Rozdział 1

Saga „Pieśń Lodu i Ognia” jako fenomen literatury fantasy.

Fantasy jest czytana czy się to komuś podoba czy nie... To gatunek wciąż modny, a cykle, które powstają nigdy się nie starzeją... Znane są bowiem „Cykl o Śródziemu”, „Conan”, „Narnia”, „Ziemiomorze” czy nasz „Cykl Wiedźmiński”. Ostatnio do owego szacownego grona dołączyła „Gra o Tron”... Sukces temu cyklowi zapewnił serial produkcji HBO... Spowodowało to, że w księgarniach na potęgę zaczęto sprzedawać „Pieśń Lodu i Ognia”. George R.R. Martina.

Jest to seria zaplanowana na siedem tomów, z których obecnie ukazało się: „Gra o Tron”, „Starcie królów”, „Nawałnica mieczy”, „Uczta dla wron” oraz „Taniec ze smokami”.

Martin rozpoczął pracę nad pierwszym tomem w 1991 roku., ale książka ukazała się dopiero w 1996 roku. Rok później pisarz otrzymał nagrodę im. Loucasa. Ta nagroda została jeszcze trzykrotnie przyznana Martinowi za: „Starcie królów” w 1999 roku, „Nawałnicę Mieczy” w 2001 roku i „Taniec ze smokami” w 2012 roku. Wszystkie pięć tomów rozeszły się w nakładzie 24 milionów egzemplarzy i zostały przetłumaczone na 20 języków. Przenieśmy się, zatem w świat wyobraźni... Poznajmy jaką tajemnicę skrywa Żelazny Tron....   

Rozdział 2

Mapa świata nakreślonego przez Martina [http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/photo/]  

Essos to największy z trzech kontynentów na świecie. Leży na wschód od Weseros  i na północ od Sothoros. Rozciąga się na północ od Drżącego Morza do Morza Letniego na południu i od Wąskiego Morza na zachodzie do ziem wokół Nefrytowego Morza na wschodzie.[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/gra_o_tron_opis_swiata/2014-11-07-1112]

Essos różni się od Westeros tym, że nie jest to kontynent kontrolowany przez jeden podmiot polityczny. Zanieszkiwany jest przez wiele narodów i ma bardzo zróżnicowaną geografię. Martin nie stworzył jeszcze zróżnicowanej mapy tego kontynentu. Nie pojawiła się ona również w szeregu opracowań. W powieści jest nazywany „wschodnim kontynentem”, „poza Wąskim Morzem” lub po prostu „Wschodem”. Nazwa „Essos” pojawia się dopiero w 2008 roku, gdy Martin udzielał jednego z wykładu.

Sothoryos lub Sothoros to jeden ze znanych kontynentów przedstawionych w znanym świecie stworzonym przez George'a R.R. Martina. Leży na wschód od Westeros i na południe od Essos. Na wschód od kontynentu zbajduje się Morze Nefrytowe.

Sothyros to duży kontynent w dużej mierze nie zbadany i pokryty dżunglą. Jedynymi miastami na mapie kontynentu są: Zammetter, Yeen, Gogossos i Gorosh. Nic o tym nich nie wiadomo oprócz tego, że są zrujnowane.

Na północnym wybrzeżu znajduje się wiele wysp np. Wyspy Łez, Wyspy Ropuch, Wyspy Bazyliszkowe (ze względu na zamieszkujace je kreatury. Znaleźć tu można wiele unikatowych zwierząt.

Westeros jest jednym z trzech kontynentów znanych w świecie stworzonym przez Martina. Większość jego obszaru jest objęte jednostką polityczną znaną jako Siedem Królestw. Dwa inne kontynenty to rozległe Essos leżące na wschodzie za Wąskim Morzem i Sothoros, znajdujące się na południowy wschód od Westeros za Morzem Letnim. Obce narody położone najbliżej Westeros to niezależne państwa-miasta na zachodnim skraju Essos, natomiast na terenach wzdłuż jego południowego wybrzeża, zwanego Ziemiami Morza Letniego znajdują się m.in. Ghis i ruiny Valyrii, byłej siedziby Targaryenów. Na południe od Westeros położone są Wyspy Letnie.  

Geografia:

Kontynent Westeros jest długi i stosunkowo wąski, rozciąga się od Dorne na południu po ziemie, gdzie zawsze panuje zima na północy (ilość gruntów pozostaje nieznana, ze względu na bardzo niskie temperatury i wrogich mieszkańców - Dzikich). George R.R. Martin stwierdził, że Mur ma długość 300 mil, zatem kontynent rozciąga około 3000 mil z północy na południe, oraz do 900 mil w najszerszym punkcie ze wschodu na zachód.

Wschodnie granice lądu kończą się na wybrzeżu Wąskiego Morza, na którym znajduje się archipelag Stopnie a za nim Essos.  Na południu położone są Wyspy Letnie na Morzu Letnim.

Północne ziemie Westeros są mniej zaludnione niż południe, mimo tego że są równie wielkie. Pięć głównych miast Westeros to, w kolejności od największej: Królewska Przystań, Stare Miasto, Lannisport, Gulltown i Biały Port.

Westeros był podzielony na kilka niezależnych królestw przed Podbojem. Po tej wojnie i ostatecznym włączeniu Dorne, wszystkie regiony na południe od Muru zostały zjednoczone pod panowaniem Domu Targaryenów[czytaj dalej], tworząc Siedem Królestw

Świat „za Murem”

Najbardziej na północ wysunięty region Westeros, rozciągający się od Muru po ziemie, gdzie zawsze panuje zima. W przeważającej części obszar zajmuje Nawiedzony Las, ale znajdują się tu też jeziora i rzeki, a wśród gór Mroźne Kły można spotkać dziwne, przerażające bestie. Daleko na północ klimat jest niezwykle surowy i pozwala na osiedlenie jedynie bardzo małych grup ludzi.

