 lat. Mają siedzibę w Casterly Rock, skąd kontrolują bogate Królestwo Zachodu. Dzięki istniejącym tam kopalniom złota Lannisterowie są najbogatszym wielkim rodem. Przed Podbojem byli władcami Królestwa Skały. Przez lata Lannisterowie uważani byli za najbogatszych ludzi w Westeros, gdyż kontrolowali najpotężniejsze kopalnie złota.  

Po lądowaniu Aegona król Loren przeciwstawił mu się i stanął z nim do walki razem z królem Reach, Mernem IX Gardenerem, jednak Aegon wygrał dzięki swoim smokom. Zhańbiony król uciekł z Pola Ognia, by później złożyć Targaryenowi hołd. W zamian za to pozwolono Lannisterom zatrzymać całe ich dawne królestwo lecz od tej pory rządzili jako namiestnicy Zachodu.  

Lannisterowie stracili na znaczeniu za rządów dobrego i łagodnego lorda Tytosa Lannistera, który doprowadził ród niemalże do ruiny. W tym czasie jego chorążowie jawnie z niego kpili i sprzeciwiali się jego woli, a także pożyczali od niego pieniądze które potem nie oddawali. Reputacja domu Lannisterów stadła kiedy Tytos uwięził lorda Tarbecka za jego nielojalność, a żona Tarbecka pojmała trzech Lannisterów i zażądała oddania męża bo w przeciwnym razie ich zabije. Uległy Tytos zgodził się na te warunki i wypuścił lorda. Właśnie przez to wydarzenie ród tak bardzo stracił na reputacji. Tytos poślubił Jeyne Marbrand, z którą miał piątkę dzieci, Tywina (LA 242), Kevana (LA 244), córkę Genne (LA 245) i synów Tygetta i Geriona. Lord Tytos był znany jako Bezzębny Lew, ponieważ był słaby i niezdecydowany.

Lord Tywin Lannister, syn Tytosa, za wszelką cenę postanowił zmienić opinię swego rodu i doprowadzić go do potęgi, co mu się udało głównie dzięki całkowitej bezwzględności. Przed wszystkim nie zapomniał zniewagi jaką zaznał ze strony rodu Tarbecków, dlatego zniszczył jego zamek i rozkazał zabić wszystkich członków rodu. Kolejnym punktem sprzeciwu jego wasali, było wybudowanie ogromnego zamku przez ród Reyenów. Tywin zniszczył twierdzę i zabił wszystkich członków rodu, nie oszczędzając nawet dzieci. Zrobił to z taką brutalnością, że napisano o tym pieśń Deszcze Castamere, która stała się swoistym hymnem Lannisterów. Dzięki temu Lannisterowie odzyskali prestiz i zyskali wielką sławę.

Doskonałe umiejętności Tywina, szczególnie sława, z jaką brutalnością obchodził się z buntownikami, nie uszła uwadze króla Aerysa II Targaryena. Aerys mianował go więc swym Królewskim Namiestnikiem, co doprowadziło do zwiększenia władzy samego Tywina i pozycji rodu. Już wtedy mówiono, że tak naprawdę Siedmioma Królestwami rządzi nie Aerys, ale Tywin. Podczas gdy Tywin rządził w stolicy, jego żona i kuzynka lady Joanna Lannister władała w Casterly Rock i utrzymywała głęboką przyjaźń z księżną Dorne. Tywinowi przyszło na świat dwoje bliźniaków, Cersei i Jaime, osiem lat później na świat przyszedł drugi syn Tywina, Tyrion, który urodził się karłem, a przy jego narodzinach zmarła jego matka, co załamało Tywina. Akurat wtedy gościła na Zachodzie delegacja z Dorne, ich celem było uzgodnienie mariażu pomiędzy Lannisterami i Martellami. Załamany Tywin nawet nie przyjął gości, tylko odprawił ich do swego brata Kevana Lannistera. Kiedy nieco doszedł do siebie, zaproponował Martellom Tyriona zamiast bliźniaków, co w oczach Martellów było zniewagą. Jego córka, Cersei, miała zostać wydana za Rhaegara, ale Szalony Król złamał przyrzeczenie i wydał syna za Elię z Dorne. Pod byle pretekstem Tywin złożył urząd i wyjechał do Casterly Rock. 

W czasie Rebelii Roberta Lannisterowie nie udzielili poparcia żadnej ze stron. Dopiero po bitwie nad Tridentem lord Tywin zdobył podstępem Królewską Przystań, a jego syn Jaime zabił Aerysa. Aby zachować stabilizację polityczną Robert Baratheon ożenił się z Cersei Lannister. 

Nowy układ sił sprawił, że Lannisterowie stali się najważniejszymi sojusznikami króla Roberta, przez małżeństwo stali się drugim najpotężniejszym rodem Westeros, ale ambicji Tywina to nie zaspokoiło.

Tywin nie odzyskał władzy jako namiestnik i powrócił do Casterly Rock. Cersei Lannister, teraz królowa, chociaż na początku kochała swego męża, szybko go znienawidziła i powróciła do kazirodczego związku ze swym bratem ser Jaime Lannisterem, który nadal był członkiem Gwardii Królewskiej. Z tego związku narodzili się pózniej oficjalni potomkowie króla Roberta, następca tronu Joffrey Baratheon, Myrcella Baratheon i Tommen Baratheon. Cersei wkrótce zaczeła rozszerzać wpływy Lannisterów na władzę. Królowa Cersei nie tylko zdobywała poparcie dla swego rodu, ale również tworzyła własne stronictwo ludzi oddanych tylko jej. Było to możliwe dzięki temu, że król Robert nie interesował się za bardzo sprawami państwa oraz był pod dużym wpływem swej żony.

