Laleczka Chucky – seria filmów o Laleczce Chucky (ang. Child's Play), na stałe wpisała się do kinematografii i historii horroru. Opowiada ona o sadystycznym mordercy Charlesie Lee Rayu, który, gdy ginie, wstępuje w laleczkę, i za jej pomocą morduje w sposób wyszukany i brutalny, mszcząc się za swój los. Dodatkowo pragnie przejąć duszę chłopca, który jest jego "właścicielem", aby nie zostać na wieki w ciele lalki.
Czarny humor, główny bohater, dobre pomysły i brutalność sprawiły, że obraz, mimo kilkunastu lat, wciąż nie stracił swojej popularności.
Laleczka Chucky (tytuł oryg. Child's Play) – amerykański horror filmowy z 1988 roku, dziś jeden z popularnych slasherów; rzadziej znany pod tytułami Dziecięca zabawa oraz Grzeczny chłopiec. Film uznaje się za kultowy.
W otoczeniu bohatera filmu, małoletniego Andy'ego Barclaya, dochodzi do nietypowy
...
Czytaj więcej »
|
„Kłamca”[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/klamca_jakub_cwiek/2014-10-17-1021]- Odkąd nie ma Boga, anioły nie grają fair. I to tłumaczyłoby obecność Kłamcy...
Ocalony po szturmie na Valhallę Loki – adoptowany syn Odyna, patron oszustów i zdrajców – postanawia przystać do zwycięzców i staje się anielskim chłopcem na posyłki.
Szybko jednak okazuje się, że w świecie, gdzie zabłąkane, mitologiczne bóstwa bratają się z piekielnymi demonami, niezwykłe zdolności boga kłamstwa służyć mogą znacznie ważniejszym celom. Wyćwiczone sztuczki doskonale dezorientują wroga, a bezwzględność i pogarda wobec regulaminów i zasad czynią go naprawdę groźnym przeciwnikiem zła i występku. Tak przynajmniej sądzą archaniołowie, coraz bardziej zależni od pomocy nowego sojusznika. I może mają rację…
Ale Loki ma własne plany.
„Kłamca 2. Bóg Marn
...
Czytaj więcej »
|
Freddy Krueger (pełne imię: Frederick Charles Krueger) – fikcyjna postać, główny bohater serii horrorów Koszmar z ulicy Wiązów.
Psychopatyczny morderca dzieci. Uwolniony, z braku dowodów, przez sąd, zostaje zlinczowany (spalony żywcem) przez zdesperowanych mieszkańców miasteczka. Po latach powraca: zakrada się do snów nastoletnich pociech swych zabójców – ale zabija naprawdę; jedynie pokonując własne lęki można podjąć walkę z koszmarem. Postać w panoptikon kina grozy – na miarę klasycznych bestii: ożywionej Mumii, hrabiego Draculi, monstrum Frankensteina.
Pisownia imienia oraz – przede wszystkim – nazwiska sprawia problemy, dlatego bardzo często zapisuje się je błędnie. Jedyną poprawną formą jest Freddy Krueger, jednak spotkać można się z dwoma anglojęzycznymi imionami wymawianymi jako fredi – Freddy i Freddie, których – niesłusznie – czasami używane są zamien
...
Czytaj więcej »
|
Jakub Wędrowycz – postać fikcyjna, główny bohater serii ponad 60 opowiadań Andrzeja Pilipiuka. Po raz pierwszy pojawił się w opublikowanym w 1996 na łamach „Feniksa” opowiadaniu Hiena. W latach 2002-2012 nakładem lubelskiego wydawnictwa Fabryka Słów ukazało się siedem tomów przygód Jakuba:
- Kroniki Jakuba Wędrowycza
- Czarownik Iwanow
- Weźmisz czarno kure...
