Wojna Gniewu – bitwa opisana w jednym z rozdziałów Silmarillionu. Bój ten jest ostatnią z sześciu wielkich bitew o Beleriand[1], stoczoną w końcu I Ery, jako odpowiedź Valarów na prośbę Eärendila[2] o łaskę dla dzieci Jedynego. W tej to bitwie pokonany został Morgoth. Nieprzeliczone zastępy orków zostały zniszczone, unicestwiono niemal wszystkich Balrogów i smoki, otworzono wszystkie lochy i jaskinie Angbandu, z których wypuszczono jeńców. Przyparty do muru Morgoth błagał o litość i pokój. Jednak tym razem Valarowie nie dali się zwieść jego kłamstwom:

„Odrąbano mu stopy, więc runął na twarz, wtedy spętano go tym samym, co przed wiekami, łańcuchem Angainorem, żelazną koronę przekuto na obrożę, którą opasano mu szyję, głowę mu przygięto aż do kolan.”

Tak to upadł pan zła i ciemności Morgoth. Po bitwie wyrzucono go poza Ardę w Bezczasową Pustkę[3].

1.Beleriand – kraj położony w północno-zachodniej części Śródziemia w czasie Pierwszej Ery.

Jego zachodni brzeg oblewał ocean Belegaer[Belegaer, inaczej Wielkie Morze – ocean oddzielający kontynent Śródziemia od Amanu. Belegaer stał na drodze istotom pragnącym dostać się do nieśmiertelnych krain. Elfy, znużone życiem w śmiertelnym kraju, mogły udać się do Valinoru przepływając właśnie przez Belegaer], zaś na wschodzie od Eriadoru[Eregion – królestwo Ñoldorów w Drugiej Erze, położone w Eriadorze. Przez pewien czas Eregionem władali Galadriela i Celeborn. Po ich odejściu do Lothlórien krajem rządziła grupa Elfów Gwaith-i-Mírdain pod wodzą Celebrimbora. W czasach tych rządów Eregion nawiązał bliskie kontakty z Annatarem, który zainicjował wykucie Pierścieni Władzy. Kiedy Elfy zorientowały się o planach Saurona, usiłowały ukryć przed nim Pierścienie, co jednak udało się tylko w przypadku elfickich klejnotów. Eregion został zniszczony przez Władcę Ciemności, zaś ocaleni zamieszkali w Lothlórien, Lindonie lub Rivendell.] odgradzały go Góry Błękitne[Góry Błękitne – łańcuch górski powstały w Pierwszej Erze, nazywany również Ered Luin. Oddzielał Eriador od Beleriandu, a później od Lindonu. W Pierwszej Erze swoją siedzibę tutaj miały krasnoludy w miastach Belegost i Nogrod, handlujące z Doriathem. Później zamieszkało tu też Plemię Durina. Po Wojnie Gniewu część pasma została zalana.]. Największą rzeką Beleriandu był Sirion[Sirion – rzeka Beleriandu wypływająca z Ered Wethrin, a wpadająca do Zatoki Balar. Była największą rzeką Beleriandu, który dzieliła na Beleriand Zachodni i Wschodni. Został zniszczony podczas Wojny Gniewu. Wzdłuż jego biegu była wyznaczana kraina Aelin-Uial.], płynący z gór Ered Wethrin, a wpadający do Zatoki Balar. Podczas wielkiej wojny, w której ostatecznie pokonano Morgotha, kraina ta została kompletnie spustoszona a następnie, prawie w całości zalana przez morze. Przetrwała tylko część Ossiriandu, przemianowana później na Lindon oraz Ered Luin.

2.Eärendil (qya. Miłośnik morza) – syn Tuora[Tuor (473 - 560 PE) - syn Huora i Riany, kuzyn Túrina Turambara. Był posłańcem Ulma, który namówił go, by udał się do Nevrastu. Znalazł tam miecz i zbroję. Następnie dostał się do Gondolinu. Miał przekazać wiadomość, że niedługo Gondolin upadnie i że trzeba opuścić Ukryte Królestwo, jednak nikt go nie słuchał. Tuor pozostał w mieście i ożenił się z Idril. Ich synem był Eärendil. Gdy Morgoth zatakował królestwo, Tuor uciekł razem ze swoją żoną i synem. Przy okazji zabił zdrajcę i szaleńca Maeglina. Odpłynął wraz z żoną na zachód do Amanu, i jako jedyny człowiek zaliczony do Pierworodnych Dzieci Iluvatara. Jego opiekunem był Annael.] i Idril, urodzony przed upadkiem Gondolinu. Był półelfem. Jego żoną była Elwinga. Jego synami byli Elrond i Elros. W jego wyprawach towarzyszył mu marynarz Aerandir.

Eärendil urodził się w roku 504 Pierwszej Ery w Gondolinie. Jako dziecko osiadł w Arvenien – ośrodku morskim, gdzie Círdan zaszczepił mu szczególną miłość do morza. Później Eärendil stał się władcą Arvenien. Na swym okręcie Vingilot przemierzał wody Belegaeru w poszukiwaniu Amanu. Za każdym jednak razem błądził na obszarach Mórz Cienia. Gdy Arvenien zostało splądrowane i zniszczone przez synów Fëanora, Eärendil odbywał właśnie jeden ze swoich rejsów. Legenda mówi, iż Elwinga, zamieniona w ptaka przez Ulma, odnalazła małżonka i dała mu jeden z Silmarili. Ten właśnie klejnot miał otworzyć Eärendilowi drogę do Amanu. Tam prosił Valarów, aby pozwolili mu odpłynąć z powrotem do Śródziemia, jednak nie było to możliwe. Zamiast tego Eärendil wraz ze swym statkiem został przeniesiony na niebo, gdzie blask Silmarila sprawiał, że był widzialny jako jedna z najjaśniejszych gwiazd. W Wojnie Gniewu wsławił się, zabijając Ancalagona Czarnego.

2. Avakúma, Pustka – obszar Eä i Ponadczasowymi Przestrzeniami - siedzibami Ainurów. Znajdował się tam Niezniszczalny Płomień, którego bezskutecznie szukał jeszcze przed stworzeniem świata Melkor. Tam też został on wygnany przez Valarów po Wojnie Gniewu. Ma z niej uciec w czasie Dagor Dagorath.