Cersei sprowadziła do Czerwonej Twierdzy 100 strażników domowych, ludzi zaprzysiężonych rodowi Lannisterów, potem zaczeła przekabacać na swoją stronę rycerzy Gwardii Królewskiej, Sprowadziła na dwór również dwóch swych kuzynów, Lancela Lannistera (syna Kevana) i Tyreka Lannistera (syna Tygetta) w charakterze giermków dla jej męża. Istotną rolę na dworze odgrywał całkowicie lojalny Lannisterom Wielki Maester Pycelle, który dostarczał wiele poufnych informacji królowej. W czasie rebelii na Żelaznych Wyspach Tywin wystawił potężną flotę po stronie swego zięcia Roberta, jednak Victarion Greyjoy wpłynął do Lannisportu i spalił całą potężną flotę Lannisterów, czym zawiesił ich dalszą działalność w wojnie.

Po śmierci Roberta Lannisterowie zyskali pełnię władzy, a lord Tywin oczywiście poparł pretensje do tronu swego wnuka Joffreya I. Tywin został mianowany królewskim namiestnikiem, a Jaime lordem dowódcą Gwardii Królewskiej, Cersei zaś przejęła rządy nad krajem jako królowa-regentka do czasu, kiedy jej syn nie dorośnie. Przeciwko nowemu królowi w stolicy wystąpił jednak lord Eddard Stark, namiestnik królewski, który jako że znał prawdę o prawdziwym pochodzeniu Joffreya, zamierzał oddać tron bratu Roberta, Stannisowi Baratheonowi, lordowi Smoczej Skały. Stark chciał do tego celu użyć Złotych Płaszczy, by uwięzić królową i króla, jednak Petyr Baelish, Starszy nad Monetą, który wynajmował straż, zdradził Eddarda, a płaszcze zwróciły się przeciwko niemu, zabijając jego ludzi, a jego samego biorąc do niewoli oraz jego córkę Sanse Stark, Druga córka Stark, Arya, uciekła i nie zdołano ją odnaleźć.

W tym czasie Tywin przebywał razem z bratem w Dorzeczu, kiedy przybył do niego jego syn Tyrion Lannister, który po próbie walki został wypuszczony z niewoli domu Arrynów. Przybył z wieściami oraz 3 tyś klanów górskich, które w zamian za obietnice uzbrojenia (dotrzymaną) przyłączyli się do Lannisterów. Wojna wydawała się być już prawie wygrana, siły Tullych zostały rozbite, dziedzic rodu Edmure Tully dostał się do niewoli, a armia Królobójcy oblegała siedzibę Tullych, Riverrun. Do niewoli dostało się dwóch Starków, co dawało duże możliwości, a Arrynowie zachowali neutralność. Tywinowi pozostał w Dorzeczu tylko jeden wróg do pokonania, 14-letni syn lorda Stark, Robb Stark, który przekroczył przesmyk i maszerował z 18-tysieczną armią na pomoc krewniakom. Wielkim błędem Tywina było to, że całkowicie nie docenił Starka, za co miał słono zapłacić, ponieważ Młody Wilk był geniuszem wojennym.

Tywin postanowił ruszyć na spotkanie z Wilkiem i pomaszerował w górę Zielonych Wideł. Tam jego armia starła się z siłami Starków, Tywinowi udało się zwyciężyć i rozbić siły północne, zaraz po zwycięstwie doszła do niego szokująca wiadomość. Młody Wilk pozyskał sobie poparcie domu Freyów, przekroczył rzekę i ruszył z konnicą na Królobójce, a piechotę wysłał z lordem Roose Boltonem, aby odwróciła uwagę Tywina. Lannister rozkazał natychmiastowy marsz w górę rzeki, aby dotrzeć i wspomóc Jaimego. Kiedy jednak siły Tywina maszerowały na pomoc Jaimemu, on sam został wzięty do niewoli, a połowa jego sił została rozbita w bitwie w Szepczącym Lesie. Poza samym Jaimem do niewoli dostali się także trzej inni Lannisterowie. Młody Wilk następnie zaatakował siły Lannisterów oblegające Riverrun, w wyniku bitwy Obozów rozbił ich siły, uwolnił Edmure'a i odciął Lannisterów od zapatrzenia z Zachodu. W międzyczasie w stolicy lord Eddard, w zamian za ułaskawienie dla siebie i córki, przyznał się do winy i obwołał Joffreya królem. Choć Cersei obiecała Nedowi wolność, Joffrey rozkazał ściąć lorda Starka, a wyrok wykonano, co było beznadziejnym posunięciem. Do tej pory możliwość zawarcia pokoju z Północą wydawała się realna, jednak po ścięciu lorda wszystkie szanse na pokój zniknęły.