- Zagadka Kuby Rozpruwacza
- Wieszać każdy może
- Homo bimbrownikus
- Trucizna
Jakub Wędrowycz – główny bohater opowiadań Andrzeja Pilipiuka to przerażający wiekowy ochlapus, wiejski egzorcysta, bimbrownik i kłusownik, porażający otoczenie wyglądem, zapachem i kulturą osobistą – a raczej jej brakiem. W towarzystwie równie odrażających kumpli pije, produkuje samogon, wdaje się w awantury oraz wypełniając wolę przodków r
...
Czytaj więcej »
|
To (ang. It) – powieść Stephena Kinga wydana w 1986 roku. W Polsce wydana po raz pierwszy w trzech tomach w 1993 roku przez Amber oraz dwukrotnie wznowiona w jednym tomie (1997, 2003) przez Zysk i S-ka pod tytułem TO. Powieść została wydana również w 2009 roku przez wydawnictwo Albatros/A. Kuryłowicz ze zmienionym tytułem oraz poprawionym tłumaczeniem.
Akcja książki została podzielona na dwa tory: część opisanych wydarzeń ma miejsce w 1958 roku, gdy bohaterowie są 11-latkami, a część w 1985, gdy są już dorosłymi ludźmi niepamiętającymi zbyt wiele ze swego dzieciństwa. Wydarzenia te rozgrywają się podczas serii niewyjaśnionych morderstw w Derry, której ofiarami padają wyłącznie dzieci. W 1958 bohaterowie postanawiają odszukać i zabić tajemniczego mordercę, którym okazuje się potwór od tysiącleci żerujący w Maine – tytułowe To, przybierające często postać Pennywise'a, Tańczącego Klowna, czasami przedstawiającego się jako Bob G
...
Czytaj więcej »
|
„Igrzyska śmierci”- Katniss pochodzi z Dwunastego Dystryktu, jednego z najbiedniejszych regionów w państwie Panem. Kiedy jej młodsza siostra zostaje wylosowana do udziału w Głodowych Igrzyskach, corocznym turnieju organizowanym przez bezwzględne władze, Katniss zgłasza się, by zająć jej miejsce. Musi opuścić nie tylko rodzinę, której jest żywicielką, ale i Gale’a, który zdaje się kimś więcej niż przyjacielem. Aby ich jeszcze zobaczyć, musi zwyciężyć w transmitowanych przez telewizję Igrzyskach. Przeżyć może tylko jeden uczestnik. Pochodzący z biednego dystryktu i nie szkoleni w walce Katniss i chłopak Peeta, w oczach widzów skazani są na porażkę. Igrzyska są jednak nieprzewidywalne. Między młodymi rodzi się uczucie, a odważna szesnastolatka rozpala w ludziach nadzieję na zmiany. Staje się symbolem buntu i walki z niesprawiedliwością. Jednak jeśli kiedykolwiek ma zobaczyć jeszcze rodzinny Dystrykt 12, musi dokonać rzeczy niemożliwych…
"Igrz
...
Czytaj więcej »
|
Harry Potter – seria siedmiu powieści fantasy autorstwa brytyjskiej pisarki J. K. Rowling, wydanych między rokiem 1997 a 2007 przez Bloomsbury Publishing. W Stanach Zjednoczonych ich publikacją zajęło się wydawnictwo Scholastic Corporation, a w Polsce – w przekładzie Andrzeja Polkowskiego – Media Rodzina. W sumie sagę przetłumaczono (nie zawsze w całości) na 67 języków. Wszystkie siedem części spotkało się z olbrzymim uznaniem na całym świecie i odniosło potężny sukces. Za sprawą 450 milionów egzemplarzy Harry Potter jest najlepiej sprzedającą się serią książek w historii. Z drugiej strony, powieści wywołały sporo sporów i kontrowersji, w tym religijnych i politycznych.
Akcja Harry'ego Pottera odbywa się w świecie magii, który istnieje równolegle ze światem mugoli (niemagicznych ludzi) i w ścisłej tajemnicy przed nimi. Głównym bohaterem jest Harry Potter, sierota wychowany w spokrewnionej rodzinie mugoli, któr
...