Północ

Północ jest największym regionem Siedmiu Królestw; prawie tak duża, jak pozostałe regiony razem wzięte, jednak słabo zaludniona. Znajdują się tu rozległe pustkowia, lasy, wzgórza pokryte sośniną i ośnieżone góry, choć tutaj też znajduje się jedno z pięciu największych miast Westeros - Biały Port. Klimat jest zimny i surowy, a śnieg pada nawet latem. Północna granica regionu to Dar - ziemie podarowane Nocnej Straży. Południowa granica rozciąga się wzdłuż Przesmyku. Ciasnota przejścia i trudności terenu chronią region przed inwazją.

Od tysięcy lat Północą rządzi ród Starków z Winterfell, którzy niegdyś byli królami Północy, a później jej lordami.  Większość mieszkańców nadal czci Starych Bogów, ale niektórzy, głównie obywatele Białego Portu, wyznają Wiarę Siedmiu. Tutejsze bękarty dostają nazwisko Snow.

Żelazne Wyspy

Żelazne Wyspy to grupa wysp położonych u zachodnich wybrzeży Westeros, w Zatoce Żelaznych Ludzi. Istnieje siedem głównych wysp, w tym Pyke, Wielka Wyk, Stara Wyk i Harlaw. Gleba nie jest żyzna, ale istnieje tu kilka kopalń w tym żelaza i ołowiu. Mieszkańcy wysp nazywani są Żelaznymi Ludźmi, a sami nazywają się zrodzonymi z żelaza.

Żelaznymi Wyspami rządzi ród Greyjoy z Pyke, wybrany, gdy wygasła linia Harrena Czarnego, po jego śmierci w Podboju. Przed przybyciem Aegona Zdobywcy, Żelaźni Ludzie rządzili Dorzeczem i większością zachodniego wybrzeża Westeros. Są oni ludźmi morza, a ich marynarka nie ma sobie równych. Wyznają Kult Utopionego Boga. Bękarty Żelaznych Ludzi mają na nazwisko Pyke.

Dorzecze

Dorzecze to obszar żyznych ziem, znajdujących się w widłach Tridentu. Rządzi nimi ród Tully z Riverrun. W czasie Podboju władał nimi dom Hoare z Żelaznych Wysp; Tully'owie nigdy nie byli królami Dorzecza, lecz rebeliantami, którzy opuścili Harrena Czarnego by dołączyć do Aegona Zdobywcy.

Bękarty w Dorzeczu dostają nazwisko Rivers.

Dolina Arrynów

Dolina znajduje się na wschodnim krańcu Westeros, niemal całkowicie otoczona Górami Księżycowymi. Jej obszar to rozległe górskie pasma, doliny między nimi i nierówne wybrzeże.

Doliną rządzi ród Arrynów, którego siedzibą jest zamek znany jako Orle Gniazdo. Ze względu na ostre zimy, podróż do Doliny jest możliwa tylko w pewnych porach roku. Zbuntowane klany górskie sprawiają, że podróż jest jeszcze bardziej niebezpieczna. Bękarty urodzone w Dolinie dostają nazwisko Stone.

Królestwa Zachodu

Są to ziemie na zachód od Dorzecza i na północ od Reach. Jest to mały region, ale znajdują się tutaj jedne z najbogatszych kopalni złota i srebra na kontynencie.

Skałą włada ród Lannisterów z Casterly Rock, dawniej królowie Skały. Lannisport, leżący blisko Casterly Rock, jest głównym miastem regionu oraz jednym z największych portów i miast Westeros. Tutejsze bękarty dostają nazwisko Hill.

Włości Korony

Włości Korony to ziemie rządzone bezpośrednio przez króla na Żelaznym Tronie. Tereny te obejmują Królewską Przystań i okolicę, w tym miasto Rosby. Idąc na północ, znajdujemy kilka wysp na Wąskim Morzu, w tym Smoczą Skałę.

Znajdują się na północ od Krain Burzy, na południe od Doliny i na północny-wschód od Reach.

Reach

Reach jest największym regionem Siedmiu Kólestw, z wyjątkiem Północy; jest też najbardziej żyzny i gęsto zaludniony.

Włada nim ród Tyrellów z Wysogrodu. Zyskali panowanie nad Reach po śmierci króla Merna Gardenera podczas Podboju. Przedtem Tyrellowie byli zarządcami Gardenerów i poddali Wysogród Aegonowi. Zostali nagrodzeni zamkiem i pozycją i stali się lordami Reach. Najbardziej znanym miastem Reach jest Stare Miasto, siedziba maestrów i dom Cytadeli, a także dawna siedziba Wiary. Chorąży z Reach często walczą z Dornijczykami na dornijskim pograniczu.

Kraina Burzy

Krainy Burzy, położone na południe od Królewskiej Przystani, rozciągają się na południe, do Morza Dornijskiego, graniczy od wschodu z Wąskim Morzem a od zachodu z Reach. Jest jednym z mniejszych regionów Westeros, pełnym lasów i surowych gór.

Przed Podbojem rządzili nim królowie Burzy, potem Baratheonowie. Pod rządami Targaryenów, Lordowie Burzy wciąż walczyli z Dornijczykami na dornijskim pograniczu, aż do ich zjednoczenia z resztą królestwa.

Bękarty tu urodzone dostają nazwisko Storm.

