Przy pomocy Starszego Nad Monetą, lorda Petyra Baelisha, Tywin dowiedział się o spisku swych sojuszników Tyrellów, którzy zamierzali wydać Sanse Stark za dziedzica Wysogrodu, Willasa Tyrella. Po śmierci braci Młodego Wilka Sansa stała się jego dziedziczką i bramą do Północy. Jasne było, że rody z Północy zawsze pójdą za krwią Starków nawet w linii żeńskiej. ślub Willasa i Sansy sprawiłby, że Wintwerfell przeszłoby w strefę wpływów Tyrellów, na co Tywin nie mógł się zgodzić, dlatego był zmuszony przyspieszyć swe plany. Tywin zamierzał pozbyć się zagrożenia z Północy i jeszcze wynagrodzić swego syna Tyriona, dlatego zorganizował przygotowania do śluby Tyriona i Sansy w tajemnicy, bez zaręczyn, a ślub się odbył pomimo sprzeciwu obu stron. Małżeństwo to miało doprowadzić do przejęcia Winterfell i Północy przez ród Lannisterów. Lord Tywin zamierzał również pozbyć się z dworu swej córki Cersei (która mogła wszystko co zbudował zaprzepaścić), zamierzał wydać ją za jakiego sojuszniczego lorda. Na początku planował wydać ją za dziedzica Wysogrodu Willasa, jednak Tyrellowie odmówili. Kolejnym krokiem Tywina było wyłączenie Doliny Arrynów z zagrożenia oraz przywrócenie jej pod panowanie Żelaznego Tronu, lady wdowa-regentka Lysa Arryn sprawująca władze w imieniu jej syna lorda Roberta Arryna, poszukiwała nowego męża. Tywin (pomimo że nie ufał Littlefingerowi), zezwolił na ślub lorda Petyra Baelisha i lady Lysy, ponieważ Baelish miał wielki wpływ na nią i w zamian za to, że Arrynowie ponownie złożą przysięgę lojalności względem Żelaznego Tronu, przywrócił lordowi Robertowi domenę Namiestnika Wschodu.

Tywin umierając pozostawił ród Lannisterów w ogromnych kłopotach. Tyrion został wygnany, Jaime jest Królewskim Gwardzistą i nie może dziedziczyć tytułów i ziem, a Cersei jest kobietą, dlatego też nie wiadomo, kto zostanie seniorem domu Lannisterów.

Tywin jest najstarszym synem Tytosa i jego żony Jeyne Marbrand. Miał trzech braci: Kevana Lannistera, Tygetta Lannistera, Geriona Lannistera i jedną siostrę, Gennę Lannister, spowinowaconą z Rodem Freyów. W stosunkach ze swoim rodzeństwem Tywinowi układało się dobrze i o wiele lepiej niż ze swymi dziećmi. Był nawet skłonny do tego, aby dziedzicem rodu uznać swego brata Kevana. Co do swoich licznych bratanków, bratanic, siostrzenic i siostrzeńców, traktował ich zimno, lecz uprzejmie - jak lannisterski kapitał, który trzeba dobrze zainwestować.

Tywin poślubił swoją kuzynkę, Joannę Lannister. Ich małżeństwo było bardzo szczęśliwe, a ich pierwsze dzieci były bliźniętami dwujajowymi - Cersei i Jaime. Joanna zmarła jednak po urodzeniu Tyriona. Tywin go nienawidzi, ze względu na jego kalectwo i obwinia go za spowodowanie śmierci lady Joanny, podczas gdy wydawała go na świat. Z kolei, gdy u Jaime'a zdiagnozowano trudności w uczeniu się, a maester przewidywał, że chłopiec nigdy nie nauczy się czytać, Tywin siedział z synem przez cztery godziny dziennie, aż ten pokonał problemy z literami przenoszącymi się w jego umyśle. Śmierć żony wywołała duży uszczerbek na jego psychice i z tego powodu nigdy więcej się nie ożenił.

• Bardzo rzadko się uśmiechał.
• Na jego pogrzebie zauważono, że jego wyraz twarzy przypomina uśmiech.