Czytaj więcej »
|
Van Helsing - legendarny pogromca wampirów i bohater jednego z najdroższych filmów minionego lata - ukazał się właśnie na DVD. Dwupłytowe wydanie obrazu, które miałem przyjemność obejrzeć, zasługuje na uwagę nie tylko ze względu na zawartość, ale również na atrakcyjną cenę, która wynosi 49,99 PLN.
Osoby zainteresowane recenzją samego filmu odsyłam do tekstu mojego autorstwa, który znajdziecie na tej samej stronie i w tym samym dziale (link powyżej). W niniejszym tekście skupię się jedynie zaletach i wadach wydania DVD.
Po włożeniu pierwszej płytki do czytnika uruchamia się animowane, klimatyczne intro, które wprowadza nas w nastrój filmu. Później pojawia się menu płyty, które - niestety - dostępne jest jedynie w języku angielskim. Na szczęście to niewielki błąd, który rekompensuje całkowite przetłumaczenie na język polski wszystkich materiałów zawartych na obu płytach.
Pod kątem jakości obrazu i dźwięku "Van Helsing"
...
Czytaj więcej »
|
Underworld – amerykański film z 2003 roku w reżyserii Lena Wisemana.
Akcja filmu toczy się dwuwątkowo. Na ziemi w ciągu wieków, niezauważone przez ludzi, wyrosły dwie rywalizujące ze sobą rasy: arystokratyczne, dobrze wykształcone Wampiry oraz brutalni i siejący grozę Lykanie (ang. Lycans, czyli wilkołaki). Dla ludzkości ich istnienie jest tylko cieniem legendy. Dla siebie nawzajem są oni jednak nieprzejednanymi i śmiertelnymi wrogami. Ich celem jest całkowita eliminacja przeciwnika. Piękna i przebiegła Selena (Kate Beckinsale), wywodząca się z rodu Wampirów, odkrywa tajemnicę, która może mieć śmiertelne konsekwencje zarówno dla Wampirów, jak i Lykanów. Na tle rywalizacji Lykan z wampirami rozwija się uczucie między wampirzycą Selene a świeżo zarażonym wilkołakiem Michaelem (Scott Speedman).
Underworld 2: Ewolucja: Osiem wieków temu, rozpoczęła się, nieznana ludzkości wojna pomiędzy rządzącą klasą wampirów. Legenda mówi,
...
Czytaj więcej »
|
Wilkołak – w wielu mitologiach (m.in. słowiańskiej i germańskiej) i legendach człowiek, który potrafił się przekształcić w wilka. Był wtedy groźny dla innych ludzi i zwierząt domowych, gdyż atakował je w morderczym szale. Wierzono, że wilkołakiem można stać się za sprawą rzuconego uroku lub po ukąszeniu przez innego wilkołaka. Przeistoczenie w wilka było również możliwe dzięki natarciu się specjalną maścią.
Mit o Likaonie (Lykaonie) mówi o niesławnym królu Arkadii, który to powątpiewając w moce bogów, postanowił poddać ich próbie i zaprosił ich na ucztę. Wraz ze starszymi synami zamordowali najmłodszego syna. Obdarli go ze skóry, rozczłonkowali i ugotowali w kotle. Taką to upiorną potrawę Likaon podał Zeusowi. Ten natychmiast wyczuł, że to człowiek, i odmówił jedzenia. Wściekły Zeus postanowił ukarać Likaona i jego synów - zamienił ich w wilki. Inna wersja tego mitu mówi że w wilki pozamieniał ich Dionizos, jedyny z bogów Olimpu który nie miał nic prze
...
Czytaj więcej »
|
Blade – bohater komiksowy, stworzony przez Marva Wolfmana oraz Gene'a Conlana.
Jego matka została ukąszona i zabita przez wampira Diakona Frosta, gdy była w ostatnim miesiącu ciąży. Dzięki temu Blade posiada naturalną odporność na ugryzienia wampirów, a za swój życiowy cel postawił sobie polowanie na grasujące po świecie wampiry. Na co dzień znany jest jako Eric Brooks i jest trębaczem jazzowym.