Dorne

Dorne, południowy region Westeros. Rozciąga się od Gór Czerwonych do południowego wybrzeża kontynentu. To najgorętsza część Westeros posiadająca jedyną pustynię na kontynencie. Dornijczycy słyną ze swojego temperamentu, różnią się od innych mieszkańców królestwa zarówno kulturowo jak i etnicznie - ze względu na Inwazję Rhoynar. Ich jedzenie, wygląd, i architektura przypominają te z kultur śródziemnomorskich, takich jak Grecja i Turcja. Przyjęli wiele zwyczajów Rhoynar, takich jak prawo dziedziczenia bez względu na płeć.

Dorne było jedynym królestwem w Westeros, które skutecznie potrafiło odeprzeć podbój Aegona. Dołączyło do Siedmiu Królestw przez małżeństwo, ponad wiek po inwazji Targaryenów. To osiągnięcie pozwoliło Dorne zatrzymać niewielki stopień niezależności. Dornijskie bękarty dostają nazwisko Sand.

 Klimat:

Klimat Westeros jest zróżnicowany na suchy, pustynny na południu, umiarkowany i subtropikalny w centrum kontynentu po zimny i surowy na północy.

Oba kontynenty Westeros i Essos doświadczają podobnych, bardzo długich pór roku. Każda z nich trwa co najmniej kilka lat. Maestrowie starają się przewidywać zmiany pogodowe, monitorują temperatury i długość dni, by móc doradzić ludziom, kiedy mogą zająć się uprawą roli, kiedy przygotować się do zbiorów, jak dużo żywności magazynować, etc. Biorąc jednak pod uwagę losowość pór roku, nie można twardo polegać na tych prognozach.

Na początku Gry o Tron Westeros cieszy niezwykle długim latem, trwającym już dekadę, lecz ludzie boją się, iż tak długie lato oznacza mroźną, wyniszczającą zimę. Koniec długiego lata przychodzi na początku Uczty dla Wron, z przybyciem białych kruków z cytadeli. Oficjalne ogłoszenie zimy nastaje na końcu Tańca ze Smokami.

George R.R. Martin stwierdził, że wyjaśnienie niezwykłego klimatu ma magiczny charakter i zostanie ujawnione pod koniec serii.

Antropologia:

• Ludzie - wydają się być w większości równoważni ludziom na Ziemi, choć można dostrzec niewielkie różnice. Wśród szlacheckich rodzin istnieje skłonność do dzielenia jakiejś wspólnej cechy, np. Lannisterowie zdają się być blondynami od setek lat. Niektóre cechy fizyczne są niespotykane w naszym świecie: Targaryenowie często mają platynowe włosy i fiołkowe oczy, a potomkowie Ghiscarczyków często mają zarówno czarne jak i czerwone włosy. Ponadto, ludzie w Westeros są często wyżsi niż można by się spodziewać w średniowiecznej cywilizacji: wielu mężczyzn ma ponad sześć stóp wzrostu, a czasem nawet siedem i wyżej. Rdzenni mieszkańcy Westeros mają głównie europejskie cechy, z regionalnymi różnicami; Mieszkańcy Wysp Letnich i kontynentu Sothoros z kolei mają cechy afrykańskie. Obywatele innych krain mają wiele cech wyspępujących u ras świata rzeczywistego.
• Olbrzymy - ogromne, kudłate humanoidy o inteligencji nieco poniżej ludzkiej, ogólnie przypominające dwunożne małpy. Są one wymierajacą rasą, występującą tylko w krajach na dalekiej północy, za Murem. W bitwach dosiadają mamutów, dzierżąc surowe kije większe niż kłody. Mówią Starym Językiem Pierwszych Ludzi.
• Dzieci Lasu - pierwotni mieszkańcy Westeros, często wspominani, lecz niespotykani od tysięcy lat. Są oni uważani za małe humanoidalne stworzenia, ciemne i piękne, władające tajemniczymi mocami snów i natury. Mówi się, że jako broni używali obsydianu i łuków wykonanych z Czar-Drzew. Niewiele z ich dziedzictwa zostało we współczesnym Westeros, poza kultem Starych Bogów, wciąż praktykowanym przez niektórych na Północy, oraz Czar-Drzewami w Bożych Gajach.
• Inni - tajemnicza i pozornie wroga rasa zamieszkująca tereny za Murem. Mogą być spotkani jedynie w nocy i wydają się przynosić ze sobą nienaturalne zimno. Są wysokimi humanoidami, z tak intensywnie niebieskimi oczami, że podobno ich spojrzenie pali jak ogień. Noszą zbroje, których kolor zmienia się z kroku na krok i kryształowe miecze, tak zimne, iż mogą przeciąć stal. Inni poruszają się cicho, a ich głos brzmi jak pękający lód. Wszystko co zabiją odradza się jako nieumarłe zombie ze świecącymi, niebieskimi oczami. Wykazują podatność na smocze szkło, które łatwo przebija ich zbroje. Gdy umierają, wydają się stapiać w kałużę bardzo zimnego płynu.

Zwierzęta[bestariusz]:

• Tury - zwierzęta pokrewne do byka. Postrzegane jako symbol wielkości i siły ale i głupoty.
• Wilkory - krewni wilka, lecz znacznie więksi i silniejsi niż zwykłe wilki. Osiągają wielkość kucyków, gdy w pełni się rozwinią. Prawie nigdy nie spotykane na południe od Muru.
• Jaszczurolwy - masywne, mieszkające na bagnach w pobliżu Przesmyku gady. Podobne do dużych krokodyli.
• Mamuty - występują na dalekiej północy. Są używane jako wierzchowce przez Olbrzymy.