Lannisterowie znaleźli się w ciężkiej sytuacji, choć wcześniej byli blisko zwycięstwa, teraz byli blisko klęski. Lord Stannis Baratheon rozpoczął zbieranie swoich sił na Smoczej Skale i zagrażał stolicy, jego młodszy brat Renly Baratheon również koronował się na króla i zyskał poparcie lordów Burzy i Reach, dzięki czemu zyskał 100-tyś wielką armie. Siły Lannisterów w Dorzeczy zostały odcięte od lin zaopatrzenia z Królestwa Zachodu, a wszelkie szanse na pokój ze Starkami stały się zupełnie niemożliwe. Siły Jaimego zostały rozbite, on sam dostał się do niewoli, tym samym droga na Zachód stała otworem, ponieważ żadne siły nie zabezpieczały tego kierunku, a Młody Wilk koronował się na króla Północy i Dorzecza. Co gorsza król Joffrey był wyjątkowo niekompetentny i podejmował decyzje, które tylko szkodziły. Dlatego Tywin postanowił przeanalizować swoje plany, niedocenianie Robba kosztował go klęskę, tym razem zamierzał to zmienić. Zamiast walczyć z nim w otwartym polu, wycofał się do Harrenhal, a swojego kuzyna i szwagra ser Stafforda Lannistera wysłał do Lannisportu, aby zebrał nowe siły. Jego plany zakładały wzięcie młodego króla w kleszcze pomiędzy dwie wielkie armie. Tywin zrezygnował również z posady namiestnika i przekazał ją swemu synowi Tyrionowi, którego odesłał do stolicy, aby przygotował ją na odparcie ataku Baratheonów i kontrolował króla. Poza tym odesłanie Tyriona miało inne znaczenie, Tywin obawiał się o życie Jaimego, który po śmierci Eddarda mógł zostać poprostu zabity w odwecie, w tej sytuacji Tyrion jako jego syn był jedynym, który mógł kontynuować jego ród.

Wykonując polecenia swego ojca, Tyrion, teraz królewski namiestnik, przybywa do stolicy, pogrążonej w głodzie i niezadowoleniu. Po przybyciu na miejce Tyrion spotyka się ze swą siostrą, robi to wręcz demonstracyjnie, wkraczając do sali obrad małej rady. Cersei nie chce jednak oddać bratu jakiejkolwiek władzy i grozi mu uwięzieniem. Tyrion zdaje sobie jednak sprawę, że potrzebuje wsparcia swej siostry i decyduje się na podzielenie się władzą oraz informuje swą siostrę, że postara się uwolnić Jaimego. Cersei zezwala na objęcie urzędu namiestnika przez Tyriona. Pomimo pozorów oboje prowadzą wojnę, walcząc o wpływy i zyskując zwoleników.

Ponieważ Tyrion został wydziedziczony, Cersei jest kobietą, a Jaime królewskim gwardzistą, sprawa dziedzictwa jest niejasna. Tywin był skłonny uczynić swym spadkobiercą swego brata Kevana. Jednak ten zostaje zamordowany, jego najstarszy syn Lancel dołączył do Synów Wojownika, syn Willem został zabity, z prawnego punktu widzenia dziedzicem domu Lannister jest ostatni syn Kevana, Martyn, jednak sprawa wciąż jest niejasna, ponieważ zarówno Tyrion, jak i Jaime żyją. Z tego właśnie powodu niewiadomo, kto zostanie lordem Casterly Rock, Namiestnikiem Zachodu i Tarczą Lannisportu.

Lannisterowie podzielili się na dwie linie; jedną główną z Casterly Rock i drugą mniejszą, władającą Lannisportem. W czasie Wojny Pięciu Królów Lancel Lannister dostał w posiadanie Darry, przez co zapoczątkował linię Lannisterów z Darry.

Lannisterowie, ich nazwa sposób życia i władzy są prawdopodobnie zaczerpnięte od rodziny Lancsterów z Lancaster, rodu a potem dynastii władającej Anglią w XV wieku. Tron wywalczyli dzięki przewrotowi kiedy Henryk Lancaster zrzucił z tronu swego kuzyna Ryszarda II, i sam został królem. Rządy Lancasterów skończyły w trakcie wojny Dwóch Róż, kiedy Yorkowie ich kuzyni zrzucili ich z tronu, ostatecznie i Lancasterowie i Yorkowie wygaśli, a tron przejęli zwolnicy Lancasterów Tudorowie.

Lord Tywin Lannister - lord Casterly Rock, senior domu Lannisterów, Namiestnik Zachodu oraz Królewski Namiestnik. Jeden z najpotężniejszych ludzi w Westeros, najstarszy syn lorda Tytosa Lannistera i jego żony Jeyne Marbrand, mąż Joanny Lannister oraz ojciec Jaime'a, Cersei i Tyriona Lannisterów, wdowiec.

Tywin Lannister jest wyrachowanym, inteligentnym, politycznie przebiegłym i bezwzględnym człowiekiem. Poświęcił swoje życie aby dbać o reputację rodu Lannisterów, tak by jego dom zawsze był traktowany z szacunkiem i respektem. Jest świetnym i doświadczonym strategiem wojennym oraz politykiem.

Z wyglądu jest wysoki, szczupły i barczysty. Ma ponad pięćdziesiąt lat. Goli głowę na łyso, od kiedy zaczął tracić włosy, ale wciąż dba o swe krzaczaste blond bokobrody. Jego oczy są zielonego koloru, tak jak u większości Lannisterów. W czasie bitwy nosi długą, czerwoną zbroję zdo

Tywin jest najstarszym synem Tytosa Lannistera. Niewiele wiadomo o jego dzieciństwie, ale wpłynęło ono bardzo na jego obecną osobowość. Tywin był zmuszony oglądać swój potężny dom doprowadzony niemalże do ruiny przez działania jego ojca. Tytos był łagodnym i sympatycznym człowiekiem, ale o słabej woli i przede wszystkim - uczynnym. Udzielał wielu kredytów swoim chorążym, którzy robili co im się podoba, wyśmiewali swojego lorda lub otwarcie mu się przeciwstawiali. Być może najważniejszym momentem dla Tywina było uświadomienie sobie, co to jest władza, kiedy jego ojciec uwięził lorda Tarbecka (ze względu na jego nielojalność). Żona Tarbecka w zamian porwała i uwięziła trzech Lannisterów i zagroziła, że skrzywdzi ich, jeśli jej mąż nie zostanie uwolniony. Tywin radził ojcu wysłać lorda Tarbecka z powrotem do jego żony w trzech kawałkach; po jednym za każdego Lannistera. Tytos był jednak łagodniejszym człowiekiem i uległ żądaniom lady Tarback, co znacznie osłabiło pozycję domu Lannister.