W wersji filmowej (Blade: Wieczny łowca, Blade: Wieczny łowca II, Blade: Mroczna Trójca), Blade jest dhampirem, posiadającym wiele nadludzkich zdolności (nadludzka siła, szybkość, wytrzymałość), odpornym na światło, lecz cierpiącym na wciąż nawracający głód krwi. Wampiry nie mogą latać ani się teleportować. Przedmioty religijne (krzyże, woda święcona) nie są dla nich zabójcze. Ich słabością jest czosnek, promienie UV oraz srebro (są na nie chronicznie uczulone). Każda słabość jest w jakiś logiczny sposób wytłumaczona, np.
...
Czytaj więcej »
|
Hrabia Drakula (org. Dracula) – wampir-arystokrata, tytułowy bohater książki Drakula autorstwa irlandzkiego pisarza Brama Stokera.
W 1897 roku ukazała się powieść Brama Stokera, zatytułowana Drakula. Jej tytułowym bohaterem był hrabia, transylwański arystokrata, będący jednocześnie wampirem. Nie był to pierwszy krwiopijca w literaturze, w roku 1819 bowiem powstało opowiadanie o wampirach autorstwa Johna Polidoriego, The Vampyre (Wampir) zainspirowana ideą George’a Byrona. Jej głównym bohaterem jest lord Ruthven – wampir.
Stoker, tworząc postać wampirycznego hrabiego, nadał jej imię „Dracula”, napotkane w jednej z historycznych ksiąg. Był to przydomek władcy Wołoszczyzny Vlada Draculi zwanego też Palownikiem (nabicie na pal) – syna Vlada Diabła. Być może Stoker użył również fragmentów biografii wołoskiego władcy, o czym mogą świadczyć wzmianki o wyprawach wojennych na ter
...
Czytaj więcej »
|
Bohun – powieść historyczno-fantastyczna autorstwa Jacka Komudy osadzona w realiach XVII-wiecznej Rzeczypospolitej opisująca bitwę pod Batohem, będącą jedną z największych klęsk oręża polskiego. Tytuł jest jednocześnie nazwiskiem postaci historycznej będącą jedną z głównych bohaterów powieści - Iwana Bohuna.
Książka rozpoczyna się sceną domniemanej śmierci tytułowego bohatera. Wbrew wszelkim pozorom pułkownik kozacki wciąż żyje, przez co gorzałka przeznaczona na stypę zmienia się w weselną. Niedługo po tym wydarzeniu młody bandurzysta Taras ma wizję, która mu się ujawnia, gdy widzi swych kompanów nawleczonych na pal przez Polaków. Według wizji korona polska dziobana jest przez trzy czarne orły. Korona niemal w ostatniej chwili jednak zostaje uratowana przez jeźdźca, który w herbie ma dwie tarcze. Jeździec ów zakłada ją na głowę przywracając porządek i ład.
Znaczną część utworu zajmuje opis przeżyć wewnętrznych pewnego francuskiego kawalera, nie
...
Czytaj więcej »
|
„Ani Słowa Prawdy” – to opowieści, których bohaterem jest Arivald z Wybrzeża. Był bardem i najemnikiem, na którego kolanach umarł krasnoludzki król. W tajemniczych okolicznościach odziedziczył Księgę Czarów, Kryształową Kulę oraz różdżkę. Obwołał się magiem, a wkrótce został najsłynniejszym czarodziejem znanego świata.
Zbiór opowiadań o Arivaldzie z Wybrzeża – człowieku inteligentnym, silnym i sprawiedliwym. W zmieniającym się jak kalejdoskop świecie on niezmiennie pozostaje kimś na kogo można liczyć. Chociaż czasami musi dokonywać arcytrudnych wyborów moralnych.