Ser Jaime Lannister - znany jako Królobójca, drugie dziecko i pierworodny syn lorda Tywina Lannistera z Casterly Rock i jego żony, lady Joanny. W wieku piętnastu lat wstąpił do Gwardii Królewskiej króla Aerysa II Targaryena, tym samym zostając jej najmłodszym członkiem w historii. Zdobył obraźliwe przezwisko "Królobójca", kiedy zdradził i zabił Szalonego Króla u kresu Rebelii Roberta. Przez większość swojego życia, Jaime był w sekretnym, kazirodczym związku ze swoją siostrą bliźniaczką, Cersei. To on jest ojcem trójki jej dzieci: Joffreya, Myrcelli i Tommena, a kraina wierzy, że są one prawowitymi dziećmi Roberta Baratheona. Lord Dowódca Gwardii Królewskiej oraz (tylko z nominacji) Namiestnik Wschodu. W Nawałnicy Mieczy, Jaime staje się postacią POV. W serialu jest on grany przez aktora Nikolaja Coster-Waldau.

Jaime jest urodzonym wojownikiem, a większość jego umiejętności ogranicza się do sztuki wojennej. Nie interesuje się polityką ani intrygami; sam przyznaje, że tylko podczas walki czuje, że żyje. Jego wygląd jest typowy dla Lannisterów; ma jasne, zielone oczy i złote włosy. Uważany jest za bardzo przystojnego. Ubiera się na biało, jak każdy członek Gwardii Królewskiej na służbie, ale nosi także swoje rodowe kolory i charakterystyczny, pozłacany pancerz oraz hełm w kształcie głowy lwa.

Na początku serii, Jaime jawi się jako arogancki, niemoralny i niehonorowy, podobnie jak jego siostra bliźniaczka Cersei. Z czasem jednak zmienia się, a na jego postawę wpływa długotrwałe uwięzienie oraz towarzystwo Brienne, surowo przestrzegającej kodeksu honorowego.

Przez swoje czyny z przeszłości, ma tak złą reputację, iż wszystko co mówi, jest zwykle odbierane w najgorszy z możliwych sposobów. Jego bezceremonialne żarty traktowane są przez innych jako poważne zagrożenie. Ma dwojaki stosunek do honoru; złożył śluby jako członek Gwardii Królewskiej, ale gdy są one sprzeczne z jego interesem, łamie je, nie bacząc na konsekwencje.

Jaime jest najstarszym synem lady Joanny i lorda Tywina Lannistera, głowy domu Lannisterów oraz najbogatszego człowieka w Siedmiu Królestwach, urodził się w siedzibie swego ojca Casterly Rock w 266 LA, razem ze swą bliźniacza siostrą Cersei. Wraz ze swoja siostrą Cersei byli nierozłączni w ich wczesnym dzieciństwie. Spotykali się w tajemnicy - w kontekście seksualnym. Podczas jednego z takich spotkań, zostali przyłapani przez pracownika, który poinformował ich matkę. Sypialnia Jaime'a została natychmiast przeniesiona na drugą stronę zamku, a bliźniakom zabroniono tego typu kontaktów.

W wieku dziewięciu lat, Jaime stracił matkę, która zmarła po urodzeniu Tyriona. Mimo, że Tyrion jest karłem i spotyka się z niechęcią wiekszości obywateli królestwa, Jaime zdaje się traktować go z życzliwością i szacunkiem w przeciwieństwie do Cersei i Tywina.

W wieku jedenastu lat, Jaime został wysłany do Crakehall jako giermek starego lorda Sumnera Crakehalla, razem z Merrettem Freyem. Dwa lata później, jeszcze jako giermek, wygrał swój pierwszy turniej.

W wieku piętnastu lat, Jaime wziął udział w kampanii przeciwko Braciom z Królewskiego Lasu, w której uratował lorda Crakehalla. Został pasowany na rycerza na polu bitwy przez ser Arthura Dayne'a.

Po powrocie do Casterly Rock, zatrzymał się w Królewskiej Przystani, aby odwiedzić swoją siostrę, z którą nie widział się od lat. To tam Cersei powiedziała mu, że lord Tywin planuje ożenić go z Lysą Tully, drugą córką lorda Hostera Tully'ego z Riverrun. Cersei zasugerowała, żeby Jaime dołączył do Gwardii Królewskiej, zastępując zmarłego niedawno ser Harlana Grandisona, aby być blisko niej i uwolnić się od niechcianego małżeństwa z Lysą. Po namiętnej nocy, Jaime zgodził się na plan siostry, choć oboje zdawali sobie sprawę, że ich ojciec nie będzie zadowolony. Dokonali niezbędnych uzgodnień i w ciągu najbliższych miesięcy Jaime otrzymał wiadomość w Casterly Rock, że został wybrany do Gwardii Królewskiej.