Po śmierci swego ojca, który zginął w wyniku ataku serca, wspinając się po schodach aby zobaczyć się ze swoją kochanką, Tywin przejął tytuł Lorda Casterly Rock i Namiestnika Zachodu. Odziedziczył w spadku jedynie kłopoty; wielu lordów wyśmiewało jego ojca i otwarcie mu się sprzeciwiało, więc postawił sobie za zadanie odbudowę swego rodu. W tym celu postanowił być całkowicie bezwzględny; bardzo szybko podporządkował sobie lordów którym dał prosty wybór: albo się ugną pod jego wolą albo zginą. Z czasem potęga Tywina była tak wielka, że każdy na kontynencie musiał liczyć się z jego zdaniem. Pod jego rządami ziemie Zachodu stały się najbogatsze w Siedmiu Królestwach, a Tywin bardzo szybko zaczął to wykorzystywać. Przede wszystkim pamiętał urazę do Rodu Tarbecków, który tak bardzo upokorzył Lannisterów. Dodatkową zniewagą było to, że Ellyn Tarbeck otwarcie i bez ogródek śmiała się z małżeństwa siostry Tywina Genny Lannister z Emmonem Frey'em. W akcie zemsty rozkazał zabić wszystkich członków tego rodu i zniszczył ich zamek. Co więcej, senior rodu Reyenów wciąż jawnie drwił z Lannisterów, a ponieważ jego ród był bardzo bogaty i wpływowy, wybudował wspaniałą twierdzę, jeszcze większą niż Casterly Rock i sprzeciwił się Tywinowi. Ten w swoim gniewie zebrał armię i zniszczył zamek, zabijając wszystkich członków jego rodu i nie oszczędzając nawet jego dzieci. Pieśń Deszcze Castamere, traktująca o tych wydarzeniach, stała się hymnem Lannisterów. Po tym wszystkim już żaden chorąży nie sprzeciwił się rozkazom lorda Tywina.

Tywin równie okrutnie odniósł się do kochanki ojca, która ubierała szaty jego matki i żądała jej biżuterii. Rozkazał rozebrać ją do naga, płakać i przyznać się do złodziejstwa, a następnie wygnał ją z Zachodu.

Tywin poślubił swą kuzynkę lady Joannę Lannister, którą kochał ze szczerego serca. Razem z nią miał miał bliźnieta Cersei i Jaimego oraz syna Tyriona.

Z czasem król Aerys II Targaryen dostrzegł w Tywinie doskonałego, przebiegłego polityka i mianował go Królewskim Namiestnikiem. Tywin wykorzystywał swój urząd do osiągnięcia nie tylko celów Korony, ale również poprawy sytuacji swego rodu. Mówiono wtedy, że Siedmioma Królestwami włada tak naprawdę lord Tywin, a król Aerys jest tylko marionetką. Podczas gdy Tywin władał w stolicy, jego żona sprawowała pieczęć nad Zachodem. W 274 LA lady Joanna zmarła przy porodzie syna Tyriona, który okazał się karłem, co doprowadziło Tywina do załamania i znienawidzenia swego syna. Podczas porodu Tyriona w Casterly Rock gościła delegacja Domu Martellów z zadaniem zaręczenia księcia Oberyna Martella i jego siostry księżniczki Elii Martell z bliźniakami Tywina. Załamany lord nawet nie przyjął gości, zamiast tego wysłał swego brata Kevana Lannistera aby ten zajął się gośćmi. Kiedy nieco doszedł do siebie zaproponował Martellom zamiast Cersei i Jaimego Tyriona, co Martellowie uznali za zniewagę. Opuszczony przez żonę Tywin nigdy potem się nie ożenił, a jego brat Kevan stał się jego prawą ręką i zaufanym człowiekiem. Król Aerys obiecał Tywinowi, że jego najstarszy syn i dziedzic Rhaegar Targaryen poślubi Cersei Lannister. Oznaczało to, że Lannisterowie staną się drugim największym rodem w królestwie. Jednak Aerysa zaczynało już powoli dosięgać szaleństwo - dostrzegł to, ile władzy powierzył Tywinowi. Zerwał zaręczyny swego syna z Cersei i wydał go za Elię Martell oraz przyjął do Gwardii Królewskiej pierworodnego syna Tywina, Jaime'a. Związane z tą służbą przysięgi sprawiły, że młody Lannister nie mógł władać Zachodem.

Kiedy Jaime nie należał jeszcze do Gwardii, Tywin planował wydać go za Lysę Tully. Jednak ponieważ Jaime przywdział biały płaszcz, w zamian na jego miejsce zaproponował swego młodszego syna, karła Tyriona Lannistera. Lord Hoster Tully odmówił, swą decyzję argumentując tym, że jego córka potrzebuje całego mężczyzny. W ten sposób plany małżeństwa Tyriona spaliły na panewce.

