Tom Bombadil- władca Starego Lasu, Pan wody i wzgórz, istota niemal tak stara jak Valarowie, bogowie Śródziemia, żyjący na początku Pierwszej Ery. Nie wiadomo, skąd właściwie pochodzi ani kim dokładnie jest, być może jest Majarem (anielskim duchem stworzonym przez Boga Eru i wysłanym na Ziemię do pomocy śmiertelnym istotom). „Tom pamięta każdą kroplę deszczu i pierwszy żołądź. Tom budował ścieżki wcześniej niż Duzi Ludzie i bł tytaj zanim przyszli Mali Ludzie. Był wcześniej niż królowie, groby i upiory Kurhanów. Kiedy elfowie wędrowali na Zachód, Tom już tu był, zanim powierzchnia mórz się zakrzywiła. Znał ciemność gwiezdnych nocy, gdy jeszcze nie było w nim strachu- zanim Czarny Władca przybył spoza Granic”. Tom Bombadil wygląda jak zwykły człowiek, ma kasztanową brodę i niebieskie oczy. Nosi szpiczasty kapelusz z piórkiem, niebieski kubrak i wielkie żółte buty. Jest zawsze pogodny i przyjacielski, lubi śpiewać i opowiadać historie. Mimo niepozornego wyglądu dysponuje wielkimi mocami i wiedzą. Nie mają nad nim władzy ani potężni czarodzieje, ani nawet Pierścień Jedyny. W Pierwszej Erze znany jest Eldarom, którzy nazywają go Iarwain Ben- adur i uważają za najstarszą osobę Śródziemia, dobroczynnego ducha lasów, uosobienie pradawnej siły życiowej. Przez całą Drugą  i Trzecią Erę  Tom Bombadil przebywa w Starym Lesie, mieszczącym się na wschód od Shire wraz z  córką Rzeki, Złotą Jagodą. Gdy przybywają do niego hobbici z Drużyny Pierścienia, Tom Bombadil uwalnia ich z niewoli Starej Wierzby i zaprasza ich w gościnę. Nie zamierza jednak angażować się w Wojnę o Pierścień. Uważa, że została mu zlecona inna misja przez Jedynego. Pod koniec Trzeciej Ery prawie nikt nie pamięta o jego istnieniu, nawet sam Elrod- król Elfów z Rivandell.