Miesiąc później Jaime został podniesiony do rangi rycerza Gwardii Królewskiej przez Lorda Dowódcę ser Gerolda Hightowera w ceremonii podczas turnieju w Harrenhal, czyniąc go najmłodszym rycerzem Gwardii w historii. Tej nocy jednak, król Aerys wysłał go do Królewskiej Przystani by stał na straży królowej Rhaelli i księcia Viserysa, pozbawiając go szansy na udział w turnieju lorda Whenta. Jaime zdał sobie wtedy sprawę, że król wybrał go do Gwardii Królewskiej by zrobić na złość lordowi Tywinowi (o którego Aerys był chorobliwie zazdrosny) i okraść go z jego spadkobiercy. Ponadto, plan nie zbliżył do siebie bliźniaków, tak jak to planowali - lord Tywin, wściekły z powodu zaistniałych wydarzeń, uznał je jako pretekst do zrezygnowania z posady Królewskiego Namiestnika i wrócił z Cersei do Casterly Rock. Jaime pozostał w stolicy, służąc królowi.

W okresie gdy Jaime wstąpił do Gwardii Królewskiej, szaleństwo i okrucieństwo Aerysa stawało się coraz bardziej widoczne. Pewnej nocy, on i ser Jon Darry pełnili wartę na zewnątrz sypialni królowej Rhaelli, podczas gdy Aerys ją gwałcił. Jaime powiedział Darry'emu że przysięgali chronić królową, na co Darry odpowiedział, że owszem, ale nie przed nim. Podobnie zareagował na śmierć Brandona i Rickarda Starków, lecz ser Gerold Hightower, przypomniał mu, że przysiągł chronić króla i nie oceniać go. Jaime radził sobie z okrucieństwem Aerysa na swój sposób (zamykał się w sobie) i swoje rady przekazał Brienne (kiedy Vargo Hoat rozważał jej gwałt) i Tommenowi (gdy malec nie mógł wytrzymać smrodu spowodowanego gniciem ciała lorda Tywina w trakcie jego pogrzebu). Uważał to za sposób radzenia sobie z brutalną rzeczywistoscią.

W trakcie Rebelii, Aerys nie pozwolił Jaime'mu dołączyć do wojsk królewskich i rozkazał mu zostać w Królewskiej Przystani, gdyż chciał go wykorzystać jako potencjalnego zakładnika (Lord Tywin Lannister nie opowiedział się jeszcze po żadnej ze stron konfliktu). Aerys powołał kilku Namiestników w czasie wojny, ale nigdy nie poprosił Tywina o powrót na starą posadę. Ostatecznie Jaime został jedynym Białym Płaszczem w stolicy.

Po Bitwie Dzwonów, stało się oczywiste dla Aerysa, że buntownicy mogą wygrać, a Królewska Przystań może zostać utracona. Aerys wraz ze swoim głównym piromantą opracował plan rozmieszczenia dzbanów dzikiego ognia w strategicznych miejscach miasta. Król bowiem wolał spalić całe miasto do gołej ziemi niż oddać je w ręce Roberta. Jego nowy namiestnik, lord Qarlton Chelsted, który został wyniesiony na stanowisko po wygnaniu obu poprzednich namiestników (lorda Owena Merryweathera i Jona Conningtona), w proteście rzucił swoim łańcuchem namiestnika o ziemię tym samym rezygnując ze stanowiska. Aerys spalił go za to żywcem, a swym namiestnikiem ustanowił piromantę, Rossarta. Jaime obserwował wszystkie te zdarzenia, strzeżąc króla i dochowując jego tajemnic.

Kiedy książę Rhaegar opuścił Czerwoną Twierdzę i udał się nad Trident, Jaime błagał go by wziął go ze sobą, a ser Barristan Selmy lub ser Jon Darry chroniłby króla. Rhaegar odrzucił sugestię, przyznając, że król Aerys chciał zachować Jaime'go blisko, bo bał się Tywina Lannistera bardziej niż ktokolwiek inny. Jednak obiecał złemu i rozczarowanemu Jaime'owi, że zmieni się to po powrocie z pola bitwy. Ale Rhaegar zginął w bitwie nad Tridentem, jego armia została pokonana i zwyciężyli rebelianci. Aerys natomiast wysłał swą ciężarną królową i syna Viserysa na Smoczą Skałę.