Czytaj też: http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/arivald_z_wybrzeza/2014-10-04-961
|
Lucyfer (z łac. – niosący światło; lucis dopełniacz od lux: światło; ferre: nieść; także Lucyper, gdzie fer zamieniono na per – stracić, łac. perdere) – we współczesnej oraz późnośredniowiecznej myśli chrześcijańskiej jeden z upadłych aniołów.
W starożytnym Rzymie termin ten stosowany był przez astrologów do określenia Gwiazdy Porannej, czyli planety Wenus widocznej nad horyzontem przed wschodem Słońca. Słowo było najprawdopodobniej dosłownym tłumaczeniem greckich eosphoros (eώσφορος) – "niosący świt" lub phosphoros (φώσφορος) – "niosący światło".
W nomenklaturze chrześcijańskiej imię to pojawiło się najprawdopodobniej po raz pierwszy w łacińskim przekładzie Biblii dokonanym pod koniec IV w. n.e. przez św. Hieronima ze Strydonu, zwanym W
...
Czytaj więcej »
|
Lilith – w folklorze żydowskim upiorzyca groźna dla kobiet w ciąży i niemowląt w pierwszych tygodniach ich życia; uważana za pierwszą żonę biblijnego Adama, wywodząca się najprawdopodobniej z tradycji mezopotamskiej.
Istnieje wiele odmian mitu o Lilith: Hieronim łączył ją z grecką Lamią – libijską królową związaną z Zeusem. Gdy Zeus porzucił Lamię, Hera porwała jej dzieci, co z kolei było powodem porywania obcych dzieci przez Lamię.
Jej pierwotne akadyjskie imię brzmiało "Lilitu", a tłumaczenie z hebrajskiego, "לילית" brzmi "Lilith", "Lillith" lub "Lilit". Lilitu był to żeński demon w mitologii babilońsko-asyryjskiej.
Jej imię po hebrajsku brzmi Lilit (dosłownie). Pochodzi ono być może od hebrajskiego słowa lulti oznaczającego "lubieżność", a nie, jak często się uważa, od lailach oznaczającego "noc".
Imię Lillith występuje w Starym Test
...
Czytaj więcej »
|
Belial czasami zwany Beliar lub Berial, Mroczny Starzec lub Albatros (z hebrajskiego בְּלִיַּ֫עַל belijja'al, które jest połączeniem 'blj' czyli negacji i 'ja'al' oznaczającym słowo użytek) – jeden z upadłych aniołów (w niebie należał do chórów Cnót i Aniołów) i czterech piekielnych książąt (pozostali to Szatan, Lucyfer i Lewiatan), symbolizuje płodność ziemi, niezależność oraz kierunek geograficzny północ. Często jest utożsamiany z Szatanem.
Dosłowne tłumaczenie brzmi "ten, który nie ma pana", "niegodziwiec świata", "ten, który podnosi bunt" bądź "nic niewart".
George Aaron Barton w The Origin of the Names of Angels and Demons in the Extra-Canonical Apocalyptic Literature to 100 A.D. przypuszcza, że Belial to dawna nazwa Szeolu.
Według Thomasa Francisa Glassona (Greek influence in Jewish eschatology
...
Czytaj więcej »
|
Mordimer Madderdin – postać literacka, główny bohater Cyklu Inkwizytorskiego Jacka Piekary. Inkwizytor Jego Ekscelencji biskupa Hez-Hezronu, o niezwykłych zdolnościach i starający się za wszelką cenę dotrzeć do prawdy.
Mordimer uważa się za człowieka gorliwej wiary i gorącego serca, oraz Sługę Bożego, Młot na czarownice i Miecz w rękach Aniołów. Jest człowiekiem inteligentnym, sprytnym, ostrożnym, wytrzymałym i sumiennie wykonującym swoje obowiązki, lecz skromnym. Świetnie walczy mieczem. Ponad wszystko próbuje odkryć prawdę o otaczającym go świecie. Często folguje przyziemnym żądzom, nie stroni od uciech cielesnych i mocnych trunków. Mimo dużych predyspozycji nie uprawia hazardu, co wynika z wielkiej wrogości jego Anioła Stróża do tego zajęcia i płynącego z niej zakazu.