Inne zwierzęta wydają się być zmodyfikowanymi wersjami współczesnych zwierząt lub nie mają odpowiednika w świecie rzeczywistym.

• Krakeny - ogromne kalmary, mogące zatopić nawet statki wielorybnicze. W dużej mierze uważane za mit.
• Mantykory - małe stworzenia, które wyglądają jak pofałdowane skarabeusze. Ich głowy mgliście przypominają ludzkie. Są złośliwe i mają trujące żądło, które jest śmiertelne dla ludzi. Pochodzą najprawdopodobniej zza Wąskiego Morza.
• Kruki - fizycznie podobne do ziemskich kruków, wykorzystywane są do przenoszenia wiadomości między zamkami. Maester każdego zamku zwykle posiada stado odpowiednio wytresowanych kruków. Maesterowie w Cytadeli wyhodowali rasę dużych, białych kruków, które uważa się za bardziej inteligentne. Zwierzęta te mają tendencję do naśladowania ludzkiej mowy.
• Cieniokoty - duże, drapieżne koty z czarnym futrem w białe pasy. Pochodzą z regionów górskich. Ich skóry są niezwykle cenione.
• Smoki - okrutne, magiczne stwory; nie są one rodzime dla Westeros, ale zostały sprowadzone na kontynent przez Targaryenów. Przez mieszkańców Westeros uważane za wymarłe od ponad stu lat.
• Jednorożce - duże, podobne do kóz zwierzęta, z długim rogiem wyrastającym ze środka głowy.

Rozdział 3

Krótka charakterystyka Siedmiu Królestw

Siedem Królestw - Kraina, znajdująca się na kontynencie Westeros, rządzona przez króla zasiadającego na Żelaznym Tronie, w stolicy, Królewskiej Przystani. Nazwa pochodzi sprzed czasów Aegona Zdobywcy, który zjednoczył siedem niezależnych królestw. Obecnie istnieje dziewięć odrębnych regionów.

Historia:

Gdy Aegon użył smoków by zdobyć siedem niezależnych królestw, stworzył jedno, ogromne i silne imperium. W skład niego wchodziły:

• Królestwo Północy

• Dolina Arrynów

• Dorzecze

• Królestwo Zachodu

• Królestwo Burzy

• Reach
• Dorne

Aegonowi udało się zdobyć sześć z siedmiu królestw, jednocząc je pod rządami rodu Targaryenów zasiadających na Żelaznym Tronie. Dorne dołączyło dopiero dwa wieki później, w drodze dyplomacji.

Rządy:

Przez większość swojej historii regiony Westeros były niezależnymi królestwami. Liczba tych królestw i ich granice zmieniały się wiele razy. Po udanym podboju wszystkich ziem Westeros na południe od Muru, prócz Dorne, Aegon siedzibę nowego imperium ustanowił na miejscu jego lądowania, które jest znane jako Królewska Przystań.

Z powodu ogromnej wielkości nowego Królestwa, w każdym regionie Aegon stworzył "Wielkie Domy", które przyrzekły mu wierność. Wielcy Lordowie uzyskali autonomię i władzę nad pomniejszymi lordami i ludem. W pierwotnych sześciu królestwach, Dom Baratheonów złączył się małżeństwem z Domem Targaryenów i przyznano mu Krainy Burzy, po pokonaniu króla Agrilaca Aroganckiego. Dom Tyrellów objął panowanie nad Reach, natomiast Domowi Lannisterów pozwolono zatrzymać swoje rodzinne gospodarstwa, po tym jak ugięli kolano po klęsce na Polu Ognia; Dom Stark zdecydował się poddać i sprawować pieczę nad Północą. Domowi Greyjoy przyznano Żelazne Wyspy po klęsce króla Harrena Czarnego. Poprzez wsparcie Aegona przeciwko Harrenowi, Dom Tully z Riverrun otrzymał panowanie nad Dorzeczem.

Ziemie i terytoria:

Terytorium Królestwa obejmuje wszystkich aż po Mur, który określa jego północną granicę. Król na Żelaznym Tronie kontroluje także wiele wysp u wybrzeży Westeros, jak Tarth, Zielony Kamień i Smoczą Skałę. Niekiedy powstają konflikty dotyczące Stopni, wysp położonych na południowo-wschodnim wybrzeżu, ale kontrolowana jest znaczna część z nich.

Populacja:

Ludność Siedmiu Królestw liczona jest w milionach. Kontynent słabo zaludniony jest na pustynnych obszarach Dorne i rozległych ziemiach na zimnej północy, ale gęsto na żyznych ziemiach Dorzecza i Reach. Królestwa upstrzone są wsiami, kilkunastoma grodami i miasteczkami portowymi, ale tylko pięć lokacji można nazwać miastami, gdyż ich populacje liczone są w setkach i tysiącach. Wymienione w kolejności malejącej, są to:

• Królewska Przystań, stolica Siedmiu Królestw licząca pół miliona mieszkańców.
• Stare Miasto, znajdujące się w Reach, najstarsze miasto na kontynencie, dom maestrów i kształcącej ich Cytadeli
• Lannisport na zachodzie.
• Gulltown w Dolinie.
• Biały Port na północy.

Reszta Siedmiu Królestw składa się głównie z obszarów wiejskich, z rzadkim wyjątkiem jakim są miasta portowe, ze względu na ich znaczenie gospodarcze.