Po bitwie nad Tridentem, lord Tywin wreszcie wezwał swoje sztandary i ruszył z Casterly Rock. Jego główną obawą było to, że jego syn był w rękach króla Aerysa i że może on w obliczu porażki zabić Jaime'a. Lannisterskie armie przybyły pod bramy Królewskiej Przystani, błagając o wejście. Choć Varys nazwał lorda Tywina zdrajcą, król Aerys posłuchał Wielkiego Maestra Pycelle'a, który powiedział mu, że lord Tywin pojawił się by go bronić oraz zasugerował by otworzyć wrota dla jego armii. Gdy tylko znalazła się wewnątrz miasta, Tywin rozpoczął oblężenie stolicy.

Jako jedyny rycerz Gwardii Królewskiej pozostający w Królewskiej Przystani, Jaime odpowiedzialny był za obronę Czerwonej Twierdzy. Wiedząc, że nie ma szans, by obronić zamek, wysłał posłańca do króla z prośbą o dopuszczenie do petraktacji z napastnikami. Posłaniec wrócił z rozkazem aby Jaime przyniósł królowi głowę lorda Tywina, by udowodnić, że on sam nie jest zdrajcą. Został również poinformowany że z królem przebywa Rossart, co potwierdziło przypuszczenia Jaime'go, że Szalony Król zamierza niedługo wysadzić stolicę w powietrze.

Jaime udał się do sali tronowej. Po drodze natknął się na Rossarta, przebranego za zwykłego żołnierza. Jaime go zaatakował. Piromanta próbował się bronić, ale nie miał szans przeciwko doświadczonemu rycerzowi i zginął od jego miecza. Potem Jaime zakradł się do sali tronowej i znalazł przechadzającego się po niej samotnie Aerysa. Gdy król zobaczył krew na mieczu Jaime'a, zażądał odowiedzi, czy jest to krew lorda Tywina i ponownie rozkazał jego zabicie, inaczej rycerz zostanie spalony wraz z innymi zdrajcami. Powiedział Jaime'owi, że Rossart jest w drodze by zgotować wrogom ciepłe powitanie i ponowił pytanie, czyja krew znajduje się na jego mieczu. Jaime odpowiedział, że Rossarta. Król stał przerażony i w szoku, po czym stracił kontrolę nad własnym ciałem, zanieczyszczając się. Po chwili odwrócił się i pobiegł w stronę Żelaznego Tronu. Jaime zatrzymał go na schodach. Szalony Król 'zakwiczał jak świnia', gdy Jaime zabił go jednym cięciem w poprzek gardła, tym samym uniemożliwiając mu wydanie rozkazu spalenia miasta innym piromantom.

Ludzie lorda Tywina, prowadzeni przez ser Elysa Westerlinga i lorda Rolanda Crakehalla, wpadli do sali tronowej, w czasie gdy Jaime zabijał króla, co zniszczyło szansę rycerza na oddalenie się. Jaime powiedział im, aby poinformować wszystkich, którzy wciąż walczą, że król nie żyje i oszczędzić każdego kto się poddał. Lord Crakehall zapytał, czy powinien zostać ogłoszony nowy król, sugerując, że może to być Robert Baratheon, lord Tywin lub nowy Targaryen. Jaime zastanawiał się przez chwilę nad możliwością wyboru Viserysa Targaryena lub Aegona, syna Rhaegara jako nowego króla z lordem Tywinem jako namiestnikiem, ale szybko zdał sobie sprawę, że obaj chłopcy są z krwi Aerysa, co znaczy że posiadają skłonność do szaleństwa. Jaime stwierdził, że mu wszystko jedno. Potem usiadł na Żelaznym Tronie, czekając na nowego króla. Tak siedzącego znalazł go lord Eddard Stark, gdy wpadł do sali ze swoimi ludźmi by zdobyć tron dla Roberta Baratheona.

W kolejnych dniach, Jaime potajemnie ścigał i zabił dwóch innych piromantów zaangażowanych w plan Aerysa: Belisa i Garigusa. Chociaż Eddard Stark naciskał na Roberta by odebrać mu biały płaszcz argumentując, że Jaime za to co zrobił, powinien przynajmniej dołączyć do Nocnej Straży, Robert usłuchał Jona Arryna i Jaime został ułaskawiony przez króla Roberta. Wraz z ser Barristanem Selmym, nadal służył w Gwardii Królewskiej. Robert przezwał go również Królobójcą.

Chociaż Westeros drwi z jego zdrady, Jaime uważa, że ​​zabójstwo Aerysa za swój najlepszy uczynek. Jego prawdziwa motywacja do zabicia króla Aerysa pozostaje dla wszystkich nieznana.