Mordimer (choć to nie jest jego prawdziwe imię, zostało mu nadane podczas wielkiego chłopskiego buntu, który trwał w czasach "Płomienia i krzyża") był synem zamożnej
...
Czytaj więcej »
|
1267 - LIPIEC
- 1 lipca. Wydarzenia na Thanedd - pierwszy lipcowy nów księżyca [ChO, 9]
- Z Hirundum pojechali prosto na Thanedd; początkowo zatrzymali się w Loxii, gdzie spędzili cały dzień. Wieczorem poszli na bankiet do Aretuzy. [CzP 106]
- Panują upały [CzP 109]
- Geralt rozmawia ponad godzinę z Vilgefortzem; noc w Aretuzie z Yennefer [CzP 130-131]
- Wieszczba Ciri: tej nocy wojska ze znakami Lyrii i sztandarami Aedirn dokonały agresji na cesarstwo Nilfgaardu. Zaatakowano Glevitzingen, pograniczny fort w Dol Angra. W nocy Vizimir został zasztyletowany przez zamachowca. [CzP 178-179]
- W momencie buntu na Thanedd Crach an Craite walczył wspólnie z powstańcami z Attre [WJ 302]
- 2 lipca. Miała być narada [CzP 111]
- W nocy przypadkiem Geralt jest świadkiem, jak Filipa Eilhart, Sabrina Glevissig, Radcliffe przy pomocy żołnierzy redańskich aresztują Artouda Terranovę, Fercarta, Enid Findabair; Lydia van Bredervoo
...
Czytaj więcej »
|
Kalendarium Cyklu o Wiedźminie:
Początek:
- W tej części świata pierwszymi mieszkańcami były gnomy [KE 132]
- Elfia rasa istnieje od kilkudziesięciu tysięcy lat [ChO 254]
- Elfy przybyły na swoich białych okrętach dobre tysiąc lat przed ludźmi; toczyły wojny z krasnoludami [KE 131-132]
- 1500 lat temu - Koniunkcja Sfer [ChO 211, 288]
- Kult bogini Melitele był jednym z najstarszych, a swego czasu najbardziej rozpowszechnionych, a początki swe wywodził z niepamiętnych, przedludzkich jeszcze czasów. Każda nieledwie przed ludzka rasa i każde pierwotne, koczownicze jeszcze ludzkie plemię czciły jakąś boginię urodzaju i płodności, opiekunkę rolników i ogrodników, patronkę miłości i małżeństwa. Większość z tych kultów skupiła się i zlała w kult Melitele. Czas, który dość nielitościwie obszedł się z innymi religiami i kultami, skutecznie izolując je w zapomni
...
Czytaj więcej »
|
„Później mówiono, że człowiek ten nadszedł od północy od bramy Powroźniczej. Szedł pieszo, a objuczonego konia prowadził za uzdę. Było późne popołudnie i kramy powroźników i rymarzy były już zamknięte, a uliczka pusta.”[Ostatnie Życzenie]
Najpierw był konkurs literacki miesięcznika "Fantastyka", ogłoszony w marcu 1985 w numerze 3(30)/1985. Skąd Sapkowski o konkursie się dowiedział? Plotek jest mnóstwo, najpopularniejsza mówi, iż "Fantastykę" ową podsunął Andrzejowi jego syn.
Najpierw był konkurs literacki miesięcznika "Fantastyka", ogłoszony w marcu 1985 w numerze 3(30)/1985. Skąd Sapkowski o konkursie się dowiedział? Plotek jest mnóstwo, najpopularniejsza mówi, iż "Fantastykę" ową podsunął Andrzejowi jego syn. Sam Sapkowski wyjaśnia: "Nikt mnie nie namawiał. Dowiedziałem się z numeru "Fantastyki", który walał się w mieszkaniu, rzucony przez mojego nieporządnego syna, wtedy trzynast
...
Czytaj więcej »
| |