Kultura:

Mieszkańcy Siedmiu Królestw są mieszaniną kilku grup etnicznych, które wyemigrowały na kontynent w ciągu wieków i małżeństw między nimi. Jako takie oryginalnie etniczne grupy są raczej niewyraźne. Dziś są one w większości określone w zależności od ich miejsc zamieszkania, gdzie każde królestwo zachowuje swój unikalny folklor. Wpływ Andalów jest najsilniejszy na południu, podczas gdy ludzie z północy nadal zachowują wiele zwyczajów pierwszych ludzi. Dornijczycy są pod silnym wpływem masowej imigracji z Rhoyne. Małe grupy, takie jak Żelaźni Ludzie i klany górskie, utrzymują bardzo odmienną kulturę niż reszta królestwa.

Feudalne społeczeństwo oparte jest na modelu z dawnych królestw, gdzie każdy region ustala pewne suwerenne prawa i jest rządzony przez wielkiego władcę, który odpowiada tylko wobec króla.

Waluta

Większość transakcji w Siedmiu Królestwach obejmuje waluty. Monety są bite przez Mistrza Monet, mianowanego przez króla na Żelaznym Tronie. Są złote smoki, srebrne jelenie i miedziaki. Złote smoki są warte najwięcej i mają smoka wybitego na jednej stronie i twarz króla na drugiej. Prości ludzie raczej nigdy nie posiadają złotych smoków, wykorzystując głównie miedziaki. Transakcje w Siedmiu Królestwach są dość płynne, gdyż produkty z Dorne bardzo różnią się od tych z północy. Jednak handel na większe odległości tyczy się głównie towarów luksusowych, ponieważ transport jest drogi, nie wspominając o tym, że niebezpieczny. Transport lądowy jest około dziesięć razy droższy od transportu przez statki, co oznacza, że niemal wszystkie towary podróżują przez rzeki lub statkami morskimi przynajmniej przez część drogi. Futra z Północy, jedwabie i klejnoty od rzemieślników z południa, i każdego innego miejsca są produktami sprzedawanymi na wielkich targach. Zboża, mięso i ryby również można tam znaleźć, ale niemal zawsze pochodzą one z pobliskich obszarów. Ponadto istnieje regularny handel między Siedmioma Królestwami, Essos i Wyspami Letnimi.

Religia:

Mieszkańcy Siedmiu Królestw są zróżnicowani na wyznawców kilku religii. Wiara Siedmiu jest podstawową religią królestwa, a jedyne regiony, w których nie jest to praktykowane to Żelazne Wyspy, gdzie panuje Kult Utopionego Boga, i Północ, gdzie wciąż silny pozostaje kult Starych Bogów

• Wiara Siedmiu, jest podstawową religią Siedmiu Królestw, została rozpowszechniona na kontynencie przez Andalów, tysiąc lat przed powstaniem państwa. W czci Siedmiu, jedno bóstwo ma siedem odrębnych aspektów i twarzy: Matka, Ojciec, Wojownik, Kowal, Dziewica, Starucha i Nieznajomy (śmierć).
• Starzy Bogowie, religia Północy i ziem poza Murem. Wiara dzieci lasu, którze kiedyś zamieszkiwały kontynent tysiące lat temu. Czci ona licznych i bezimiennych bogów lasu, którzy zawsze patrzą z twarzy wyrytych w korze starych Czar-Drzew.
• Utopiony Bóg, rodzime bóstwo Żelaznych Wysp. Jest on surowy i wynagradza tych, którzy w jego imieniu rabują.
• Czerwony Bóg, R'hllor jest bogiem popularnym w Essos, który jest mało znany w Westeros, choć zyskuje na popularności. Wyznawcy R'hllora twierdzą, że ich bóstwo jest Panem Światła i staje przeciwko Wielkiemu Nieznajomemu, bogowi ciemności i zimna, w wojnie, która jest przed nami.

Rozdział 4

Żelazny Tron

Żelazny Tron to tron królów w Siedmiu Królestwach, symbol królewskiej władzy. Król siedząc na nim, udziela audiencji i wymierza sprawiedliwość. W czasie nieobecności króla, na tronie może zastąpić go regent lub namiestnik. Żelazny Tron sam w sobie jest zimny i twardy, z wieloma ostrymi krawędziami.

Konstrukcja:

Żelazny Tron został zbudowany przez Aegona I Targaryena, pierwszego króla z Siedmiu Królestw. Aegon Zdobywca wykonał go z mieczy pokonanych wrogów. Przypuszcza się, że do konstrukcji potrzeba było aż tysiąc ostrzy, które zostały nagrzane w oddechu czarnego smoka Baleriona. Wykucie tronu zajęło 59 dni.

Żelazny Tron grozi potwornością kolców i poszarpanych, skręconych w metalu krawędzi. Jest bardzo niewygodny, a oparcie jest praktycznie niemożliwe. Aegon wykonał to celowo, mówiąc, że królowi nie powinno być wygodnie. Król Aerys II Targaryen, "Szalony Król", zawsze kaleczył się, siedząc na nim. Mówi się, że tron spowodował śmierć kilku osób spośród tych, które na nim usiadły.

Sala Tronowa:

Od czasu budowy Czerwonej Twierdzy Żelazny Tron znajduje się na wysokiej platformie w sali tronowej. Zazwyczaj członkowie Gwardii Królewskiej stali poniżej podwyższenia i kiedy król zasiada na tronie, jedynie jego rodzina i rada może siedzieć. Wszyscy inni muszą stać lub klęczeć.

Podczas panowania Targaryenów, Sala tronowa została ozdobiona czaszkami ich smoków. Kiedy Robert Baratheon zasiadł na tronie, czaszki smoków zostały zastąpione przez gobeliny łowieckie. Zostały one zdjęte po śmierci Roberta.

Sala tronowa była miejscem ważnych wydarzeń, miedzy innymi:

• Królowie Maegor I Targaryen i Aerys II Targaryen zostali zamordowani.
• Odbyła się tu egzekucja Rickarda i Brandona Starków.
• Joffrey Baratheon został otruty na własnym weselu.