Po koronacji Roberta, Jaime nadał służył w Gwardii Królewskiej, ochraniając nowego króla. Jego siostra poślubiła Roberta, czuła się nim jednak rozczarowana i rodzeństwo wciąż kontynuowało swój kazirodczy związek. W jego wyniku narodziła się trójka dzieci (oficjalnie uznawanych za dzieci króla):Joffrey, Myrcella i Tommen.

Podczas wyprawy do Casterly Rock razem ze swym bratem Tyrionem uratował córkę zagrodnika, Tyshę. Jaime uznał, że to zniewaga napadać tak blisko domu Lannisterów i ruszył za bandytami, kiedy jego brat Tyrion zajął się Tyshą. W czasie kiedy Jaime polował na bandytów, zakochany Tyrion poślubił Tyshę i żył z nią przez dwa tygodnie, do czasu kiedy nie dowiedział się o tym lord Tywin. Rozkazał on sprowadzić Tyshę, Tyriona i Jaime'a, którego zmusił do kłamania przed Tyrionem, że Tysha to zwykła, wynajęta dla Tyriona dziwka. Tywin rozkazuje zgwałcić Tyshę na oczach Tyriona i unieważnia jego małżeństwo.

W czasie rozpoczęcia sagi Jaime, podróżuje razem z siostrą, bratem i swym król Robertem do Winterfell, po śmierci Królewskiego Namiestnika Jon Arryna, (którego otruła żona lorda Arryna) król Robert podróżuje na północ aby złożyć ofertę Eddardowi Starkowi aby ten objął posadę Namiestnika.

• Jaime brał udział w turnieju w Lannisporcie, na cześć zdławienia rebelii Greyjoyów, został tam pokonany przez lorda Wyspy Niedźwiedziej Joraha Mormonta.

Tyrion Lannister (zwany karłem lub krasnalem) - trzecie dziecko i drugi syn lorda Tywina Lannistera i lady Joanny, jego kuzynki. Mąż Sansy Stark. Prawowity lord Casterly Rock.

Tyrion jest jedną z głównych postaci POV we wszystkich tomach sagi (poza Ucztą dla Wron).

Tyrion jest karłem wzrostu ośmioletniego chłopca. W chwili rozpoczęcia sagi ma około dwudziestu pięciu lat. Posiada włosy zarówno czarne, jak i blond oraz brodę tych samych kolorów. Z powodu krótkich nóg karzeł ma kaczkowaty chód. Jego czoło jest nieproporcjonalnie wysunięte do przodu, oczy są różnokolorowe, jedno zielone, drugie czarne. W Bitwie nad Czarnym Nurtem Tyrion stracił część nosa, a na twarzy została mu szpecąca blizna. 

Mimo że większość ludzi twierdzi inaczej, Tyrion nie jest złym człowiekiem, chociaż zatwardziałym ateistą. Jego największą wadą jest uzależnienie od kobiet i alkoholu. Potrafi współczuć innym ludziom, szczególnie wyrzutkom, ktorym sam jest. Nie jest wojownikiem, ale w razie konieczności zdobywa się na wielkie męstwo. Fizyczną deformację karzeł nadrabia bystrością umysłu. Jest sprytny i mądry, czego większość ludzi się po nim nie spodziewa, więc by zachować tę przewagę, ukrywa to przed nieznajomymi. Po swoim ojcu odziedziczył talent do strategii wojennej. Tyrion posiada też dar oratorski; zdołał namówić żołnierzy Ogara do ponownego wyjścia poza mury Królewskiej Przystani w czasie Bitwy nad Czarnym Nurtem. Jego kalectwo było przyczyną wielu upokorzeń, których doznał także od swojej rodziny. Jego stosunki z Jaime'em układały się poprawnie, ale Cersei i Tywin go nienawidzili. Tyrion często wspomina, że jego największym marzeniem, obok posiadania smoka i bycia wysokim, jest zabicie siostry. 

Tyrion Lannister przyszedł na świat 274 LA w Casterly Rock, jako trzecie dziecko i drugi syn lorda Tywina i lady Joanny.