Tywin miał kłopoty ze swym młodszym synem. Kiedy Tyrion i Jaime ocalili córkę zagrodnika, Tyshę, zakochany Tyrion poślubił ją i żył z nią dwa tygodnie. Gdy Tywin się o tym dowiedział, kazał ją pojmać i przyprowadzić swych synów. Jaimemu rozkazał kłamać, że Tysha jest zwykłą kurwą którą wynajął, aby Tyrion stał się mężczyzną. Jaime opowiedział więc fałszywą wersje wydarzeń, a Tywin nakazał strażnikom gwałcić Tyshę na oczach Tyriona. Kiedy ci z nią skończyli, dał Tyrionowi złotą monetę i rozkazał mu zrobić to samo mówiąc, że "Lannister jest cenniejszy". Po tym incydencie Tywin unieważnił małżeństwo Tyriona, zapłacił jednak za to wielką nienawiścią syna do swojej osoby.

Po uprowadzeniu Lyanny Stark i spaleniu żywcem jej ojca, Rickarda Starka, i brata, Brandona Starka, w królestwie wybuchła wojna domowa. Szalony król zażądał głowy następcy Rickarda, Eddarda Starka i młodego Lorda Końca Burzy, Roberta Baratheona. Jon Arryn, który opiekował się nimi, odmówił i wezwał swoje chorągwie do walki. Tywin wykorzystując byle pretekst zrzekł się urzędu królewskiego namiestnika i razem ze wszystkimi swoimi ludźmi oraz córką, Cersei Lannister, opuścił Królewską Przystań i wrócił do Casterly Rock. W stolicy pozostawił swego spadkobiercę Jaimego. Przez całą rebelię pozostał neutralny, aż do czasu, kiedy szala zwycięstwa zaczęła się przechylać na stronę rebeliantów.

Po bitwie nad Tridentem, gdzie poległ najstarszy syn Szalonego Króla, Rhaegar Targaryen i jego czterdziestotysięczna rozbita armia wycofywała się w nieładzie do stolicy, Tywin był pewien po czyjej stronie opowie się jego ród. Dodatkową chęcią działania była jego obawa, że rebelianci zabiją Jaimego, który przebywał w stolicy, lub co gorsza zostanie zabity z rozkazu Szalonego Króla. Tywin szybko zebrał dwanaście tysięcy żołnierzy i ruszył do stolicy. Kiedy dotarł do bram miasta, zaproponował że obroni je przed buntownikami. Chociaż król był ostrzegany przez Varysa, a nawet Jaimego, aby nie wpuszczał Tywina do miasta, Aerys posłuchał rady Wielkiego Maestra Pycelle'a (który był zaufanym człowiekiem Lannisterów). Król rozkazał otworzyć bramy stolicy, a armia Tywina złupiła miasto, mordując wszystkich, którzy stanęli im na drodze.

Aby potwierdzić swoją lojalność wobec Roberta, Tywin postanowił dać mu ciała dzieci Targayenów. Rozkazał swojemu chorążemu Gregorowi Clegane'owi oraz ser Amory'owi Lorchowi przynieść ciała dzieci, a tymczasem jego syn zabił Szalonego Króla. Kiedy Robert przybył do stolicy, u jego stóp złożono ciało zadźganej dziewczynki Rhaenys oraz chłopca Aegona z roztrzaskaną głową. Robert przyjął ten dowód lojalności, chociaż jego przyjaciel Eddard Stark namawiał go do ukarania Lannisterów. Robert posłuchał jednak Jona Arryna i wybaczył wszystko Lannisterom. Jaime został ułaskawiony, a przed Lannisterami otw

Po zakończeniu wojny, Tywin chciał aby jego córka poślubiła nowego króla. Robert odniósł się do tego bardzo niechętnie, ale w końcu uległ Jonowi Arrynowi, który ostrzegał go, że gdyby Viserys Targaryen spróbował wrócić, Tywin stanie po jego stronie w przypadku ślubu z jego córką. Po ślubie Cersei i Roberta, Lannisterowie stali się drugim największym rodem na kontynencie. Tym bardziej, że Cersei zaczęła wywierać duży wpływ na króla, który coraz bardziej pogrążał się w alkoholu i rozrywkach oraz coraz gęściej otaczali go Lannisterowie (na przykład jego giermkami zostali dwaj jego bratankowie, Lancel Lannister i Tyrek Lannister). Dzieci króla czuły większe przywiązanie do domu Lannisterów niż Baratheonów, a na dworze wciąż rezydował całkowicie lojalny wobec Lannisterów Wielki Maester Pycelle. Oprócz tego, w Czerwonej Twierdzy przebywała setka Czerwonych Płaszczy pod dowództwem kapitana Vylarra. Jaime wciąż służył w Gwardii, a większość członków Białych Płaszczy była bardziej lojalna wobec królowej niż króla.

Tywinowi nie udało się jednak odzyskać łańcucha namiestnika i jego miejsce zajął Jon Arryn.

Król Robert był zupełnie niedoświadczony w sprawach gospodarczych, a ze względu na to, że wydawał ogromne sumy pieniędzy na rozrywki, był zmuszony brać pożyczki od Lannisterów. Doszło do tego że korona była winna Domowi Lannisterów około 3 miliony złotych smoków.

