Isengard-  ogromna twierdza czarodzieja Sarumana, znajdująca się na południowym krańcu Gór Mglistych. Jej głównymi budowlami były zewnętrzny Krąg oraz wieża Orhank- „składały się na nią cztery potężne filary z kamiennych wieloboków, spojone ze sobą, ale u szczytu rozchylone  na kształt wyciąganych rogów i zjeżone wieżyczkami ostrymi jak włócznie i oszlifowanymi na kantach jak noże. Pomiędzy nimi mieściła się niewielka płyta z płaskich, gładkich kamieni, pokrytych tajemniczymi napisami. Isengard zbudowany przez Numenorejczyków, przez wiele lat był własnością Gondoru i miejscem ukrycia jednego z czterech palantirów [1] Królestwa. Pod koniec Trzeciej Ery wieżę zamknięto, a Krąg zaludnili Dzicy Ludzie ze wzgórz Dulendu, wykorzystując go jako bazę wypadową do swoich grabieży. W roku 2759 Trzeciej Ery Gondoryjczycy przekazali klucze do wieży  Sarumanowi[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/saruman_bialy/2014-10-20-1040], który wypędził Dundlandczyków[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/dunedainowie_1/2014-10-31-1107]. Za jego sprawą niegdyś piękny i zielony Isengard, z licznymi sadami i jeziorem, stał się pusty i przerażający. Saruman chciał uczynić go wspanialszym  niż Barad- Dur, Czarna Wieża Mordoru. Wyciął więc wszystkie drzewa, jezioro osuszył, w murze Kręgu wybudował kwatery swych sług orków, a także stajnie dla wilków. Wykonał wiele dodatkowych umocnień, fortyfikacji, jaskiń, w których zaczął gromadzić broń. „Całe jego dzieło było tylko zmniejszoną kopią, budowlą dziecka czy pochlebstwem niewolnika, naśladownictwem olbrzymiego kotła, wielkiej potęgi Barad- Duru, Czarnej Wieży”. Do upadku wielkiej fortecy doprowadzili Entowie[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/entowie/2014-10-20-1038], którzy rozzłoszczeni na orki[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/ork/2014-10-15-1006] wycinające ich ukochany las Farngorn, sprzymierzyli się z Gandalfem[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/gandalf_szary/2014-10-20-1043] i Drużyną Pierścienia[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/druzyna_pierscieni/2014-10-26-1072] i wyruszyli na  Isengard. Po pokonaniu Sarumena i zakończeniu Wojny o Pierścień skalisty mur twierdzy został rozebrany, a wieża Orthank zamknięta. Klucze do niej zostały przekazane na powrót Królowi Gondoru.

1. Palantiry-Kamienie Jednowidzenia, potężne artefakty umozliwiające komunikację między osobami, które w nie spoglądają, a także pozwalające istotom o zdolnościach magicznych dostrzeć dowolne miejsce na świecie. Jasnowidzące Palantiry z Eldemaru, magiczne kamienie w kształcie kryształowych kul zawierających niezwykle pomienne za Dawnych Dni Feanor z Noldorów, wspaniały rzemieślnik elfów z Valinoru. W czasie Drugiej Ery  jego ród ofiarowuje siedem z nich władcom Numenoru, którzy przekazywali je swoim następcą z pokolenia na pokolenie. Po upadku Numenoru palantiry trafiają do Śródziemia przywiezione przez Elendila Smukłego i zostają rozdzielone pomiędzy utworzone  na wygnaniu królestwa Numenorejczyków. Trzy palantiry zostają umieszczone w Arnorze (w Annuminas, Amon Sul i Wieżowych Wzgórzach), a cztery w Gondorze (w Osgiliath, Orkhanku, Minis Ithil, Minis Anor). Wszystkie kamienie są sharmonizowane ze sobą, ale palantir z Tol Eressei (należący do elfów) panuje nad resztą. Każdy z palantirów ma indywidualne właściwości i potrafi dopasować się natury władającej nim osoby. Wraz z upływem czasu wiele z tych magicznych kamieni zostaje zagubionych lub zniszczonych przez wrogów. Palantir z Osgiliath, jako jedyny będący w stanie podsłuchać inne palantiry znika bez śladu w roku 1437 Trzeciej Ery podczas rodzinnej waśni. Z kolei palantiry z  Annuminas i Amon Sul toną w Zatoce Lodowej w roku 1974. Palantir z Minis Ithil dostaje się w ręce Saurona, podobnie z resztą jak kamień z  Minis Anor. Natomiast palantir z Orkhanku staje się własnością Sarumana, gdy ten dostaje we władanie Isengard. Używając palantirów do śledzenia wrogów, Saruman obserwuje obrazy podsuwane mu przez Saurona i w końcu ulega jego woli. Jedynie palantir z Wieżowych Wzgórz unika zawładnięcia przez złe moce. Pod koniec Wojny o Pierścień Jedyny  kamień z  Minis Ithil zostaje zniszczony  podczas upadku Barad – dur, natomiast palantir z  Orkhanku odnaleziony przypadkowo przez Pereglina Tuka zostaje oddany w ręce Aragorna i umieszczony w odbudowanym  Isengardzie. Z kolei pakabtir z  Minis Anor traci swoje moce o tym, jak Denethor II- Ostatni Namiestnik Gondoru, wkracza z nim w płomienie swojego śmiertelnego stosu. Kamień z Wieży Wzgórz wraca natomiast do Valinoru, umieszczony po kryjomu przez Kirdana Budowniczego Okrętów na statku Elronda.