Lady Joanna, matka Tyriona, zmarła w czasie porodu, zraził on więc swojego ojca już samym swoim istnieniem oraz tym, że był karłem. W wieku trzynastu lat chłopak przeżył pierwszą miłość z Tyshą, córką zagrodnika. Kiedy razem ze swym starszym bratem Jaimem podróżowali do Casterly Rock, natknęli się na dwóch bandytów atakujących dziewczynę, Jaime przepędził bandytów i razem z Tyrionem wyciągnęli od niej wersje zdarzeń. Tysha córka zagrodnika została przez nich zaatakowana. Jaime uznał do za osobistą zniewagę, ponieważ ośmielili się atakować tak blisko domu Lannisterów, sam ruszył w pościg z zamiarem ukarania ich, tymczasem Tyrion miał się zająć Tyshą. Tyrion zabrał ją do karczmy, zakochał się w niej i spędzili razem noc. Tyrion znalazł pijanego septoma i zażądał ślubu. Po ślubie Tyrion kupił dom Tyshe i ukrywał ją przez dwa tygodnie bawiąc się w męża i zonę. Po tygodniu lord Tywin dowiedział się o małżeństwie Tyriona, kazał sprowadzić do siebie obu synów i Tyshę, Jaimemu rozkazał kłamać, że Tysha była wynajętą przez niego dziwką, gdyż uznał, że najwyższy czas, aby Tyrion stał się mężczyzną. Potem Tywin i oddał Tyshę strażnikom i kazał patrzeć na to Tyrionowi. Tywin płacił jej po jednej srebrnej monecie za każdego, na końcu, gdy strażnicy z nią skończyli, Tywin dał złotą monetę Tyrionowi i rozkazał i jemu się z nią zabawić mówiąc, Lannister jest wart więcej. Po tym wydarzeniu ślub Tyriona i Tyshy został unieważniony, Tyrion znienawidził swego ojca, jednak zachował względem niego posłuszeństwo.  

Kiedy Jaime wstąpił do Gwardii Królewskiej, plany Tywina związane z jego ślubem z Lysą Tully spaliły na panewce. Lord Tywin zaproponował więc, że to Tyrion poślubi Lysę, jednak lord Hoster Tully odpowiedział, że jego córka potrzebuje 'całego' mężczyzny.

Tywin proponował małżeństwo Tyriona kilku rodom: Hightower'om, Royce'om, Martell'om i Florent'om. Wszystkie rody odrzuciły tę propozycję. Z powodu swego kalectwa karzeł pozostał kawalerem do dwudziestego ósmego roku życia.

Kiedy Tyrion osiągnął wiek szesnastu lat, został wysłany w podroż po dziewięciu Wolnych Miastach. Po jego powrocie ojciec przydzielił mu urząd zarządcy kanałów Casterly Rock.  

Jako brat królowej towarzyszył Robertowi w czasie podróży na Północ. W czasie uczty chcąc zaczerpnąć świeżego powietrza, znalazł Jona Snowa bękarta lorda Eddarda Starka, z którym rozmawia i udziela paru rad.

Tyrionowi było szkoda syna lorda Starka, Brana, który spadł z wieży (w rzeczywistości zrzucił go jego brat). W drodze na śniadanie policzkuje i karci swego siostrzeńca, Joffrey'a, za nieodpowiednie zachowanie oraz niezłożenie kondolencji z powodu wypadku Brana. Na śniadaniu informuje swoje rodzeństwo, że zamierza zwiedzić Mur i że Bran może wyzdrowieć, oraz że chciałby aby wyzdrowiał, gdyż jest ciekaw, co maly powie na temat swojego wypadku.  

Kiedy król wraca do stolicy, Tyrion udaje się na Mur razem z bratem lorda Eddarda, Benjenem Starkiem i z bękartem Eddarda, Jonem Snowem. W czasie podroży Tyrion udziela Jonowi wielu życiowych rad i uświadamia go, czym naprawdę jest Nocna Straż, czym go uraża. Chce go przeprosić, jednak w tym czasie rzuca się na niego wilkor Jona, Duch. Jon odwołuje wilkora i razem wracają do obozu.  

Na Murze był podejmowany wyjątkowo gościnnie przez Lorda Dowódcę Jeora Mormonta, gdyż ten liczył na jego pomoc dla Nocnej Straży. Tyrion zobowiązał się zawiadomić króla i swego ojca o potrzebach Czarnych Braci, jednak doskonale wiedział, że obie te rozmowy nic nie dadzą. Pomaga odnaleźć się w nowym społeczeństwie Jonowi, z którym też bardzo się zaprzyjaźnia. Odchodząc z muru został poproszony przez Jona o przysługę, aby ten pomógł jego kalekiemu bratu Branowi i chociaż Tyrion niczego nie obiecuje, zobowiązuje się do pomocy.  