Kiedy lord Pyke Balon Greyjoy wywołał bunt na Żelaznych Wyspach i koronował się na króla, Tywin zaczął zbierać swoją ogromną flotę, by wspomóc swego zięcia, króla Roberta. Szybko został zaskoczony przez braci Balona, Victariona Greyjoy'a i Eurona Greyjoy'a, którzy na czele swojej floty wpłynęli do portu w Lannisporcie i spalili flotę Lannisterów do ostatniej kotwicy, całkowicie eliminując ich z jakichkolwiek działań. Victarion osobiście podpalił okręt flagowy Tywna. Lannisterowie przez brak floty nie brali udziału w dalszej walce z rebeliantami, jednak udało im się uwięzić najmłodszego brata Balona, Aerona Greyjoy'a, który został zabrany do Casterly Rock i tam spędził w niewoli całą rebelię.

Kiedy Catelyn Stark porwała jego syna, Tyriona Lannistera, Tywin musiał zwołać swoje chorągwie aby jego ród nie stracił honoru. Jego siły zebrały się na Złotym Zębie, jednak ser Edmure Tully również zwołał swe chorągwie na przełęczy i uniemożliwił atak na Dorzecze. Jednak słabością Edmura było to, że był zbyt porywczy i chciał bronić każdego pasma swej ziemi i każdej swojej wsi. Tywin doskonale o tym wiedział i posłał ser Gregora Clegane'a, aby obszedł Złoty Ząb i uderzył na Dorzecze od tyłu tak, by spalić jak najwięcej ziemi. Strategia ta okazała się skuteczna i ser Edmure odprawił większość swoich chorągwi do obrony regionu, a jego uszczuploną armię łatwo było pokonać i Lannisterowie wkroczyli do Dorzecza.

Tywinowi jednak nie udało się uznać, że to dom Tullych złamał królewski pokój i winę za rozpętanie wojny ponieśli Lannisterowie. Królewski namiestnik, lord Eddard Stark uznał że Clegane jest bandytą i pozbawił go wszystkich tytułów oraz rozkazał zabić Górę, wysyłając do tego celu lorda Berica Dondarriona, by wymierzył mu sprawiedliwość. Po tym wysłał list do Tywina, w którym zażądał jego stawienia się przed królewskim sądem, by odpowiedział za zbrodnie swego chorążego. Jeśli nie uczyniłby tego w ciągu dwóch tygodni, zostałby ogłoszony nieprzyjacielem korony i zdrajcą.

Tywin jednak kontynuował działania wojenne. Pozwolił wejść na terytorium Zachodu i na ziemię Góry. Bericowi Dondarrionowi udało się przeżyć i wrócić do Dorzecza, gdzie kontynuował walkę przez całą Wojnę Pięciu Królów jako wódz Bractwa Bez Chorągwi.

Po tych wydarzeniach Tywin rozdzielił swoją armię - część oddał pod dowództwo swego syna, Jaime'a, który uciekł z Królewskiej Przystani, a jego zadaniem było oczyszczenie przełęczy na Złotym Zębie i otwarcie sobie drogi do Riverrun. Kiedy Jaime walczył na przełęczy, Tywin wziął pod dowództwo jeszcze większą armię i idąc Złoty Traktem wyminął armię Tullych i szybkim marszem ruszył w kierunku Harrenhal. Kiedy jego syn rozbił armię na przełęczy, Tywin wyruszył ku Riverrun. Tam starł się z wielką armią Edmure'a Tully'ego, rozgromił ją oraz rozpoczął oblężenie rodzinnego domu Tullych. Resztki armii lordów Dorzecza wycofały się do swoich posiadłości lub broniły twierdzy. Tymczasem Tywin razem ze swym bratem, ser Kevanem Lannisterem zajął zamek Raventree, który padł z powodu braku obrońców oraz twierdzę Harrenhal, którą z powodu braku ludzi opuściła lady Shella Whent, gdy ser Gregor spalił kilka posiadłości lordów Dorzecza.

Tywin całkowicie zignorował gromadzące się w Bliźniakach - siedzibie Rodu Frey - siły lorda Waldera Freya, gdyż, jak twierdził lord Frey, ruszy tylko kiedy będzie miał w tym interes. Do tego, Lannisterów z Freyami łączyły więzy krwi, gdyż siostra Tywina, Genna Lannister poślubiła ser Emmona Freya, drugiego syna lorda Waldera. Ser Cleos Frey, jego siostrzeniec, walczył w armii Lannisterów tak samo jak jego bracia, ser Lyonel Frey, Tion Frey i Walder Frey, którzy służyli jako giermkowie. Synowie Cleosa mieszkali na zachodzie. Przeciwko Lannisterom wystąpił jeszcze Ród Mallister, jednak był zdecydowanie za słaby aby samodzielnie cokolwiek zrobić. Tywin błędnie uznał, że wojna w Dorzeczu jest zakończona i swój wzrok skierował w kierunku północy, gdzie Robb Stark przekroczył Przesmyk i maszerował ze swymi chorągwiami.

W międzyczasie do Tywina dołącza jego syn Tyrion, który został uwolniony z Orlego Gniazda. Z początku Tywin chce mu powierzyć zadanie oczyszczenia tyłów z atakującym Bericem Dondarrionem oraz z Margiem Piperem i Karylem Vancem, jednak Tyrion przyprowadził ze sobą górskie klany z Doliny Arrynów, oraz informacje że Dom Arryn nie zamierza interweniować w wojnie. Tyrion ma zamiar sam zająć dolinę, jednak informacje o nadchodzących siłach Starka zmuszają Tywina do użycia ludzi Tyriona przeciwko Starkom.