Królowie:

Dynastia Targaryanów

Gdy Aegon I podbił sześć z siedmiu królestw, ogłosił się królem Westeros, a rządy Żelaznego Tronu objęły cały kontynent. Został uznany przez poprzednich królów Północy i Skały, i miał poparcie władców Krain Burzy, Dorzecza i Reach.

Pierwsze lata panowania Targaryenów to okres niepokoju i zamętu. Po śmierci króla Aegona, jego syn Aenys zrodzony z kazirodztwa słabeusz, objął tron. Wiara Siedmiu odrzuciła jego prawo do rządzenia, co doprowadziło do powstania Wiary przeciwko Żelaznemu Tronowi. Nie mogąc poradzić sobie z kryzysem, król Aenys przekazał znaczną część odpowiedzialności za wojnę na swego przyrodniego brata, Maegora, który służył jako Namiestnik. Aenys zmarł pięć lat później, natomiast tron objął jego brat i stał się Maegorem I Targaryenem. Maegor I Okrutny był surowym władcą - jego odpowiedź na bunt była krwawa i okrutna, w wyniku czego tysiące ludzi zginęło w bitwie i smoczym ogniu. Rzeź trwała przez cały okres królowania Aenysa i Maegora. Podczas panowania Maegora konstrukcja Czerwonej Twierdzy została zakończona, i aby zachować swoje tajemnice, Maegor skazał wszystkich jej budowniczych na śmierć. Ostatecznie Maegora zastąpił Jaehaerys I, dzięki któremu w królestwie zapanował pokój.

Król Viserys I rządził w czasie pokoju i obfitości dla Siedmiu Królestw. Jednak po jego śmierci doszło do sporu między jego starszą córką i wyznaczoną spadkobierczynią - Rhaenyrą oraz jego młodszym synem Aegonem. Spór ten doprowadził do pierwszej poważnej wojny domowej w historii zjednoczonych Siedmiu Królestw, która była znana jako Taniec Smoków. Wojna zakończyła się klęską Rhaenyi i jej egzekucją, ale rządy Aegona II były krótkie. Po jego śmierci, syn Rhaenyi Aegon III objął tron, pojmując córkę Aegona II jako żonę. Chociaż konflikt został rozwiązany i ciągłość linii Targaryenów ponownie zapewniona, wojna spowodowała wielkie szkody dla ich władzy: wiele smoków zginęło podczas bratobójczych walk.

Dorne od dawna było źródłem frustracji dla Targaryenów. Po objęciu tronu w 157AL, król Daeron I, w wieku czternastu lat niemal natychmiast rozpoczął inwazję Dorn, próbując dokonczyć zjednoczenie wszystkich siedmiu królestw. Jego kampania była sukcesem i udało się najechać Dorne, ale buntowniczy Dornijczycy sprawili iż była to kosztowna wyprawa. Mówi się, że podbój Dorne trwał jedno lato i że Młodemu Smokowi wystarczyło 10000 mężów by je zdobyć, lecz stracił 50000 by je utrzymać. Daeron zmarł w wieku osiemnastu lat, podczas próby umocnienia kontroli nad obszarem. Jego następcą został jego brat, Baelor Błogosławiony, który okazał się spokojnym królem i pobożnym człowiekiem. Skonstruował Wielki Sept w Królewskiej Przystani. Zmarł w 171AL i został zastąpiony przez swojego wuja, króla Viserysa II, który był dziesiątym Targaryenem zasiadającym na Żelaznym Tronie. Panował tylko przez rok, lecz rządził naprawdę, będąc jeszcze Namiestnikiem w czasie rządów Daerona I, gdy tamtem walczył o Dorne.

Jego syn, król Aegon IV jest pamiętany jako Aegon Niegodny, najgorszy król w historii Siedmiu Królestw, po części dlatego, że na łożu śmierci uznał wszystkie swoje bękarty Blackfyre, przez co stali się oni pretendentami do tronu. Król Daeron Dobry, który przyłączył Dorne do Siedmiu Królestw przez podwójny pakt małżeństwa, przeżył pierwszą rebelię pretendentów Blackfyre, która zakończyła się śmiercią jego przyrodniego brata, Daemona Blackfyre'a.

Daeron zmarł w czasie choroby i został zastąpiony przez Aerysa I, który rządzenie królestwem zostawił swemu Namiestnikowi, Bryndenowi Riversowi. Kolejny bunt Blackfyre'ów zakończył się podczas jego rządów. Po śmierci Aerysa został ukoronowany jego młodszy brat Maekar I, który rządził przez kilkanaście lat. Jego syn, który stał się Aegonem V znany był jako "mało prawdopodobny" ponieważ był czwartym synem czwartego syna. Dom Blackfyre został ostatecznie zlikwidowany w czasie jego panowania. Aegon zginął tragicznie w Summerhall.

Następnym królem był chorowity Jaehaerys II. Choć słaby, był mądry i dobrze rządził w czasie krótkiego panowania (trzy lata). Zastąpiony przez Aerysa II, który stał się znany jako Szalony Król. Jego szaleństwo doprowadziło do wojny z uzurpatorem i końca rządów Targaryenów, dynastii Żelaznego Tronu, po prawie 300 latach. Aerys został zamordowany przez rycerza z jego własnej Królewskiej Gwardii, Jaime'go Lannistera, który stał się znany jako Królobójca. Robert Baratheon został koronowany na króla, a ostatni żyjący Targaryenowie (Daenerys i Viserys) uciekli do Essos.