Wracając z Muru zajechał do Winterfell, razem z wędrowną "wroną" Yorenem, jednak został niegościnnie przywitany przez Robba Starka, który już wtedy wiedział, że Lannisterowie zorganizowali zamach na jego brata. Złe nastawienie Robba zmienia się, kiedy Tyrion daje Branowi plan siodła, dzięki któremu chłopczyk mógłby jeździć na koniu pomimo kalectwa. Następnie w wielkiej sali został zaatakowany przez wilkory Starków. Pomimo propozycji Robba, aby przenocował w zamku, Tyrion postanowił spędzić noc w okolicznym burdelu.  

W drodze powrotnej zatrzymał się w przydrożnej gospodzie, gdzie został schwytany przez Catelyn Stark i wywieziony do Orlego Gniazda. W czasie podróży ich konwój był wielokrotnie atakowany przez dzikie plemiona Dolin. Z powodu braku ludzi do obrony, Catelyn zdecydowała się dać Tyrionowi broń, aby ten walczył razem z nimi. W Dolinie Tyrion był sądzony przez lady Lyse Arryn za zabójstwo Jona Arryna i wynajęcie zamachowcy, który próbował zamordować Brana. Tyrion został wtrącony do podniebnej celi, otwartej z jednej strony na świat wieleset metrow poniżej, gdyż dal się sprowokować i powiedział parę słów za dużo. W wiezieniu był głodzony i cały czas bity przez opiekuna wiezienia, Morda, jednak podstępem udało mu się stanąć przed Lysą, gdzie na oczach rycerstwa z Doliny zażądał próby walki, a jego reprezentantem został najemnik, Bronn. Po zwycięstwie Bronna obaj, mimo protestów Catelyn Stark, zostali wypędzeni z Doliny. Na Górskim Trakcie Tyrion i Bronn zostali zaatakowani przez Dzikich z gór; karzeł zdołał jednak przeciągnąć ich na swoją stronę. Z pomocą Dzikich zamierzał podbić Dolinę Arrynów i zemścić się za wszystkie zniewagi. Dowiedział się też, że Lannisterowie wstąpili na wojenną ścieżkę z Dorzeczem, pośpieszył więc ku ziemiom Tridentu, by uzbroić swoich ludzi i uzyskać błogosławieństwo ojca.      

Po dotarciu do obozu wojsk Tywina, Tyrion dowiedział się nieco o zaistniałej sytuacji w królestwie. Popadł w konflikt ze swym ojcem, który w nadchodzącej bitwie postawił go w straży przedniej. Tyrion wziął udział w Bitwie nad Zielonymi Widłami, walcząc ze swoimi Dzikimi w straży przedniej pod komendą ser Gregora Clegane'a. W czasie bitwy został ranny w ramię, jednak walczył dobrze, biorąc do niewoli jednego z rycerzy Starków. Plany karła względem Doliny nie zostały zaakceptowane przez jego ojca. Tyrion wraz ze swoimi ludźmi musiał pojechać do Królewskiej Przystani, by przejąć urząd królewskiego namiestnika w zastępstwie lorda Tywina. Jego zadaniem było upewnić się, aby król nie popełnił więcej błędów, takich jak ścięcie Eddarda Starka i doprowadzenie do wojny z północą. Oprócz tego miał nadzorować małą radę i przygotować stolicę do obrony, jeżeli któryś z Baratheonów spróbuje ją zająć.  

Na początku Starcia Królów Tyron przybywa do stolicy, razem ze swoimi klanowymi wojownikami, Bronnem i Shae.

Po przybyciu do Czerwonej Twierdzy karzeł został zmuszony przez siostrę do podzielenia się władzą, ale niezbyt pilnie dotrzymywał tego przyrzeczenia. Jednak gdy powiedział Cersei, że zamierza wyciągnąć Jamiego z niewoli, zgodziła się, aby Tyrion objął urząd Namiestnika, jednak oboje zaczęli jednak rywalizować ze sobą o władze i wpływy. Wykorzystując wszystkie swoje talenty, Tyrion z wysiłkiem przygotowywał Królewską Przystań do odparcia ataku Renly'ego, a później Stannisa. Rozpoczął produkcję dzikiego ognia, rozkazał kowalom wykuć łańcuch zamykający Czarną Zatokę, wzmocnił miejskie mury oraz zwiększył liczebność Straży Miejskiej, zaczął również pozbywać się osób które mu zagrażały. Pozbył się dowódcy Złotych Płaszczy, Janosa Slynta, odpowiedzialnego za pojmanie Eddarda Starka i odesłał go na Mur. Martwił się również o obywateli miasta, starał się zapobiec szerzącemu się głodowi. W tym celu zamiast machin oblężniczych kazał budować łodzie oraz otworzył dla myśliwych królewski las. Po śmierci Renly'ego ród Tyrellów nie poparł Stannisa Baratheona i razem ze swymi chorążymi wycofał się do Gorzkiego Mostu. Tyrion zdawał sobie sprawę, że Tyrellowie pragną władzy, ale również nie poprą Stannisa. Dlatego wysłał Littlefingera, by przeciągnął Tyrellów na stronę Joffrey'a. Jeszcze wcześniej wysłał siostrzenicę, Myrcellę Baratheon do Dorne, by poślubiła Trystana Martella. Chociaż Dom Lannister i Dom Martell nie darzyły się sympatią z powodu zamordowania Elii Martell i jej dzieci, Tyrionowi udało się pozyskać Martellów dzięki obietnicy zemsty za zabójstwo Elii, miejsca w Małej Radzie, kilku włości na pograniczu oraz obietnicy ślubu Myrcelli i Trystane'a.