W czasie narady ze swymi dowódcami, zwiadowcy armii Lannisterów pod dowództwem ser Addama Marbranda donieśli, że lord Walder Frey, którego Tywin uważał za niegroźnego i tchórzliwego, przyłączył się do Robba Starka, a ten prowadzi swych ludzi na południe. Tywin wpadł w spór ze swym synem, którego razem z dzikusami przydzielił do przedniej straży w nadchodzącej bitwie.

W dniu bitwy Tywin zajął miejsce na wzgórzu aby móc obserwować bitwę i objął dowództwo nad oddziałami odwodowymi. Dowództwo strażą przednią objął ser Gregor, a lewe skrzydło składało się z ludzi i najmniej zdyscyplinowanych żołnierzy. Według planu Tywina, tam właśnie miała się złamać linia i młody, porywczy Robb tam właśnie zaatakuje, a wtedy on i dowodzący środkowymi siłami Ser Kevan zmiażdżą jego siły. Tywin nie brał bezpośredniego udziału w bitwie i rozczarował się, ponieważ plemiona Tyriona wytrzymały napór. Lord Lannister już wtedy był przekonany, że osiągnął wielkie zwycięstwo, jednak został przechytrzony przez Starka, który wysłał tylko piechotę żeby odwróciła uwagę Tywina, a sam zebrał kawalerię i ruszył na odsiecz Riverrun. Dopiero potem do Tywina doszły wieści o wielkim zwycięstwie Robba w Szepczącym Lesie, całkowitym rozbiciu armii Jaimego i wzięcia go do niewoli.

Kiedy do Tywina doszła wiadomość, że jego wnuk ściął Eddarda Starka, stało się jasne, że zawarcie pokoju z północą jest niemożliwe. Ponadto Joffrey zaczął popełniać karygodne błędy, a Lannisterom zaczęli zagrażać Stannis Baratheon, który stacjonował na Smoczej Skale, i jego młodszy brat Renly Baratheon, który poprzez małżeństwo zdobył potęgę Wysogrodu i powolnym krokiem maszerował na stolicę. Tymczasem Robb Stark koronował się na króla północy, wziął do niewoli Jaime'a, rozbił jego armię i odciął Tywina od szlaku zaopatrzeniowego z Zachodu. Tywin wiedząc, że pozostanie na tej pozycji grozi wzięciem w kleszcze lub bitwą, zdecydował się na odwrót do Harrenhal, dając ser Gegorowi i ser Amory'emu Lorch'owi po 300 kawalerzystów razem z oddziałem Krwawych Komendantów Vargo Hoat'a i wydając im rozkaz spustoszenia Dorzecza. Wysłał również swego syna, Tyriona, razem z jego plemionami z doliny do Królewskiej Przystani, aby ten objął urząd Królewskiego Namiestnika i wziął w ryzy Joffrey'a oraz sprawdził lojalność małej rady i przygotował stolicę na atak któregoś z Baratheonów. Tywin opracował nowy plan, dzięki któremu miał pokonać Mlodego Wilka. Wysłał swego kuzyna Steffona Lannistera do Lannisportu, aby ten zebrał jeszcze jedną armię Lannisterów i ruszył w kierunku przełęczy Złotego Zębu. Dzięki temu Robb znalazłby się w potrzasku, pomiędzy Tywinem a Stefforem.

Kiedy Tywin pozostawał w Harenhal armia Młodego Wilka zaczynała się kurczyć gdyż lordowie Dorzecza chcieli bronić swoich ziem. Aby temu zapobiec Robb postanowił ruszyć do ataku, jednak nie na Tywina, gdyż szturmowanie Harrenhal zakończyło by się klęską, lecz na Królestwo Zachodu aby rozbić siły Steffona. Bezpośrednie zagrożenie ziemi Lannisterów miało skłonić Tywina do obrony swoich włości i stawienia się na polu przeciwko Młodemu Wilkowi.

Młody Wilk zaatakował i rozbił siły nowej armii Lannisterów w bitwie pod Oxcross, a ser Steffon Lannister zginął zabity przez lorda Rickarda Karstarka. Młodemu Wilkowi udało się ominąć twierdze Ashemark i rozbić siły Steffona, a potem zawrócił i zdobył twierdzę, wciąż kontynuując marsz dalej w głąb zachodu. Nad rozproszonymi armiami Lannisterów dowództwo przejął syn Steffona, znacznie bardzie uzdolniony i doświadczony ser Daven Lannister. Plan Robba Starka, po części się udał i jak słusznie spodziewał się udało mu się sprowokować Tywina i ten wyruszył na zachód, zamierzał jednak przeprowadzić swą armie przez Dorzecze. Nieświadomy jednak planów siostrzeńca ser Edmure Tully zatrzymał Tywina w bitwę o Kamienny Młyn, a opór wojsk Północy był tak silny że Tywin musiał zatrzymać się na dłuży czas. Wtedy też doszły do niego wieści że Stannis Baratheon, po śmierci Renlyego Baratheona, przejął cześć chorążych z Końca Burzy oraz niewielką cześć armii Reach i poprowadził wojska na stolice aby ją zdobyć. Tymczasem jego syn, Tyrion Lannister, pełniący obowiązki królewskiego namiestnika, zawarł nowe sojusze: jeden z Domem Martell, z którym szczerze się nienawidzili, zaś warunkami pokoju była śmierć zabójców Elii Martell i jej dzieci, kilka zamków na pograniczu, miejsce w małej radzie oraz ślub Myrcelli Baratheon z najmłodszym synem księcia Dorana, księciem Trystanem Martell. Na takich warunkach książę Doran Martell niechętnie przystał do Lannisterów oraz zawarł sojusz z Domem Tyrell, który po śmierci Renlyego nie przyłączył się do Stannisa. W zamian za ziemie Florentów, małżeństwo Joffreya I Baratheona i wdowy po Renlym Margaery Tyrell, wstąpienie do Gwardii Królewskiej Lorasa Tyrella oraz miejsce w małej radzie, lord Mace Tyrell zgodził się przystać do sprawy króla Joffreya. Tywin postanowił pośpieszyć na ratunek stolicy, po drodze łącząc się z armią Tyrellów pod wodzą ser Garlana Tyrella.

