Wielka Bitwa Potęg – bitwa ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Bitwa została stoczona pomiędzy Valarami, a Morgothem i jego licznymi sługami. Spowodowana była niepokojem Valarów o losy nękanych przez Morgotha Quendich. Po długich naradach w Kręgu Przeznaczenia Valarowie postanowili raz na zawsze pozbyć się problemów ze strony Morgotha. Stało się to krótko po drugim powrocie Oromego z Cuiviénen, gdzie znaleziono po raz pierwszy elfów. Valarowie zebrali swą potęgę i udali się do Śródziemia, gdzie natarli na twierdze Morgotha: najpierw na Angband, potem na Utumno. Angbadu nie zniszczyli jednak do końca. Przetrwały głębokie partie twierdzy oraz Sauron, który nimi zarządzał, zanim umknął przed gniewem Valarów. Dotarłszy do Utumna zniszczyli oni je całkowicie, lecz pojmali najpierw samego Morgotha i skuli go Angainorem. Oprócz Saurona kary uniknęli również Balrogowie i wiele innych sług Nieprzyjaciela. Dostawszy się do niewoli Morgoth został uwięziony w Mandosie na trzy stulecia. Elfowie nie brali udziału w tej bitwie i nie wiedzieli o niej wiele.