Dynastia Baratheonów

Lord Robert Baratheon, z rodu Baratheronów z Końca Burzy, wstąpił na Żelazny Tron w 283AL po pomyślnym zakończeniu buntu przeciwko Targaryenom, który wybuchł po niesprawiedliwych rządach Szalonego Krola Aerysa. Fakt, że Aerys Targaryen został zabity przez Lannistera, oszczędził Robertowi metki Królobójcy. Sześć lat po koronacji Roberta, Lord Balon Greyjoy, z Żelaznych Wysp, wierząc, że rządy króla Roberta są nadal niepewne, ogłosił niepodległość Żelaznych Wysp i poprowadził powstanie przeciwko Żelaznemu Tronowi. Był w błędzie i ta sama koalicja, która zdobyła tron dla Roberta, ugasiła bunt Greyjoya.

Panowanie króla Roberta dobiegło końca gdy jego żona, królowa Cersei, zorganizowała jego śmierć. Najstarszy syn Cersei, Joffrey Baratheon I, objął tron. Robert uznał go jako syna z krwi i kości, Joffrey jednak nim nie był. To doprowadziło braci Roberta, Stannisa i Renly'ego do przedstawienia swoich roszczeń do Żelaznego Tronu. Inne domy szlacheckie starały sie o niezależność od rządu Żelaznego Tronu, doprowadzając do Wojny Pięciu Królów.

Podczas Wojny Pięciu Królów, Północ i Żelazne Wyspy chcąc niepodległości odłączyły się od Żelaznego Tronu, podczas gdy reszta królestw została wmieszana w meandry wojny. Starkowie przystąpili do działań, po tym jak Joffrey kapryśnie postanowił ściąć głowę Lorda Eddarda Starka. Greyjoyowie dołączyli do walk, aby ustabilizować niepodległość Żelaznych Wysp. Po dwóch latach gorzkich walk wojna nieoficjalnie zakończyła się zwycięstwem króla Joffreya. Pomimo wygranej został otruty na własnym weselu i jego młodszy brat Tommen został koronowany na jego miejsce. Król-dziecko Tommen I Baratheon, obecnie zasiada na Żelaznym Tronie. Jest on sterowany przez swoich doradców i matkę, królową - regentkę Cersei Lannister, razem z namiestnikiem - dziadkiem Tywinem Lannisterem.

Królowie:

• 1-37: Aegon I Targaryen, Zdobywca
• 37-42: Aenys I Targaryen
• 42-48: Maegor I Targaryen, Okrutny
• 48-103: Jaehaerys I Targaryen, Mądry
• 103-129: Viserys I Targaryen
• 129-131: Aegon II Targaryen
• 131-157: Aegon III Targaryen
• 157-161: Daeron I Targaryen, Młody Smok
• 161-171: Baelor I Targaryen, Błogosławiony
• 171-172: Viserys II Targaryen
• 172-184: Aegon IV Targaryen, Niegodny
• 184-209: Daeron II Targaryen, Dobry
• 209-221: Aerys I Targaryen
• 221-233: Maekar I Targaryen
• 233-259: Aegon V Targaryen, Niespodziewany
• 259-262: Jaehaerys II Targaryen
• 262-283: Aerys II Targaryen, Szalony Król
• 283-298: Robert I Baratheon, Uzurpator
• 298-300: Joffrey I Baratheon
• 300-: Tommen I Baratheon

Pretendenci do Żelaznego Tronu:

• 129-131: Rhaenyra Targaryen, prawowita dziedziczka Viserysa I Targaryena, tron został przejęty przez jej przyrodniego brata Aegona II Targaryena. To doprowadziło do wojny domowej - Tańca Smoków.
• 195-196: Daemon Blackfyre podczas Rebelii Blackfyre. Pierwszy z pretendentów Blackfyre.
• c.256: Maelys Blackfyre. Ostatni znany pretendent Blackfyre.
• 283-298: Viserys Targaryen, król Żebrak, uważał się za Viserysa III Targaryena, zabity przez Dothraków za naruszenie praw Vaes Dothrak.
• 298 -: Daenerys Targaryen, Zrodzona z Burzy, Królowa Meereen.
• 298-299: Renly Baratheon, Lord Końca Burzy; zabity przez cień.
• 298 -: Stannis Baratheon, Pan Smoczej Skały.
• 300 -: Aegon Targaryen VI.

Królewska Przystań:

Królewska Przystań - stolica Siedmiu Królestw, znajduje się na wschodnim wybrzeżu Westeros, z widokiem na Czarny Nurt. Tu znajduje się Żelazny Tron i Czerwona Twierdza, siedziba króla. Główne miasto jest otoczone murem, obsadzonym przez Straż miejską Królewskiej Przystani, znaną również jako Złote Płaszcze. Prości ludzie budują osiedla nędzy poza miastem. Królewska Przystań jest bardzo gęsto zaludniona, oraz raczej brzydka i brudna w porównaniu do innych miast. Smród odpadów miasta można poczuć daleko poza jego murami. Jest to główny port w Siedmiu Królestwach, rywalizuje z nim tylko Stare Miasto.

Teren wokół Królewskiej Przystani był kiedyś terytorium spornym między Dorzeczem, Reach i Krainą Burzy. Zaledwie kilka wzgórz i lasów, z kilkoma rybakami żyjącymi na północ od Czarnego Nurtu - dopóki przed trzystu laty Aegon Zdobywca nie wylądował przy ujściu rzeki i zbudował swoją pierwszą fortecę z drewna i ziemi, na szczycie najwyższego wzgórza. Później, po podboju Aegona, postanowił on zbudować swój kapitał wokół tego fortu, ponieważ był bardziej centralnie położony, niż jakikolwiek inny i nie jest częścią żadnej z dawnych królestw, odcina więc króla od swoich wasali.