Po połączeniu się z siłami Tyrellów, Tywin popędził jak najszybciej na stolice, która trzymała się ostatkiem sił dzięki Tyrionowi. Poprowadził on ludzi za mury i zatrzymał ludzi Stannisa. Ludzie Tyrellów i Lannisterów zaatakowali niespodziewających się ataku ludzi Stannisa od tyłu i z boków. Istotne było również to, że ser Garlan przebrał się w zbroje króla Renlyego, co spowodowało że żołnierze Stannisa uznali go za "Ducha Renly'ego". Garlan przybył zemścić się za śmierć swego brata i większość z jego ludzi przeszła na stronę Joffreya. Siły Lannisterów i Tyrellów rozbiły armie Stannisa w puch, jednak jemu samemu i około 1500 ludziom udało się uciec na okręty Lyseńskich piratów i wycofać się z pola bitwy.

Po bitwie Tywin odebrał łańcuch namiestnika swemu synowi, który został ciężko raniony w bitwie, odebrał także uroczyste podziękowanie od króla i otrzymał tytuł "Zbawcy Miasta". Dotrzymał słowa i oddał miejsce w radzie Mace'owi Tyrellowi, mianując również ludzi których zażądał, lord Mathisa Rowana jako doradce i lorda Paxtera Redwynea jako starszego nad okrętami. Po odebraniu łańcuch Tyrionowi wo gule nie odwiedził rannego syna, ponieważ Tyrion wiele zrobił dla swego rodu udał się do ojca i porprosił o nagrodę, a tą nagrodą miało być Casterly Rock które zgodnie z prawem mu się należało, jednak wściekły ojciec odmówił twierdząc że nie pozwoli aby Tyrion zamienił Casterly Rock w burdel, jednak zobowiązał się że dostanie ziemi i żonę za swe zasługi. Choć Stannis poniósł klęskę wciąż panował dla Smoczą Skałą i Końcem Burzy i nadal był przeciwny rządom Joffreya, choć utracił prawie wszystkich ludzi ponieważ lordowie z Krainy Burzy przeszli na stronę Joffreya, Tywin postanowił wyruszać na Smoczą Skałe zaraz po zaślubinach wnuka. Tywin i Korona uznali również że Dom Florent zdradził i ogłoszono ich wszystkich zdrajcami i odebrano ich ziemi i zamek Jasną Wodę. Pełniący obowiązki królewskiego namiestnika lord Alester Florent, zaproponował Tywioniwi pokój, w zamian za pokój, rzeczenie się praw do tronu Stannisa i wycofać wszystkie pogłoski na tema Joffreya, w zamian za to miał zachować domenę lorda Smoczej Skały i Końca Burzy, aby przypieczętować pokój miał odbyć się ślub młodszego brata Joffreya Tommena Baratheona z jedyną córką i dziedziczką Stannisa Shireen Baratheon. Jednak lord Tywin najprawdopodobniej odmówił. Zyskując poparcie Tyrellów, zyskał również siły do walki z Młodym Wilkiem, armia Tyrellów prowadzona przez lorda Randylla Tarly'ego zaatakowała i rozbił siły Północy i Dorzecza pod Duskendale.

Tym czasem Młody Wilki stracił poparcie Freyów ponieważ poślubił Jeyne Westerling, ponieważ już nie było sensu siedzenie na zachodzie wrócił do Dorzecza, razem ze swą nową żoną co rozwścieczyło Freyów. Tywin nawiązał kontakt z lordem Walderem Freyem i zaoferował sojusz, uniewinnienie, małżeństwa i ziemie w zamian za pozbycie się Młodego Wika który dążył do odzyskania Freyów, nawiązał również kontakt z matką Jeyne Westerling, lady Sybellą Spicer, w zamia za to aby nie dopuściła aby Młody Wilk spłodził potomka, córki Sybelli miału poślubić lordów i dziedziców, a najstarszy syn lady Sybelly ser Raynald Westerling miał dostać żonę z Casterly Rock, jednak lord Tywni nie wspomniał że tą dziewczynką jest Joy Hill, jego nieślubna bratanica. Tywnowi udało się również uzyskać wsparcie Boltonów, lord Roose Bolton przyłączył się do spisku Freyów, w zamian za jego pomoc miał zostać lordem Winterfell i Namiestnikiem Północy, jego nieślubny syn zostać zalegalizowany, oraz otrzymać Aryę Stark (tak naprawdę Jeyne Poole), która miała zapewnić Boltonom prawa do północy, jednak Tywin nie chciał, aby Winterfell przeszło w ręce Roosa na stałe i dla tego ułożył inny plan. Boltonowie mieli walczyć z chorążymi Starków, aż ci będą skłoni do uznania nowego lorda i króla, co do władzy nad Północą miał zupełnie inne plany.