Zaraz po przybyciu z plemionami do stolicy kupił swojej kochance Shae dom i bardzo często ją odwiedzał. Swemu najemnikowi Bronnowi wydał rozkaz zatrudniania dużej ilości najemników. Wojownicy z klanów i najemnicy Tyriona byli jego zabezpieczeniem nie tylko wobec buntowników, ale również przeciwko jego siostrze, gdyby ta siłą próbowała przejąć władzę.

W czasie Bitwy nad Czarnym Nurtem używając wcześniej wykutego łańcucha i dzbanów dzikiego ognia, zablokował Czarny Nurt i zatopił flotę Stannisa. Kiedy jego żołnierze pod dowództwem Sandora Clegane'a odmówili wyjścia za bramę tak samo jak Sandor, Tyrion poprowadził ich osobiście przeciwko armii Stannisa. W czasie walki karzeł został ciężko ranny przez Gwardzistę Królewskiego, który działał z rozkazu króla.

Kiedy leżał nieprzytomny, jego ojciec odebrał mu łańcuch królewskiego namiestnika. Wkrótce Tyrion został mianowany Starszym nad Monetą na miejsce Petyra Baelisha. Z polecenia swojego ojca ożenił się z Sansą Stark, ale nie skonsumował małżeństwa.

Po weselu Joffreya krasnal został oskarżony o otrucie króla. Aby się bronić, Tyrion oskarżał Sansę, ale żona karła po morderstwie niemalże rozpłynęła się w powietrzu. Tyrion postanowił jeszcze raz zdać się na ślepy los i wybrał próbę walki. Tym razem jego reprezentant, Oberyn Martell z Dorne, przegrał i został zabity przez ser Gregora Clegane. Dzień przed egzekucją Tyrion został uwolniony z celi przez swego brata, Jaime'a. Przed odejściem rycerz wyznał bratu, że Tysha nie była kurwą, ale tym, za kogo się podawała. Zaślepiony karzeł dostał się do sypialni ojca i zabił go za pomocą kuszy. Zamordował też Shae, swoją nałożnicę, która podczas procesu zeznawała przeciwko niemu. 

Zgodnie z poleceniami Varysa Tyrion dostał się na statek, gdzie ukryty w beczce przepłynął Wąskie Morze i dotarł do Pentos. Tam przywitał go Magister Illyrio. Magister zapakował go na statek Nieśmiała Panna pływający po rzece Rhoyne, razem z ocalonym księciem, Aegonem VI Targaryenem. W pobliżu Selhorys karzeł został schwytany przez wygnanego rycerza, Joraha Mormonta, który zabrał go do królowej Daenerys. Towarzyszyła im Grosik, nauczona sztuczek karlica, która obwiniała Tyriona o śmierć brata. 

W czasie podróży ich statek został zaatakowany przez łowców niewolników. Jorah Mormont miał zostać sprzedany jako wojownik a karły jako komedianci. Wszyscy troje trafili na targ niewolników pod Meereen i zostali kupieni przez yunkajskiego możnego, Żółtego Wieloryba. Ich nowy pan wkrótce zachorował na krwawą dyzenterię, a oni, żeby ich nie pochowano razem z nim, uciekli do obozu najemnej kompanii Drugich Synów. Brązowy Ben Plumm w zamian za obietnicę złota przyjął ich w szeregi najemników.

• Zawsze pragnął mieć smoka.
• Jako dziecko kazał rozpalać wielkie ogniska i wyobrażał sobie, że to smoczy ogień, w którym płoną jego ojciec i siostra.