Z czasem, miasto zostało rozszerzone przez następców Aegona na Żelaznym Tronie. Budowa Czerwonej Twierdzy została zakończona podczas panowania Maegora Okrutnego. Wielki Sept został zbudowany, aby pokazać pobożność Targaryenów i przywiązanie do wiary Siedmiu po porzuceniu starych bogów Valyrii (został nazwany Wielkim Septem Baelora dopiero po śmierci Baelora Błogosławionego). Smocza Jama została zbudowana dla smoków domu Targaryenów.

Miasto jest mniej więcej w kształcie kwadratu, rozciągnięte na kilka kilometrów i bronione przez wysokie mury. Istnieje siedem bram prowadzących do miasta: Smocza Brama, Lwia Brama, Błotnista Brama, Stara Brama, Brama Bogów, Brama Królewska i Żelazna Brama. W mieście znajdują się liczne spichlerze, magazyny z cegły, stragany handlowe, tawerny, garkuchnie, cmentarze, domy, burdele. Jest tam również targ rybny. W porcie można znaleźć mnóstwo nabrzeży. Pomiędzy budynkami drogi są szerokie, otoczone drzewami, przecina je dużo rozgałęziających się alejek i ulic. W Błotnistej Bramie znajdują się trzy wielkie katapulty zwane Trzema Kurwami, nowy dodatek do obrony miasta.

Miasto obejmuje północny brzeg Czarnego Nurtu i trzy wysokie wzgórza, nazwane na cześć Aegona i jego dwóch sióstr, Visenyi i Rhaenys. Wysoki szczyt Aegona, zwieńczony Czerwoną Twierdzą, Zamek Królewski znajduje się w południowo-wschodniej części miasta, z widokiem bezpośrednio na zatokę. Wzgórze Visenyi na zachodzie zwieńczone jest marmurowym Wielkim Septem Baleora i jego siedmoma kryształowymi wieżami. Wzgórze Rhaenys jest w północnej części miasta i znaleźć tam można zawalone ruiny Smoczej Jamy, gdzie za jej zamkniętnymi drzwiami z brązu jeszcze półtora wieku temu mieszkały smoki.

Ubóstwo mieszka w slumsach, które nazywane są Zapchlonym Tyłkiem; labirynt wąskich uliczek i zaułków, gdzie znaleźć można wielu żebraków i najbiedniejszą część mieszkańców miasta; regularnie utrzymują się na "miskach z brązu" oraz 'tajemniczym gulaszu', który między innymi może zawierać mięso szczurów i ofiar morderstw. Najbogatsi mieszkańcy żyją po drugiej stronie wzgórza Rhaenys.

Duże turnieje odbywają się poza miastem, nad Czarnym Nurtem.

Siedem jest świętą liczbą w Westeros, więc Aegon Zdobywca zbudował siedem ogromnych bram, którymi można wjechać do Królewskiej Przystani. Każda z tych bram jest chroniona kratą, ciężkimi drzwiami i osłoną zbrojnych.

[znane lokalizacje]

• Królewska Brama,
• Lwia Brama,
• Smocza Brama,
• Błotnista Brama,
• Żelazna Brama,
• Stara Brama,
• Brama Bogów.
•  Czerwona Twierdza - Zamek Królewski znajdujący się na szczycie wzgórza Aegona,

• Wielki Sept Baelora - tam gromadzi się Wiara pod przywództwem Wielkiego Septona, jest najświętszym septem Siedmiu, znajduje się na wzgórzu Visenyi,
• Smocza Jama - ogromna kopuła, teraz zawalona, przeznaczona jako dom dla smoków. Jej drzwi nie zostały otwarte od ponad wieku. Znajduje się na wzgórzu Rhaenys. Ulica Sióstr biegnie między nią a Wielkim Septem Baelora.
• Gildia Alchemików - znajduje się pod wzgórzem Rhaenys i Ulicą Sióstr, gdzie alchemicy produkują i przechowują dziki ogień.

• Zapchlony Tyłek - obszar slumsów i biednych cześci miasta. Smród chlewu i stajni miesza się tam z zapachem wydobywającym się z garkuchni i burdeli, spotyka się tam wielu żebraków i biedotę.

• Ulica Sióstr z cechem Alchemików.
• Ulica Żelazna, gdzie kowale mają swoje kuźnie, zaczyna się na placu targowym przy Błotnistej Bramie i wznosi na wzgórze Visenyi. Im wyżej, tym droższe sklepy.
• Ulica Mączna, miejsce piekarzy.
• Ulica Jedwabna, gdzie mozna znaleźć burdele.
• Rybny Targ, położony przy Błotnistej Bramie.

Królewska Przystań jest bardzo gęsto zaludniona, ale raczej brzydka i brudna w porównaniu do innych miast. Jego populacja jest szacowana na ponad 500.000, choć liczba ta zmienia się w czasie zimy, w czasie wojny, gdy ludzie przyjmują schronienie za murami miasta. George R.R. Martin stwierdził, że miasto jest większe niż średniowieczny Londyn czy Paryż, ale mniejsze niż średniowieczny Konstantynopol lub Starożytny Rzym (każdy liczył około 1000000).

Straż Miejska Królewskiej Przystani, zwana także "Złote Płaszcze", jest główną wojskową formacją, odpowiedzialną za ochronę miasta i jego okolic. Jest ich zazwyczaj 2000, liczba ta zwiększa się w potrzebie lub w czasie wojny. Flota Królewska strzeże wejścia do zatoki i ujścia Czarnego Nurtu.